Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΚΛΟΥΒΙΑ...



Γνωριζα καποτε ενα αγορι...
κυκλοφορουσε με σκισμενα τζην,μακρια μαλλια και μπλουζακια με συνθηματα...
καθε τοσο κατεβαινε σε πορειες και διαδηλωνε...για τα παντα...
για τις αδικιες,για τα δικαιωματα,για την οικονομια,την οικολογια...
τα παντα...
ποτε δεν θα γινω σαν ολους αυτους που κοροιδευω ελεγε...
πολυ τον αγαπουσα...και τον θαυμαζα...
οχι ερωτικα...μα γιατι ειχε πιστευω που υπερασπιζε σε καθε ευκαιρια...
οχι μονο σε πορειες και διαδηλωσεις αλλα ολη του η ζωη ειχε κεντρο τις ιδεες του...

περασαν χρονια απο τοτε...
τον συναντησα μια μερα σε ενα δικηγορικο γραφειο...
φορουσε ενα μαυρο κοστουμι...γραβατα και κοντοκουρεμενα μαλλια...
τελικα ακολουθησε το επαγγελμα του πατερα του μιας και ειχε ετοιμη πελατεια...
και φυσικα πολλα χρηματα που θα χρειαζοταν να απαρνηθει...
Δημητρη εσυ...;ναι αλλαξα λιγακι απο τοτε που 'χεις να με δεις ε...;
λιγακι...;αλλος ανθρωπος εγινες...
μεγαλωσαμε μωρε...αλλαζουν οι αναγκες,αλλαζουν οι προτεραιοτητες...
και οι ιδεες σου...;τα πιστευω σου...;η ζωη αυτη που κοροιδευες...;
ε ημουν μικρος τοτε τι να ξερω...;υστερα χαμηλωσε τα ματια...
κι αυτα τα κωλοπαιδα που βγαινουν και φωναζουν τωρα ουτε που ξερουν το γιατι...
ξερεις Δημητρη καπως ετσι σε αποκαλουσαν κι εσενα τοτε ολοι εκεινοι που κοροιδευες....

Πριν καποια χρονια γνωριζα τον Στελιο...
ο Στελιος ηταν ποιητης...
εγραφε πισω απο καθε σχολικο και φοιτητικο βιβλιο στιχακια...
ειχε γινει μελος μιας ποιητικης ομαδας στο πανεπιστημιο και φροντιζε ενα περιοδικο που κυκλοφορουσε ανα τακτα χρονικα διαστηματα...
με τον Στελιο πηγαιναμε αργα τα βραδια στα καστρα...
παιζανε κιθαρες παιδια απο την παρεα κι εκεινος μας διαβαζε τα ποιηματα του...
ατενιζε την θεσσαλονικη απο ψηλα κι εδινε ορκους αιωνιας αγαπης με μια και μοναδικη γυναικα...
εκεινη που θα ενιωθε την ψυχη του...εκεινη που θα δεχοταν την διαφορετικοτητα του...
εκεινη που μαζι της δεν θα χρειαζοταν να κανει τιποτα συνηθισμενο και τυπικο...
κι αν καποτε την παντρευοταν θα ηταν οι δυο τους σε ενα εκκλησακι καπου στο δασος καθως θα της διαβαζε τους στιχους που θα ειχε γραψει για εκεινη και μονο....
τον αγαπουσα πολυ τον Στελιο...
και ζηλευα την γυναικα που θα ερωτευοταν και θα της χαριζε την ψυχη του...

