σημερα πηγα στον σταθμο των τρενων...
καθησα και κοιτουσα...
κοσμος πηγαινε και ερχοταν...
κατι φιλοι χαιρετουσαν εναν νεαρο...
που εφευγε φανταρος...
εκαναν φασαρια...
πολυ φασαρια...
οση χρειαζοταν η μανα του για να ξεχαστει...
ενα ζευγαρι γελουσε ξενοιαστα...
πηγαιναν ταξιδι για να σμιξουν τις ψυχες τους
και σε αλλα μερη...
πιο κατω μια γυναικα εκλαιγε...
αποχαιρετωντας τον αγαπημενο της...
τρενα πηγαιναν κι ερχοντουσταν...
εφερναν κοσμο...
και επαιρναν κοσμο...
ταξιδευαν ψυχες κι ανθρωπους...
εφερναν χαρα και λυπη...
ενα μεσο...
μεταφορικο μεσο...
ποιος καταλαβε ποτε τι στ'αληθεια μεταφερουν...
ποσο μακρια πανε το φορτιο τους...
ποτε το φερνουν πισω...
κι εκεινο το σφυριγμα...
ποσο πονο μπορει να προκαλεσει...
μια αναχωρηση που φανταζει αιωνια...
και μια αφιξη μελλοντικη...
που φανταζει τοσο μακρινη...
ο χρονος παγωνει...
μενει ακινητος σε ενα τελευταιο φιλι...
σε μια αγκαλια...
σε δυο ματιες που γινονται ενα...
σε δυο ζευγαρια χερια...
μη φυγεις...
-γιατι κλαιτε δεσποινις...;εφυγε καποιος δικος σας...;
-ναι............
-δεν θα ξαναρθει...;
-δεν ξερω.........
-που πηγε...;
-μακρια μου.......
-και γιατι καθεστε τοσες ωρες εδω...;
-περιμενω να γυρισει...
-μα ειπατε πως δεν ξερετε αν θα ξαναρθει...
-αυτο δεν με εμποδιζει να περιμενω...
-ως ποτε...;
-οσο χρειαστει...μια ζωη...
-τοσο πολυ αγαπατε αυτον που εφυγε...;
-τοσο...
-το ξερει...;
-οχι...
-δεν του το ειπες...;
-πολλες φορες...
-τοτε...
-δεν το χρειαζεται αλλο και επαψα...
επαψα...επαψα να ζω...
καθησα και κοιτουσα...
κοσμος πηγαινε και ερχοταν...
κατι φιλοι χαιρετουσαν εναν νεαρο...
που εφευγε φανταρος...
εκαναν φασαρια...
πολυ φασαρια...
οση χρειαζοταν η μανα του για να ξεχαστει...
ενα ζευγαρι γελουσε ξενοιαστα...
πηγαιναν ταξιδι για να σμιξουν τις ψυχες τους
και σε αλλα μερη...
πιο κατω μια γυναικα εκλαιγε...
αποχαιρετωντας τον αγαπημενο της...
τρενα πηγαιναν κι ερχοντουσταν...
εφερναν κοσμο...
και επαιρναν κοσμο...
ταξιδευαν ψυχες κι ανθρωπους...
εφερναν χαρα και λυπη...
ενα μεσο...
μεταφορικο μεσο...
ποιος καταλαβε ποτε τι στ'αληθεια μεταφερουν...
ποσο μακρια πανε το φορτιο τους...
ποτε το φερνουν πισω...
κι εκεινο το σφυριγμα...
ποσο πονο μπορει να προκαλεσει...
μια αναχωρηση που φανταζει αιωνια...
και μια αφιξη μελλοντικη...
που φανταζει τοσο μακρινη...
ο χρονος παγωνει...
μενει ακινητος σε ενα τελευταιο φιλι...
σε μια αγκαλια...
σε δυο ματιες που γινονται ενα...
σε δυο ζευγαρια χερια...
μη φυγεις...
