εγω ειμαι που εμαθα να βλεπω τις επιθυμιες
που ζωγραφιζονται επανω σε καθε φεγγαρι...
να διαβαζω τα μυστικα που γραφει η βροχη
στα σκονισμενα τζαμια...
χαραζει ονειρα με μορφη δακρυων...
αν δεν εχεις το χαρισμα πως να τα διαβασεις...
πως να δεις ποσος πονος αποτυπωνεται σε καθε σταγονα...
παραμερισα τη ζωη μου...
κι ετσι εμαθα να δινω ζωη σε καθε τι αψυχο...
εμαθα να σκορπιεμαι...
δεν με νοιαζει που σκορπιεμαι...
μονο αναρωτιεμαι εκεινα τα κομματια της ψυχης μου...
εκεινα που σου χαρισα που να ειναι...;
τα φυλαξες αληθεια καπου μεσα σου...
η' τα αφησες να σκορπισουν στο τιποτα...;
ειναι τα μονα που με νοιαζει να μη σκορπιστουν...
οχι εκεινα...οχι...
εκεινα ειναι για σενα...ειναι δικα σου...
μα κι αν αποφασισες να τα σκορπισεις...
καντο σε μερος που περπατησαμε μαζι αγκαλια...
καντο εκει που με φιλησες...
καντο εκει που μου ειπες σ'αγαπω...
ετσι θα ειμαι σκορπισμενη σε μερη αγαπημενα...
θα στοιχειωνει ο πονος μου μοναδικες στιγμες...
ετσι περναν οι μερες μου μακρια σου...
μετρωντας ονειρα και στιγμες που δεν ηρθαν ποτε...
αναπολωντας την μακρινη ευτυχια μου κοντα σου...
και τις νυχτες σαν περασει αλλη μια μερα μακρια σου...
αναζητω το αγγιγμα σου...
και μιαν ανασα στο λαιμο μου την ωρα που κοιμασαι...
την ωρα που ονειρευεσαι στην αγκαλια μου...
κι εγω μπορω να αγγιξω λιγο απο το ονειρο σου...
απλωνω τα χερια μου μεσα στο απειρο του ονειρου
και σ'αναζητω...
σε σφιγγω μη μου φυγεις και σου ψιθυριζω...
λογια που δεν ξεστομισα ποτε μπροστα σου...
σου λεω την αληθεια...
την πραγματικη αληθεια...
εκεινη που δεν ακουσες γιατι δεν στην ειπα...
γιατι με τρομαζε κι εμενα...
τωρα ποσο απλη φανταζει...
δεν θελω να ξυπνησω αγαπημενε...
δεν θελω...
λιγοστευει το φως μου και πως να δω την μερα...;
πως να δεχτω τοσες αλλαγες...
και σενα να λειπεις...
μονο ενα σημαδι απο δαχτυλιες μενει σαν ξυπνησω...
στο χερι που εσφιγγα για να σε κρατησω...
αστερια στο μαξιλαρι μου σβησμενα...
και κατι ονειρακια γυρω απο το κρεββατι μου...
μου χαμογελουν για να αντεχω...
ποσο λιγα χρειαζομαι για να αντεχω...
σκορπιζομαι αγαπη μου...
και που πανε εκεινα τα κομματια της ψυχης μου...;
που να τα ψαξω πες μου...;
σε ποιο ονειρο τα ξεχασα για παντα...;
που ζωγραφιζονται επανω σε καθε φεγγαρι...
να διαβαζω τα μυστικα που γραφει η βροχη
στα σκονισμενα τζαμια...
χαραζει ονειρα με μορφη δακρυων...
αν δεν εχεις το χαρισμα πως να τα διαβασεις...
πως να δεις ποσος πονος αποτυπωνεται σε καθε σταγονα...
παραμερισα τη ζωη μου...
κι ετσι εμαθα να δινω ζωη σε καθε τι αψυχο...
εμαθα να σκορπιεμαι...
δεν με νοιαζει που σκορπιεμαι...
μονο αναρωτιεμαι εκεινα τα κομματια της ψυχης μου...
εκεινα που σου χαρισα που να ειναι...;
τα φυλαξες αληθεια καπου μεσα σου...
η' τα αφησες να σκορπισουν στο τιποτα...;
ειναι τα μονα που με νοιαζει να μη σκορπιστουν...