περασαν χρονια απο τοτε...
μια μερα μου ηρθε ενα προσκλητηριο στο πατρικο μου...
η μαμα μου ολο χαρα πηρε να μου ανακοινωσει πως το περιεργο παιδι ο Στελιος επιτελους εβαλε μυαλο...
παντρευεται μια καλη και ευκαταστατη κοπελα και θα ζησουνε σε μια μεζονετα στο πανοραμα...
το γλεντι θα γινοταν σε ενα απο τα πιο κοσμικα ξενοδοχεια της πολης μιας και ειχε και κοινωνικο χαρακτηρα το γεγονος που θα βοηθουσε τον Στελιο να αναδειχτει στο νεο μελος της εταιριας του πεθερου του...
μα ο Στελιος ειναι ποιητης ειπα...θα παντρευοταν μονος με την αγαπη της ζωης του σε ενα εξωκλησι και θα της διαβαζε ορκους μονο για εκεινη γραμμενους απο την καρδια του...
και θα ζουσαν διαφορετικα και μοναδικα χωρις τυπικοτητες...αυτος ειναι ο Στελιος...
η' μαλλον αυτος ηταν...

πριν καποια χρονια γνωριζα την Χριστινα...
η χριστινα ηταν μια πανεμορφη,γλυκια κοπελα με τρελλα σχεδια για το μελλον της...
την γνωρισα στα πρωτα φοιτητικα χρονια...ειχε ερθει απο ενα χωριο της ηπειρου...
κρυφα διαβαζε για να περασει στο πανεπιστημιο...οταν τελικα ανακοινωσε στους γονεις της πως ειχε πετυχει στη σχολη που ηθελε και θα πηγαινε να σπουδασει εγινε χαμος στο σπιτι της...
απειλες και φοβερες μα εκεινη το ειχε παρει αποφαση...δεν ηθελε να ακολουθησει την ζωη του χωριου...απο παιδι εβλεπε πως ζουσαν ολες οι γυναικες εκει με μια προκαθορισμενη μοιρα και με τιποτα δεν ηθελε να ειναι μια απο αυτες...
απορουσα πως στα σημερινα χρονια υπαρχουν ακομα κοπελες που δεν εχουν την επιλογη μιας καλυτερης ζωης...
πως υπαρχουν γονεις που θεωρουν πως η ευτυχια του παιδιου τους θα ειναι μια καλη συζηγος και νυκοκοιρα...
φυσικα οι πιεσεις των γονιων δεν σταματησαν επειδη η χριστινα ειχε κανει την μικρη της επανασταση...
στη θεια της που εμενε εδω επαιρναν καθημερινα τηλεφωνα και οι απειλες συνεχιζονταν...
καθε που ειχαμε διακοπες και πηγαινε στο σπιτι της,της εκαναν τις λιγες μερες εκει μαρτυρικες...
εκεινη ομως ειχε αλλα σχεδια...θα τελειωνε...θα επιανε μια δουλεια και ενα δικο της σπιτι εδω και θα εκανε την ζωη που ηθελε...
με τον καιρο χαθηκαμε η καθε μια στα δικα της κι ετσι δεν μαθαινα πια νεα της...

μετα οχι απο πολλα χρονια...
εγω ειχα καθυστερησει το πτυχιο μου για προσωπικους λογους...
πηγα λοιπον στην σχολη να δηλωσω καποια μαθηματα...
κι εκει ειδα την χριστινα...διπλη...
εμεινα με το στομα ανοιχτο και την αγκαλια επισης...
τι εγινε...;πως...;ποτε...;νομιζα ειχες τελειωσει με την σχολη τι κανεις εδω...;
και βλεπω ετοιμαζεις και κατι σε κανα δυο μηνες αν καταλαβαινω καλα...;
καλα καταλαβαινεις...7 μηνων ειμαι και κοιτα...εφερε μπροστα στα ματια μου το δεξι της χερι κουνωντας επιδεικτικα ενα δαχτυλο που φορουσε μια βερα...
μα καλα ποτε...;πως...;
κοιτα ηρθα να διακοψω την εγγραφη μου στη σχολη...και που θα με βοηθησουν τελικα ολα αυτα που μαθαινουμε εδω...ασε που γαμος και σπιτι και καριερα δεν πανε μαζι...κι αυτο που κουβαλαω ποιος θα το φροντιζει αν οχι η μαμα του...Δοξα Τον Θεο ο αντρας μου δουλευει πολλες ωρες κι ετσι δεν θα μας λειψει τιποτα...εχω και τους γονεις κοντα να με βοηθανε και φυσικα τα πεθερικα μου μενουν ακριβως απο πανω μας....
........................να ζησετε Χριστινα μου!ευχομαι ολα να πανε καλα στη ζωη σου!