-γιατι κλαιτε δεσποινις...;εφυγε καποιος δικος σας...;
-ναι............
-δεν θα ξαναρθει...;
-δεν ξερω.........
-που πηγε...;
-μακρια μου.......
-και γιατι καθεστε τοσες ωρες εδω...;
-περιμενω να γυρισει...
-μα ειπατε πως δεν ξερετε αν θα ξαναρθει...
-αυτο δεν με εμποδιζει να περιμενω...
-ως ποτε...;
-οσο χρειαστει...μια ζωη...
-τοσο πολυ αγαπατε αυτον που εφυγε...;
-τοσο...
-το ξερει...;
-οχι...
-δεν του το ειπες...;
-πολλες φορες...
-τοτε...
-δεν το χρειαζεται αλλο και επαψα...
επαψα...επαψα να ζω...
40 σχόλια:
Ωχ, τι να πω κι εγώ...
Τουλάχιστον δεν έχεις τις τύψεις ότι γύρισε αλλά έπρεπε να τον...κρατήσεις σε απόσταση...
Η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια και μας ωθεί να προχωρήσουμε...
Κάποτε είχα καθίσει κι εγώ ανάμεσα στις ράγες του τρένου. Σκέφτηκα αρκετά και έφυγα πολύ πριν ακούσω το σφύριγμα της μηχανής...
Φύγε...
Με συγκλόνισε κι η ανάρτησή σου, με συγκλόνισε και το βίντεο που επέλεξες να την επενδύσεις. Ένα απ' τα τραγούδια που καταφέρνει να το κάνει αυτό...
Να κι ένα άλλο, που εκεί με παρέπεμψε: I Treni di Tozeur
www.youtube.com/watch?v=4PthV0GxTQg
"Στα χωριά της παραμεθόριου, οι έρημοι δρόμοι του Τοζέρ βλέπουν ακόμα τα τρένα να περνάνε.
Από ένα σπίτι μακρινό η μάνα σου με βλέπει και μ' αναγνωρίζει απ' τις συνήθειές μου.
Και για μια στιγμή μόνο γεννιέται μέσα μου ξανά η επιθυμία να ζήσω σε μι' άλλη ταχύτητα. Περνάνε, αργά πάντα, τα τρένα για το Τοζέρ"
Το ατελεύτητο απόσπασμα όπερας στα γερμανικά είναι από το Μαγικό Αυλό του Μότσαρτ: "Εμείς όμως θέλουμε να σ'τον δείξουμε κι εσύ θα [το δεις με κατάπληξη πως αυτός έχει αφιερώσει τη ζωή του σ' εσένα]"
Ήμουν πολύ μικρός όταν γνώρισα αυτό το τραγούδι, μα ακόμη κι αν δεν καταλάβαινα καν τι έλεγε τότε, μου είχε μιλήσει κατευθείαν στην ψυχή. Όπως και τα γραφόμενά σου.
Να 'σαι καλά,
Λάζος
Είναι πικρό να περιμένεις κάποιον να γυρίσει. Σε πονάει περισσότερο από τη φυγή. Η φυγή τουλάχιστον είναι γεγονός. Ο γυρισμός όμως είναι μόνο ελπίδα. Δυστυχώς ό,τι ελπίζουμε δε σημαίνει πως θα έρθει. Μη χάσεις την ώρα σου κοιτάζοντας το παλιό ρολόι του σταθμού. Θα χάσεις ένα σημαντικό μέρος της ζωής σου.
Tι μου το δραματοποιησες τωρα στο τελος πρωι πρωί Παρασκευής...;
Θα σε μαλώσω νεραϊδουλα :(
Η νονά μαλώνει!
Για χαμογελαστε γιατι ειναι και μεταδοτικό..