οχι εκεινα...οχι...
εκεινα ειναι για σενα...ειναι δικα σου...
μα κι αν αποφασισες να τα σκορπισεις...
καντο σε μερος που περπατησαμε μαζι αγκαλια...
καντο εκει που με φιλησες...
καντο εκει που μου ειπες σ'αγαπω...
ετσι θα ειμαι σκορπισμενη σε μερη αγαπημενα...
θα στοιχειωνει ο πονος μου μοναδικες στιγμες...
ετσι περναν οι μερες μου μακρια σου...
μετρωντας ονειρα και στιγμες που δεν ηρθαν ποτε...
αναπολωντας την μακρινη ευτυχια μου κοντα σου...
και τις νυχτες σαν περασει αλλη μια μερα μακρια σου...
αναζητω το αγγιγμα σου...
και μιαν ανασα στο λαιμο μου την ωρα που κοιμασαι...
την ωρα που ονειρευεσαι στην αγκαλια μου...
κι εγω μπορω να αγγιξω λιγο απο το ονειρο σου...
απλωνω τα χερια μου μεσα στο απειρο του ονειρου
και σ'αναζητω...
σε σφιγγω μη μου φυγεις και σου ψιθυριζω...
λογια που δεν ξεστομισα ποτε μπροστα σου...
σου λεω την αληθεια...
την πραγματικη αληθεια...
εκεινη που δεν ακουσες γιατι δεν στην ειπα...
γιατι με τρομαζε κι εμενα...
τωρα ποσο απλη φανταζει...
δεν θελω να ξυπνησω αγαπημενε...
δεν θελω...
λιγοστευει το φως μου και πως να δω την μερα...;
πως να δεχτω τοσες αλλαγες...
και σενα να λειπεις...
μονο ενα σημαδι απο δαχτυλιες μενει σαν ξυπνησω...
στο χερι που εσφιγγα για να σε κρατησω...
αστερια στο μαξιλαρι μου σβησμενα...
και κατι ονειρακια γυρω απο το κρεββατι μου...
μου χαμογελουν για να αντεχω...
ποσο λιγα χρειαζομαι για να αντεχω...
σκορπιζομαι αγαπη μου...
και που πανε εκεινα τα κομματια της ψυχης μου...;
που να τα ψαξω πες μου...;
σε ποιο ονειρο τα ξεχασα για παντα...;
55 σχόλια:
Τα κομμάτια μας μοιάζουν με αστέρια,
τα χαρίζουμε να φωτίζουν την ζωή εκείνου που άλλαξε την δική μας.
Όσα χάδια δεν ξεθώριασαν κρατώ σφιχτά,
τελευταίες ανάσες,
τα χάδια φωτιά που σιγοκαίει μέσα μου.
Κι αν τα σκόρπισε είναι δικά του,
πάντα θα είναι δικά του...ακόμη κι εκείνα που δεν πρόλαβα να δώσω...
Έτσι περνούν οι μέρες ...τα χρόνια....αν αξίζει ίσως δεν το μάθουμε ποτέ....μα έχει σημασία;
Καλό ξημέρωμα νεράιδα ....και να ξερεις πως δεν είσαι μόνη...θα έχεις πάντα εμάς.
Eκεινο τ ονειρο δεν ηρθε ακομη..
Θα ρθει..έχεις χρονο..
Κι οπως λεει και η Αναστασία εχεις κι εμας..και πανω απ ολα .. την νεραίδονονά σου ε? :)
σκορπιζομαι!!!
Καλημερα μικρη μου..
Καντο σε μερος που περπατησαμε μαζι αγκαλια...
καντο εκει που με φιλησες...
καντο εκει που μου ειπες σ'αγαπω...
ετσι θα ειμαι σκορπισμενη σε μερη αγαπημενα...
θα στοιχειωνει ο πονος μου μοναδικες στιγμες...
Εντάξει.. αυτό ήταν.. Τώρα έλα να με συνεφέρεις.. Μα πας και γράφεις κάτι κείμενα.. Ουφ ψυχούλα μου.
Καλημέρα.