Καποτε ειχα μια κολητη αδερφικη φιλη...
κι αν περασαμε μαζι χαρες και λυπες...
κι αν μοιραστηκαμε στιγμες,ποτα,τσιγαρα,ανησυχιες,ονειρα...
την Αννα την αγαπουσα σαν οικογενεια...κι εκεινη συνηθιζε να λεει πως ημουν η αδερφη της...
η Αννα εμπλεξε καποτε με εναν τυπο λιγο μεγαλυτερο της...μετα τον πρωτο καιρο που ολα παντα πανε πολυ καλα...ξεκινησε να της φερεται πολυ ασχημα...την ζηλευε παθολογικα,την εβριζε οταν θυμωνε και ακομα...την χτυπουσε...
παρολα αυτα...εκεινη δεν τον χωριζε..ενα συγνωμη του εφτανε και ολα διορθωνονταν μεχρι την επομενη φορα...
ατελειωτες συζητησεις και συμβουλες και δυναμη για να τον χωρισει και τελικα μετα απο πολυ καιρο και πολυ φοβο τα καταφερε...
ημουν κοντα της σε ολα...ενημερωνα τους γονεις της οτι ειναι μαζι μου για να μην φοβουντε...
αρχισαμε να βγαινουμε χωρις το αγχος οτι μπορει να τον βρουμε απεξω να μας περιμενει...
αρχισε να ντυνεται οπως ηθελε χωρις τον φοβο οτι θα την χτυπησει επειδη φαινεται η κοιλια της η' τα ποδια της λιγο παραπανω...
ειχε βρει τον εαυτο της...
θα κανω την ζωη που μου αξιζει επιτελους ελεγε...θα ζω ελευθερη φωναζε...δεν θα φοβαμαι κανεναν...δεν θα αφησω κανεναν ξανα να με περιορισει...
χαμογελουσα για τα αυτονοητα που επιτελους καταλαβαινε...

μεσα σε ενα βραδυ τα παντα αλλαξαν...
η Αννα μου ειπε πως θα μεινει μεσα...
βγηκε ομως με τον Γιαννη...εκεινον τον ιδιο Γιαννη...
εκεινος της ειπε πως δεν μπορει να ζησει μακρια της...πως την αγαπαει οσο κανεναν σε αυτη τη ζωη και πως θα αυτοκτονησει αν δεν δεχτει να παντρευτουνε...
η Αννα δεχτηκε...η Αννα ειπε πως τον αγαπουσε...η Αννα δεν με καλεσε στο γαμο της...
ο Γιαννης δεν με συμπαθουσε και πολυ...
εμαθα πως η Αννα εχει ενα παιδακι κι ετοιμαζει και δευτερο...
μου ειπαν πως η Αννα κυκλοφορει με γυαλια ηλιου παντα και μακρυα ρουχα που καλυπτουν τις μελανιες...