Καλή μου Ναϊάδα.. Μ αρέσουν τα τρένα. Αλλά μ αρέσει να είμαι εγώ αυτή που θα φεύγω. Κουράστηκα να περιμένω και να μην ερχεται. Κουράστηκα να φωνάζω και να μην ακούει.. Κουράστηκα βαρέθηκα. Θα φύγω το πρωί. Θα βάλω την καρδιά μου σε αεροπλάνο και θα φύγω. Θα την απογειώσω. Και σιγά να μη με ψάξει κανείς. Θα κάνω το κέφι μου. Θα κλαίω, θα γελάω μα χωρίς να το ξέρει κανείς. Σε όλους θα λέω πως είμαι καλά και θα κουβεντιάζω για καθημερινα και τετριμενα. Μα εγώ θα ξέρω. Ουπς παρασύρθηκα. Εντάξει. Είμαι η Ιωάννα και είμαι καλά.
Φιλί όχι αποχαιρετισμού.
Άυτό το συναίσθημα του αποχωρισμού,του χωρισμού των χεριών και των αγκαλιών...
Μας κάνει πιό δυνατούς ή πιό αδύναμους;
Διαχέεται μέσα σου,πάνω σου σαν δηλητήριο.Τί δύσκολο που είναι.
Ύστερα να ζείς με την φαντασία σου ότι κάποια χέρια σε αγκαλιάζουν κάπου μακριά από σένα.
Κάποια χείλη σε φιλάνε όντας μακρυά από τα δικά σου.
Τί να πώ;
Δύσκολος ο αποχωρισμός.
Η ελπίδα όμως τρεμοσβήνει μέσα στην ψυχή σου.
Καλημέρα...
Nα μπεις στο επομενο τρενο... Να μην ξερεις που πηγαινει... Να φευγεις...Να ταξιδευεις... Αν ειναι να 'ρθει θα ερθει...Ισως σε καποιο αλλο ταξιδι, σε καποιον αλλο σταθμο... Ισως τοτε, εσυ να φευγεις...
Καλο απογευμα!
Φιλια πολλα!
(Ευχαριστω πολυ για την προσκληση στο παιχνιδι! Θα παιξω με την πρωτη ευκαιρια!)
τα δακρυα σου φαινονται υπερβολη;
νιωθω πως επαψα και εγω
δε ζω
και ειναι ασχημο να υπαρχεις αλλα να μην εισαι πουθενα
nina μου οτι ειναι αληθινο παντα γυρναει ακομα και αν φυγει,ακομα και αν περασουν χρονια...μα αυτο δεν σημαινει οτι καποιος θα ειναι ακομα εκει να περιμενει...
η ζωη παιζει περιεργα παιχνιδια οπως ειπες κι εσυ και σιγουρα θα ειχες τους λογους σου να τον κρατησεις μακρια...
νεραιδενια φιλια γλυκια μου!
mauveair μου...
ο καθενας εχει μεσα του ενα καμπανακι...
οταν εκεινο χτυπησει ειναι η ωρα του να φυγει...
θα ερθει και η δικη μου ωρα...
σε φιλω!
λαζαρε καλωσορισες στα παραμυθια μου!
δεν το ειχα ξανακουσει αυτο και μου αρεσε πραγματικα παρα πολυ!!!
ξερεις καποια πραγματα σημαδευουν τη ζωη μας και την προσωπικοτητα μας ακομα και οταν ειμαστε μικροι και δεν καταλαβαινουμε πολλα ακομα...
σε ευχαριστω πολυ για τα ομορφα σου λογια...
υπαρχουν κειμενα αγνωστων που μιλανε και μεσα στη δικη μου ψυχη και ας μην τους ξερω και ας μην εχουμε κοινα μεταξυ μας...
ειναι εκεινα τα κομματια μας η' καποια σκεψη μας που βρισκουμε μεσα στον αλλο...
να σαι καλα!
νεραιδενια καλησπερα!
lena μου ειναι πικρο να περιμενεις καποιον που δεν ξερεις αν θα γυρισει...
και φυσικα η ελπιδα δεν σημαινει απαραιτητα πραγματοποιηση αυτων που ελπιζεις...