Αυτά τα κομμάτια που του χάρισες όσο και να προσπαθήσει δε θα μπορέσει ποτέ να τα σκορπίσει... Γιατί ακόμη κι αν ξεχνάμε πολλές φορές αυτά που νιώσαμε δεν χάνονται. Αποθηκεύονται σ' ένα μικρό κουτάκι της ψυχής μας. Γι' αυτό και θα μείνουν πάντα δικά του... Η μακρινή ευτυχία που αναπολείς θα ξαναγυρίσει ακόμη κι αν εκείνος δεν είναι πια πλάι σου. Και τα όνειρα που τόσο προσμένεις μα δεν έρχονται θα έρθουν αργά ή γρήγορα. Είμαι σίγουρη γι' αυτό! Κι αυτά τα κομμάτια σου που ξεχάστηκαν σ' ένα παλιό σου όνειρο, θα βρουν μέσα από καθοδηγητή το χρόνο, το δρόμο για να επιστρέψουν και να ενωθούν ξανά...
Εύχομαι να βρεις τα κομμάτια του εαυτού σου που τόσο αναζητάς! Καλό μεσημέρι!!!
πάντα αναρωτιόμαστε για το τι θα κάνουν με τα κομμάτια που τους αφήνουμε. πάντα υπάρχει αυτό το ερωτηματικό και η μικρή ελπίδα πως θα τα προσέχουν...
ξέρεις όμως, πως και πάλι, δεν θα διστάσουμε να σκορπιστούμε. γιατί δεν φοβόμαστε το σκόρπισμα αν νιώθουμε πως το δίνουμε με την καρδιά μας, ότι κι αν το κάνουν οι άλλοι...
μα είναι αυτά τα ερωτηματικά που ψάχνουν μονοπάτια για να φωνάξουν τη νύχτα τα "θέλω" τους.
φώναξτα! θα ενωθούν με τα δικά μου. κι ας σειστεί ο τόπος όλος. ίσως έτσι να δημιουργούνται κάποιοι σεισμοί. από σκόρπια κομμάτια που κάνουν μερικούς ανέμους να γίνονται στρόβιλοι...
και μερικές βροχές να φτιάχνουν αστραπές που σε ξεκουφαίνουν...
φιλιά βρόχινα...
σκορπίζουμε. και σκορπιζόμαστε. στα όνειρα. στα όνειρα που γίνονται αλήθεια. στα όνειρα που μένουν όνειρα. και αφήνουμε τα κομμάτια μας. στα όνειρα. και στην αλήθεια.
τα κομμάτια που χαρίζουμε, τα χαρίζουμε. και νοιώθουμε γεμάτοι όταν τα χαρίζουμε. ακόμα πιο γεμάτοι όταν μας χαρίζουν και μας.
χαμογελώ. θέλω να χαμογελώ. γιατί έχω σκορπίσει πολλά κομμάτια. μα πάντα θα έχω. να σκορπίσω κι άλλα. και ας τα κάνουν ότι θέλουν...
ένα παζλ
στην αναζήτηση του αύριο
του καλύτερου αύριο...
φιλιά χαμογελαστά...:)
οτι εχτισα για σενα τα σκορπισα ...
περιμενω να δω τη θα χτισης εσυ για μενα....
Έχει πολύ συναίσθημα αυτή η ανάρτηση. Σαν το παραμύθι μιας νεράιδας. Καλησπέρα.
Όμορφα σκορπίζεσαι...
Περιμένω κομμάτια σου και στο λιμάνι μου :)
ααααααα δεν πρέπει να σε επισκέπτομαι αυτές τις μέρες που είμαι τόσο ευσυγκίνητη.....
Θα σου δώσω μια συμβουλή - και είναι και σαν να την δίνω και σε μένα:
Μην λες "σκορπίζομαι". Λέγε "επεκτείνομαι".
Δεν αφήνεις κομμάτια εδώ και εκεί γιατί απλούστατα είσαι αγάπη και η αγάπη δεν σπάει σε κομμάτια...μόνο ένα με όλα μπορεί να γίνει..
Άσε τον εαυτό σου να νιώσει την Αγάπη του Θεού μέσα σου, αυτή την γλυκιά θαλπωρή που ακυρώνει κάθε πόνο και έλλειψη...
Άσε αυτή την Αγάπη να λάμψει πάνω σε σένα και σε όλο τον κόσμο, και άσε όλα τα πράγματα να αντανακλούν αυτήν την Αγάπη..
Αυτή είναι η Προσευχή της Καρδιάς μου...
αναστασια μου ειναι δικα τους γιατι τα χαρισαμε εμεις...