ομως καποτε ειπα "θα περιμενω"...
και παντα κραταω τις υποσχεσεις μου...
τι σημασια εχει αν καποιος δεν τις παιρνει στα σοβαρα...τι σημασια εχει αληθεια...
νεραιδενια φιλια καλη μου!
Μαρακι μου αφου με ξερεις αν μου ερθει κατι στο μυαλο αυτο θα γραψω...
σημασια εχει να γραφουμε οτι ειναι μεσα μας...
αυτο ειχα μεσα μου χτες το βραδυ...μη μαλωνεις την βαφτισιμια!
παντα χαμογελαω εγω...ακομα και οταν κλαιω χαμογελαω...αλλο ενα σημαδι οτι ειμαι τρελλη...:)))
σε φιλωωωω πολυυυυ!
jackouli μου ειναι μια αναγκη και αυτη...
πανω απο ολα πρεπει να αγαπαμε τον εαυτο μας και μετα ολους τους αλλους...αν δεν αγαπησεις εσενα πως θα αγαπηθεις...;
οπου τοποθετησεις τον εαυτο σου εκει σε τοποθετουν και οι αλλοι...
στο ξαναπα...στα τετραδια μας και εδω μεσα ακομα γραφουμε τοσα πολλα πραγματα απο την ψυχη μας μα αυτο δεν σημαινει πως στη ζωη μας θα πραξουμε κατι αναλογο...
μπορει να περιμενουμε σε ενα σταθμο για χρονια μα κανεις δεν μας δεσμευει καποια στιγμη να φυγουμε...ακομα και οταν ο "καποιος"που περιμενουμε ερθει...κανεις δεν μας εγγυαται πως δεν θα εχουμε κουραστει απο την αναμονη...κανεις δεν μας εγγυαται πως θα περιμενουμε παντα με την ιδια προμονη που ειχαμε στην αρχη...
οταν αρχιζει να σε κουραζει ολο αυτο τοτε βαλε την καρδια σου στο αεροπλανο που εσυ θες και πηγαινε μακρια...χωρις ομως να προσποιεισαι και να μιλας για καθημερινα και τετριμενα...
αυτο θα ειναι ενα ψεμμα και δεν θα σου ταιριαζει και δεν θα σε βοηθησει πουθενα...
αν θες να αφησεις κατι πισω τοτε πρωτα θρηνησε το...αλλιως δεν θα προχωρησεις...
το ξερεις...
και να εισαι σιγουρη για κατι...
μπορει εκεινος που θα ηθελες να μη σε ψαξει αν φυγεις ομως πιστεψε με θα ειναι πολλοι εκεινοι που θα σε ψαξουν...και αυτοι στην τελικη ειναι που αξιζουν τον δικο σου γυρισμο!
σ'αγαπω μικρη πριγκιπισσα...!
τι να κανουμε δεν αξιζουν ολοι σε αυτοι τη ζωη...!
assel μου μετα απο πολυ σκεψη μπορω να σου απαντησω με σιγουρια οτι μας κανει πιο δυνατους ο καθε αποχωρισμος και ο καθε πονος...
δεν το νιωθεις εκεινη τη στιγμη...δεν το νιωθεις τις επομενες στιγμες μα οταν ερθει η ωρα να αντιμετωπισεις μια αλλη δυσκολη κατασταση εκει νιωθεις πως εισαι πια πολυ πιο δυνατος και πολυ πιο σοφος...και δεν ξανακανεις τα ιδια λαθη...
η ελπιδα υπαρχει παντα οσο θελουμε εμεις να υπαρχει...
νεραιδενια φιλια καλη μου!
πρωτοπλαστη γλυκια μου,
ετσι ειναι με αυτα τα τρενα...
ποτε δεν ξερεις ποιος θα ειναι ο επομενος που θα φυγει...
κι εγω πεθυμησα πολυ ενα ταξιδακι...
οπως ειπες και εσυ "αν ειναι να ρθει θα ερθει...αλλιως θα προσπερασει"
σε φιλω γλυκα!
θα περιμενω και το δικο σου παιχνιδακι!
feaki μου ποτε τα δακρυα δεν μου φαινονται υπερβολη...
αν δεν αντεχει η ψυχουλα σου ενα βαρος αστο να κυλησει σε δακρυα...
δεν θα φυγει αλλα θα ελαφρυνει...
ειναι πραγματι πολυ ασχημο να υπαρχεις αλλα να μην εισαι πουθενα...το ξερω το εχω νιωσει...
κλαψε οσο χρειαζεται...αλλα μετα να πας σε εναν καθρεφτη και να χαμογελασεις σε σενα...θα ειναι το πιο δυσκολο χαμογελο που εδειξες ποτε αλλα θα νιωσεις πολυ καλυτερα...
σε φιλω γλυκα μικρη μου!
ολοι οι σταθμοι σε κανουν να ταξιδευης..και σε ελαφρονουν στην σκεψη οταν περιμενης καπιον...και ας μην ερθη ποτε..αρκη που ονειρευεσε οτι θα ερθη καποτε...
ναι γρηγορη μου ετσι ειναι...
σε φιλω καλε μου!
έπαψα να είμαι ότι ήμουν...
και γίνομαι κάτι άλλο μέρα με τη μέρα...
μα τα τρένα που θα με πάρουν ακόμη τα διαλέγω...
μέχρι το τελευταίο που θα με διαλέξει όποτε εκείνο θέλει...
απόψε...δεν είμαι εγώ...
δεν είμαι...
φιλιά βρόχινα...
Θυμάμαι ότι σου το είχα πει και σ άλλη ανάρτηση σου γλυκιά μου !!!
Αν αισθανθείς την ανάγκη να βρεθείς σε σταθμό κάνε την χάρη στον εαυτό σου κι ανέβα στο τρένο...δεν είναι τα παγκάκια των σταθμών για πολύ χρόνο...ίσα ίσα για να πάρουμε μια ανάσα
Ανέβα να γνωρίσεις αυτόν που μόλις τόλμησε να ξεκινήσει το δικό του ταξίδι...για παρέα δεν ψάχνει κι αυτός?
Το ταξίδι έχει τη δική του γοητεία...ξέρεις στα παλιά χρόνια μόνο οι ατρόμητοι μπορούσαν να ταξιδέψουν και κυριολεκτικά...κανένας δεν έφευγε από το χωριό του χωρίς λόγο ...πουθενά δεν υπήρχε ασφάλεια και η λέξη ταξιδευτής κουβαλούσε δέος μαζί της...πάντα όμως υπήρχαν τέτοιοι.
Στα ταξίδια της ψυχής μας δεν υπάρχει ασφάλεια ακόμα....αλλά αν δεν την βγάλουμε βόλτα την βλέπουμε να αργοπεθαίνει....η καταγωγή μας δεν μας δίνει το δικαίωμα να το αφήσουμε αυτό να συμβεί.....
Έτσι δεν είναι νεραϊδούλα μου ? τα γράμματα από τον τόπο σου αυτό δεν λένε ?
Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο κούκλα μου....μ αρέσει η γλυκύτητα
που βγάζεις...μην την χάσεις ποτέ.
Τα τραίνα ξέρεις πατάνε πάνω σε ράγες εκείνο που σε σκοτώνει είναι η ομοιότητα του δρόμου.Δεν χρειάζεται πάντα να μιλάς του άλλου για να καταλάβει εάν δεν καταλαβαίνει τά μάτια σου.
Οι σταθμοί των τρένων....Τα τρένα που πάνε κι έρχονται...