παντα δικα τους θα ειναι οσο και αν αναρωτιομαστε που να πηγαν...αν τα κρατησαν η' αν τα σκορπισαν...
οχι δεν εχει σημασια να μαθουμε...εμεις τα δωσαμε?ναι...
το καναμε με την καρδια μας?ναι...
το ξερω αγαπημενη πως δεν ειμαι μονη...ειστε ολοι εδω αγαπημενοι φιλοι που μοιραζομαστε λιγο και αλλες φορες πολυ απο την καρδια μας!
σε φιλω πολυ γλυκια μου!
Μαρακι μου ας ερθει και ο χρονος τοτε θα σταματησει σε εκεινη τη στιγμη της πραγματοποιησης!
φυσικα και σας εχω και σας αγαπω ξεχωριστα!
νεραιδονονα αμφεβαλλες ποτε για τα αισθηματα μου...;
ελπιζω οχι...
σε φιλω με πολυ πολυ νεραιδενια αγαπη!
βουλα σκορπιζομαι κι εγω...καπου θα συναντηθουν τα σκορπια μας κομματια...
νεραιδενια φιλια καλη μου!
jackouli μου δεν φταιω εγω...αυτη η καρδια μου τα κανει ολα...και της εχω πει θα συνελθεις καμια φορα επιτελους;;;
οχι μου απανταει...:(
θα ερθω η' θα ερθεις συντομα και θα δεις με μια αγκαλια πως γινονται ολα πιο ομορφα και πιο ανεκτα...
απαντηση στην απαντηση σου στο δικο σου σπιτακι...
κι εγω σ'αγαπω πολυ ψυχη μου!
τινα μου δεν χανονται μονο ισως να ξεχνιουνται καμια φορα...αυτο νομιζω τα λεει ολα...
αν καποτε ενωθουν αυτα μου τα κομματια θα το φωναξω δυνατα και θα το νιωσετε ολοι εσεις που παραμυθιαζεστε μαζι μου!
σε ευχαριστω γλυκια μου!
πολλα νεραιδενια φιλακια!
νεραιδα μου ειμαι σιγουρη πως θα ξανασκορπιστουμε γιατι δεν φοβομαστε οχι...
και οι απαντησεις δεν εχουν και πολυ σημασια αλλα να ειναι εκεινα τα θελω τις μοναχικες νυχτες που φωναζουν επιθυμιες...
ποσο σιγουρη ειμαι πως αν ενωθουν τουτα τα θελω και τα κομματια που σκορπισαμε θα γινει ενας τετοιος σεισμος...
πολυ με νιωθεις ματια μου!
νεραιδενια φιλια!
basnia μακαρι να εχουμε παντα να σκορπιζουμε και ας τα κανουν οτι θελουν...
παρτε κι αλλα απο μενα φωναζω τις νυχτες...
κι αλλο κι αλλο μεχρι να ποναει τοσο δοσιμο...
νεραιδενια φιλια!
γωγω μου ενα παζλ που θα ολοκληρωθει μονο αν βρεθουν ολα τα σκορπισμενα κομματια του...
νεραιδενια φιλακια γλυκια μου καιρο εχω να σε δω!
gregory οτι εχτισε για σενα το εχτισε...
μην περιμενεις να δεις...βλεπεις ηδη..
νεραιδενια φιλια!
lena μου ειναι το παραμυθι μιας νεραιδας...
παντα με συναισθημα...πως αλλιως;
πολλα νεραιδενια φιλακια κουκλα μου!
λιμανακι καλοσωρισες στα παραμυθια μου!
μου αρεσουν τα λιμανια και πολυ ευχαριστως να αφησω τα κομματια μου και εκει...
νεραιδενια φιλακια!
χριστινακι μου εχεις αυτον τον μοναδικο τροπο να μεταφερεις αγαπη και ηρεμια σε καθε σου σχολιο και φυσικα σε καθε σου αναρτηση...
απο αγαπη ειμαι γεματη καλη μου...
απο ηρεμια παλι δεν θα το ελεγα...
εμπιστευομαι πολλες φορες τα κομματια μου Στον Θεο μου...να εισαι σιγουρη πως το κανω...
να με επισκεπτεσαι σε παρακαλω...μου αρεσουν παντα τα σχολια σου!
νεραιδενια φιλακια!
ουτε εγω θελω να ξυπνησω...
αλλα νομιζω πως ειμαστε ανοιχτα με ανοιχτα ματια μπροστα στο δικο μας εφιαλτη....
feaki μου ειμαστε το ξερω...
και ξερεις και τι αλλο...;
δεν ξεραμε πως το ονειρο μπορει να γινει εφιαλτης...
νεραιδενια φιλακια!
Κι αν γελαστήκαμε και ονειρευτήκαμε το άπιαστο, δεν πειράζει, θα δημιουργήσουμε και άλλα όνειρα
Καλό βράδυ!
νινα μου ποτε δεν πειραζουν τα ονειρα και παντα θα κανουμε και αλλα...
πως να ζησουμε χωρις αυτα?
πολλα νεραιδενια φιλακια καλη μου καλο βραδυ!
και...ονειρα γλυκα!
Βρέχει κι οι στάλες της βροχής
χορεύουνε στο τζάμι.. της ψυχής
θολώνουν τη λευκότητα του ονείρου
παίζουν μία σκηνή συνέχεια
σε επανάληψη... εσύ κι εγώ...
σε μέρη αγαπημένα
κι εγώ να γίνομαι ένα με τον άνεμο
σκορπίσματα στιγμών ηθελημένα!
Ότι χαρίζουμε.. πάντα δικό μας
ΕΙΝΑΙ... Αθάνατο κι Αληθινό
Μη λυπάσαι νεραϊδάκι μου...
έτσι η καρδιά σου απέκτησε
πραγματική υπόσταση
ξεχύλησε αισθήματα!!!
Υπέροχο αυτό που έγραψες :)
Σε φιλώ γλυκά***
ένας χείμαρος από υπέροχες σκέψεις και λόγια!
για σένα τ' αστέρια δεν θα σβήσουν ποτέ
καλημέρα και φιλιά
Τα κομμάτια μας θα είναι πάντα εκεί να μας θυμίζουν τα καλά και τα άσχημα. Κάθετι που αγγίζει η ψυχή σου θα έχει κάτι απο σένα.....
Δεν έχει σημασία τι απέγιναν τούτα τα κομμάτια σου.Ούτε αν τα φύλαξε ή τα πέταξε στο πέρασμα του χρόνου
Εσύ τα έδωσες απλόχερα.Γιατί αυτό ήξερες.Αυτό ήθελες.Και δε θα έκανες αλλιώς,ακόμα κι αν ήξερες...
Σημασία έχει πως αισθάνθηκες καλά.Εσύ με σένα.Κι ας το πλήρωσες μετά
Μα πάντα το ίδιο θα κάνεις.Είμαι σίγουρη γι΄αυτό.Γι αυτό να μη λυπάσαι.Και να μη θρηνείς τα χαμένα.Γιατί μόνο χαμένα δεν είναι
Άλλοι έχουν την ευθύνη για το πως θα τα διαχειριστούν.Κι όχι εσύ
Έτσι να συνεχίζεις να πορεύεσαι.Κι ας το πληρώνεις
Γιατί μόνο τότε θα είσαι ΕΣΥ...
Φιλιά πολλά
Καρδιά μου μονάκριβη.
Σκορπίζεσαι κι εσύ σα τη γύρη,
από άκρη σε άκρη και φτιάχνεις έναν καινούριο κόσμο.
Έναν κόσμο από κομμάτια δικά σου,
έναν κόσμο από τα όνειρά σου.
Νομίζεις πως χάνεσαι σαν σε παίρνει ο αέρας και σε σκορπάει στα μέρη που αγάπησες;
Δε χάνεσαι.
Γίνεσαι αθάνατη.
Σε φιλώ και σε αγκαλιάζω μικρή μου νεράιδα και κοιτάζω τα χέρια μου που λάμπουν απο την νεραϊδόσκονή σου..!
Μαργαριτα μου γλυκια...
αυτη η σκηνη παιζει ξανα και ξανα στο θεατρο του μυαλου...
ξανα και ξανα...ομως οχι δεν λυπαμαι...πως θα μπορουσα να λυπηθω για κατι που αγαπησα...;
για οσα εδωσα απο αγαπη...;
οχι δεν λυπαμαι...
μονο αναπολω και θυμαμαι!
σε ευχαριστω γλυκια μου για τα ομορφα σου λογια!