Άραγε τι αντανακλούν από την δική μας την ζωή;
Είμαστε απλοί παρατηρητές που βλέπουν την "κίνηση" και ζουν με τις αναμνήσεις και το παρελθόν που είναι ένα τρένο που έχει φύγει ανεπιστρεπτί;
Ή παίρνουμε κι εμείς μέρος σε αυτή την κίνηση σε αυτή την "ροή", επιβιβαζόμαστε σε ένα τρένο της επιλογής μας και ταξιδεύουμε προς το άγνωστο γεμάτοι ελπίδα και εμπιστοσύνη;
νεραιδα μου φαινεται πως χτες κατι ταραξε το νεραιδοκοσμο...
μια αλλαγη που εκανε κατι απο εμας να αλλαξει και να γινει για παντα κατι αλλο...
ισως ειναι καλυτερα ετσι...
παντα θα εχουμε τα φτερα μας μη το ξεχνας!
νεραιδενια φιλια!
krye μου εχεις δικιο μου το ξαναπες...
τα παγκακια των σταθμων δεν ειναι για πολυ...
ξερω πως καποια στιγμη για ολους ακουγεται εκεινο το σφυριγμα και τοτε ο καθενας καταλαβαινει πως πρεπει να επιβιβαστει...
το δικο μου σφυριγμα ακουγοταν απο μακρια αλλα δεν ηθελα να το ακουσω...
τωρα το ακουω καθαρα...
σαν να ηρθε η ωρα να επιβιβαστω στο επομενο τρενο...
αλλιως η ψυχη αργοπεθαινει...και η δικη μου ειναι ακομα ζωντανη...
σε ευχαριστω για τα ομορφα σου λογια...δεν θα την χασω ποτε ειναι κομματι μου!
σε φιλω πολυ καλε μου!
albus μου..."Δεν χρειάζεται πάντα να μιλάς του άλλου για να καταλάβει εάν δεν καταλαβαίνει τά μάτια σου"
οχι ειναι τελικα τελειως περιττο να το κανεις αυτο...μα θελει κι αυτο χρονο για να το μαθεις!
νεραιδενιο φιλι!
Πολύ συγκινητικό γλυκό μου
ένιωσα κάθε λέξη...
..στην αρχή σκέφτηκα
να καθήσω κοντά σου,
μετά όμως αποφάσισα
να σε πάρω μαζί μου...
ναι, νεραιδάκι μου γλυκό
έτσι κι έκανα...
σκούπησα τα μάτια σου
ζέστανα την καρδιά σου
κι έκλεισα τ' αφτιά σου
να μην ακούς..το σφύριγμα
του τρένου...
Η ζωή δεν τελειώνει σ' ένα σταθμό
βρίσκεται και χαμογελά πέρα απ'αυτόν!
Σε φιλώ καλό μου *******
χριστινα μου το δευτερο...!
καμια φορα μενεις κολλημενος στις ραγες...τοσο χαμενος στο ονειρικο παρελθον που εισαι ετοιμος να θυσιασεις τη ζωη σου κατω απο το τρενο που θα περασει...
τοσο χαμενος που ξεχνας να ζεις για σενα και ζεις για καποιον αλλο...
ευτυχως καποια σφυριγματα ειναι τοσο δυνατα που εχουν τη δυνατοτητα να σε ξυπναν απο αυτον τον ληθαργο και τοτε μπαινεις ξανα σε κινηση...
σαφως το δευτερο...
πολλα νεραιδενια φιλακια καλη μου!
μαργαριτα μου γλυκια...
εκανες πολυ καλα που δεν καθησες κοντα μου...
ειναι καλυτερα περα απο τον σταθμο...
αλλωστε ενα τρενο που δεν θελει να ξαναρθει ποιος ο λογος να το περιμενεις...;
παμε παρακατω λοιπον εκει που ειναι τα χαμογελα!!!
σε φιλω πολυ πολυ κουκλιτσα μου!
κι εκεινο το σφυριγμα...
ο χρονος παγωνει...
μη φυγεις..
!!!!!!!!!
Δεν θα πω τίποτα...
σιωπώ στην υπεροχή σου...
βουλα μου γλυκια η σιωπη σου τα λεει ολα...
σε ευχαριστω γλυκια μου!
σε φιλω νεραιδενια!
...καταραμένε χωρισμέ όμως κι εσένα απόψε θ'αγαπήσω
γιατί το "χαίρε" ήταν γλυκό
καθώς το χέρι σειόταν στον αέρα απ το μαντίλι
πιο λευκό κι από τον ανθό,
σας φως που έφευγε πέρα.
Τόσο γαλήνια ωραίο τ'όραμα σου.
Καταραμένε χωρισμέ,
μου τρέμουνε τα χείλη στ'όνομα σου....
Είσαι Υ πέ ρο χη..!
(μαλώνει η νονά αλλά είναι υπέροχο αυτό που έγραψες ακριβή μου νεράιδα!)
Καρδούλα μου επιβιβάσου σε ένα βαγόνι.
Νωρίς κατέβηκες.
Πολύ περιμένεις.
Δεν είναι εκεί το τέρμα σου, όχι.
Δε θα μείνεις με τα χέρια μετέωρα σε μιαν άκαρπη αναμονή και με μια βαλίτσα όνειρα κάτω, δίπλα στα πόδια σου.
Εσένα ο προορισμός σου είναι η αγάπη.
Και θα ρθει το τρένο σου.
Εσύ μου είπες πως όλα τα τρένα αργά ή γρήγορα,
έχουν προορισμό..!
Την αγάπη μου κι ένα μπουκέτο ηλιαχτίδες για σένα..!
και μονο η καρδια μου ξερει να αγαπα αγαπαει ακομα και εναν καταραμενο χωρισμο μνημονευοντας εκεινο το αλλωτε αγαπημενο χερι που εγνεφε το γεια...
αναστασια μου σε φιλω γλυκα!
γλυκια μου ηλιαχτιδα...
σου εχω ξαναγραψει ποσο υπεροχη ψυχουλα εχεις ε...;
ε στο ξαναλεω για να μη το ξεχασεις!
σε ευχαριστω παρα πολυ για τα ομορφα σου λογια...να τωρα αν εβλεπες το χαμογελω μου θα καταλαβαινες!
οχι δεν ειναι εκει ο προορισμος μου εχεις δικιο και ναι εγω ημουν αυτη που σου ειπα πως αργα η' γρηγορα ολα τα τρενα εχουν προορισμο...ετσι ειναι ακομα το πιστευω...παντα πιστευω οσα λεω αλλιως κραταω κλειστο το στομα μου...
οχι χρωσταω στα ονειρα μου να μη μενουν κλεισμενα σε μια βαλιτσα διπλα στα ποδια μου...εκεινα εμαθαν να ταξιδευουν...
σε ευχαριστω πολυ γλυκια μου και παλι!
σου στελνω την αγαπη μου πασπαλισμενη με αστεροσκονη!
Το πικραμένο τέλος λέει μια μεγάλη αλήθεια. Κάτι τέτοιες στιγμές η αναχώρηση σημαίνει και το τέλος της χαράς.
λακη μου οι πιο μεγαλες αληθειες βγαινουν απο κατι μεγαλες πικρες!
νεραιδενια φιλια!
Αχ πόσο δίκιο έχεις..
Οι αποχωρισμοί τέτοιου τύπου είναι ότι χειρότερο! Δεν τους αντέχω καθόλου!! Καλύτερα τέτοιες ώρες να το ρίχνεις στο καλαμπούρι γιατί δεν την βγάζεις αλλιώς!
γλυκια μου aggelika μακαρι να ημουν απο αυτους που τετοια στιγμη μπορουν να το ριξουν στο καλαμπουρι...
μα δυστηχως δεν μπορω...παντα τα συναισθηματα με κατακλυζουν...
ετσι ειμαι πλεον το εχω αποδεχτει...
αλλα μεταξυ μας μου αρεσει...παντα δειχνω τι νιωθω...
πολλα νεραιδενια φιλακια καλη μου!
Δημοσίευση σχολίου