πολλα νεραιδενια φιλια!
natalaki μου σε ευχαριστω για το γλυκο σου σχολιο...!
μακαρι να μη σβησουν ποτε κι ας φωτιζουν και λιγακι μοναξια!
πολλα νεραιδενια φιλακια κουκλα μου!
mikre bouda ναι αυτο το πιστευω ακραδαντα...καθε τι που αγγιζω εχει κατι απο μενα...και καθε τι που με αγγιζει αφηνει παντα κατι σε μενα...
νεραιδενια φιλια καλε μου!
anima μου ιδιο συναφι ε...;
ναι και να ηξερα τα αποτελεσματα παλι τα ιδια θα εκανα...και παλι τα ιδια θα κανω...δεν γινεται αλλιως...
δεν θα ειμαι εγω αλλιως...κι ας το πληρωνω μετα...
χαλαλι...
πολλα νεραιδενια φιλια ταξιδιαρα μου!
ηλιαχτιδακι μου γλυκο...
τι ομορφο παραμυθακι μου εφτιαξες σε λιγες γραμμες;
α ωστε δεν χανομαι γινομαι αθανατη!
τι ομορφο!
φτιαχνω εναν αλλο κοσμο...τι ωραια να κατοικησουμε εκει μια μερα ολοι εμεις που παραμυθιαζομαστε!!!
σε ευχαριστω τοσο πολυ γλυκια μου φιλη...εισαι απιστευτη ψυχουλα!
σε φιλω πολυ πολυ πολυ!
Ναι,καλή μου
Το ίδιο σινάφι
Το ίδιο και χειρότερο...
animaki καλα σε ειχα καταλαβει λοιπον...:)
δεν πειραζει γλυκια μου το θεμα ειναι πως ειμαστε αυθεντικες...
και πλεον λιγοι αυθεντικοι εχουμε απομεινει...
φιλι ματια μου!
Δεν ξέρω μάτια μου αν είμαστε αυθεντικές ή όχι.
Τούτο μόνο ξέρω.Πως είμαστε εμείς.Ο εαυτός μας
Κι όποιος καταλάβει κατάλαβε..
Κι ας το πληρώνουμε
Δε βαριέσαι...
Καληνύχτα όμορφη νεράιδα
ψιτ...
είσαι στεναχωρημένη απόψε...
εδώ γύρω είμαι, ναι;
για ένα χάδι στην ψυχή σου. βρέχει εδώ. σου στέλνω...
...ένα γλυκό απαλό φιλί βρόχινο και φύλαξέ το να σου ψιθυρίσει ένα όνειρο γι' απόψε...
:)
animaki ετσι ειναι...
δεν βαριεσαι...ειμαστε εμεις...
φιλια ματια μου!
νεραιδα μου................
εδω εισαι σε νιωθω...
τι καλα να μην ειμαι μονη...
το κραταω αυτο το βροχινο φιλι σου...ισως να ξεπλυνει αποψε εκεινα που δεν σβηνονται...εκεινες τις αποριες που γυρνανε ξανα και ξανα στην ψυχη...
σε ευχαριστω ματια μου...
Εγώ πάλι, θάθελα, λέμε τώρα λίγη φειδώ στα σκορπίσματα....και για μένα το λέω!
προτιμώ τα δοσίματα σαν έννοια, από τα σκορπίσματα...
φιλιά και ευχαριστώ πούσουν εκεί!
anepidoti μου και ποιος δεν θα ηθελε τα σκορπισματα να ειναι δοσιματα και μαλιστα με ανταποκριση...μα οταν αυτο δεν γινεται λες χαλαλι που σκορπισα οσα σκορπισα για καποιον...μαλλον εγω το λεω στην τελικη...οταν ξερω πως δεν μπορουσα να κανω αλλιως...
αλλοι δεν το λενε και για μενα καλα κανουν...
ευχομαι πολλες φορες να μπορουσα να το κανω κι εγω...να ημουν μια απο αυτους...μα δεν γινεται...
εγω σε ευχαριστω που με αφησες να ειμαι εκει...και παλι θα ειμαι οποτε θες!
πολλα νεραιδενια φιλακια!
Όλες τι επιθυμίες τις κράτησα
ακόμα και τον πόνο
τον φύλαξα
να σκορπίσω δεν μπόρεσα τίποτα.
Μου έμεινε το φεγγάρι
να συντροφεύει τη θλίψη
κι ένα αεράκι
για να με ταξιδεύει...
Καλημέρα.
Αυτα που δινουμε, οταν τα δινουμε με την ψυχη μας δεν πειραζει, δεν εχει σημασια, σημασια εχει το τι παιρνουμε απο καθε σχεση και τι μας κανει πιο δυνατες. Σε νοιωθω ομως Ναϊαδα μου, πολλες φορες εχουμε δωσει μεχρι που αισθανομαστε λιγο αδειες. Εγω βλεπω τι με φορτιζει, το χαμογελο ενος παιδιου, ο σκυλος μου που κανει σαν τρελλος οταν με δει, οι νεραϊδες που πετουν μεσα μας...
Ψάξε δίπλα σου.
Μπορεί να κοιμήθηκαν για καιρό και να είχες ξεχάσει να τα ξυπνήσεις.
Ίσως κάνανε βόλτες σε άλλα παραμύθια.
Ίσως αναζητούσαν κάποια άλλα κομμάτια ψυχής που είχαν και αυτά σκορπιστεί ή χαθεί.
Πού ξέρεις;
Μπορείς να τα ρωτήσεις;
Πού είναι;Πού ήταν;Γιατί σκόρπισαν;
Δεν πιστέυω ότι σκόρπισαν.
Κάπου βαθιά μέσα σου είναι,απλά ψάξε καλύτερα.
Κι αν όχι,να είσαι χαρούμενη γιατί ο καθένας μας κουβαλάει και ένα μη δικό του κομμάτι ψυχής μέσα του.
Θα το χεις χαρίσει κάπου,σε κάποιον που τα κουβαλάει.
Έτσι ίσως να σε νιώθει πιό κοντά.
Φιλιά.
Τι όμορφοι στίχοι, γλυκούλι μου νεραιδάκι, γιατί για σένα έχω μια αιθέρια εικόνα στο μυαλό μου; σε φαντάζομαι με στεφάνι λουλουδένιο , φτερά και αέρινο φόρεμα να χορεύεις στις αχτίδες του φεγγαριού.
σοφια μου καλοσωρισες στα παραμυθια μου!
τελικα δεν ξερω τι ειναι πιο επωδυνο να σκορπιζεσαι η' να τα κρατας ολα μεσα σου...;
ποιο απο τα δυο κανει μεγαλυτερο κακο...;
δεν ξερω ακομα την απαντηση...
νεραιδενια φιλια!
cassiel μου αυτο ακριβως ειναι...οτι μερικες φορες δινουμε τοσα που στο τελος νιωθουμε αυτο το αδεισμα..αυτο το κενο...
πως σε καταλαβαινω...αυτα τα παιδια με φορτιζουν κι εμενα απιστευτα...
χτες ενας μικρος στη δουλεια μου μου χαμογελασε και ειπε:εγω πολυ την αγαπω αυτη την κοπελιτσα...και μετα ηρθε και μου εσκασε ενα φιλι διαρκειας...χαμογελουσα για ωρες...
ναι ειναι απιστευτο φορτισμα τα παιδια...
πολλα νεραιδενια φιλακια καλη μου!
assel μου κι αν δεν τα εχω ψαξει κι αν δεν τους εχω μιλησει οταν ψιθυριζω στους ανεμους...
μερικα σκορπισματα μενουν για παντα εκει που τα αφησαμε...σε εκεινους που τα αφησαμε με την παρακληση να τους προσεχουν παντα...
μετα απλα μας πιανουν κατι μοναξιες και τα αναζηταμε...νομιζοντας πως αν ενωθουν εκεινα με εμας ισως να ξαναβρουμε την οποια ευτυχια φανταστηκαμε πως μας εφυγε...
νεραιδενια φιλακια καλη μου!
αχτιδακι μου σε ευχαριστω πολυ!
ναι καπως ετσι ειναι η νεραιδενια μου υποσταση...καπως ετσι μεταμορφωνομαι κατι νυχτες με φεγγαρι γεματο...
ειδες που με νιωθεις...;
ειναι που ξερεις απο παραμυθια γλυκια μου!
πολλα νεραιδενια φιλακια...!
θα περασω καποιο βραδυ να σε παρω στον αλλο κοσμο μου...στον νεραιδενιο!
Δημοσίευση σχολίου