προχτες το βραδυ στη δουλεια ακουσα μια συνηθισμενη ερωτηση απο τον ιδιο πελατη...
ποτε επιτελους θα παμε για ποτο εμεις οι δυο...;
αποψε του λεω εισαι...;ειμαι...μισο να κανω ενα τηλεφωνημα και φυγαμε...
"θα αργησω να ερθω σπιτι...συναντησα τον τακη και θα παμε για καμια μπυρα..."
φυσικα ηξερα οτι ειναι παντρεμενος...φυσικα ηξερα οτι εχει δυο παιδια...φυσικα ηξερα οτι λεει ψεμματα στη γυναικα του και φυσικα το ποτο μας ειχε τον σκοπο να σταματησει επιτελους η συνηθισμενη ερωτηση καθε τεταρτη βραδυ...
-λοιπον παει κοντα ενας χρονος που με ρωτας μεταξυ αστειου και σοβαρου ποτε θα παμε για ποτο...
-ναι και τελικα σε κερδισα ετσι...;
-ας πουμε πως ναι...με κερδισες...και τωρα τι...;
-κοιτα μικρη ειμαι ερωτευμενος με τα ματια σου...με το χαμογελο σου...με την ευγενεια σου...καθε νυχτα που ξαπλωνω σε σκεφτομαι...
-ναι...μα ξερεις πως ειμαι ερωτευμενη με αλλον και ξερουμε πως κι εσυ εχεις οικογενεια...
-κι αυτο τι μας εμποδιζει να ζησουμε εμεις οι δυο κατι διαφορετικο...;
-κατι παραλληλο εννοεις...;
-κοιτα μικρη εγω δεν ειμαι πια ερωτευμενος με την γυναικα μου...αλλα εχουμε και τα μικρα και δεν ειναι ευκολο να χωριζεις οταν εχεις παιδια...ειμαι ερωτευμενος με σενα...εσενα θελω...
-εμενα προφανως δεν μπορεις να με εχεις...σου ειπα οτι αγαπω αλλον...οτι ειμαι δοσμενη εκει...
μα εσυ αφου δεν αγαπας την γυναικα σου πια γιατι δεν χωριζεις...;γιατι δεν δινεις στον εαυτο σου την ελευθερια που ζητας...;και γιατι δεν δινεις και σε εκεινη την ευκαιρια να γνωρισει καποιον που θα την αγαπαει στ'αληθεια...;
-δεν ειναι οτι δεν την αγαπαω,ουτε οτι δεν την εκτιμαω απλα δεν την ποθω πια και ειναι δυσκολο να στο εξηγησω...οταν θα κανεις οικογενεια θα καταλαβεις κι εσυ...
-συγχωρα με μα ελπιζω πως οταν θα κανω οικογενεια δεν θα μοιαζει σε αυτο που περιγραφεις εσυ...
κι ελπιζω οσο γινεται να ζω ευτυχισμενη...κι ελπιζω τις τεταρτες ο αντρας που θα διαλεξω να μην κανει προτασεις για ποτο στην ευγενικη υπαλληλο...κι ελπιζω να μην εμφανιζεται απο το πουθενα ο τακης που θελει να πιει μπυρα με τον φιλο του...
-λυπαμαι μικρη μα η ζωη δεν ειναι οπως την ονειρευεσαι...
-αυτο ασε με να το εξακριβωσω μονη μου...

σημερα ο κυριος χ με την κυρια χ και τα δυο μικρα τους περασαν χερι χερι απο μπροστα μου...
μ'αγαπας τον ρωτησε εκεινη...
σ'αγαπω της απαντησε...


οι παραπανω ιστοριες ειναι αληθινες με διαφορετικα ονοματα...

αφιερωμενο το παραμυθι σε ολους οσους επελεξαν κλουβια να στεγασουν τα ονειρα τους...
και μια παρατηρηση απο μια ονειροπαρμενη...
ακομα και με χρυσο αν ειναι κατασκευασμενα...δεν παυουν να ειναι κλουβια...!!!

το τραγουδι αφιερωμενο σε εσας που ξεχασατε τα ονειρα σας...κι ας μη με διαβασετε ποτε...

60 σχόλια:

Aristodimos είπε...

Η τελευταια φωτογραφία στην ανάρτησή σου τα λεει ολα με 3 λέξεις...

Οσο υπάρχουν ανθρωποι που ακόμα πιστευουν στα ονειρα και τον εαυτό τους τοσο υπάρχει ελπίδα για ενα καλύτερο αυριο με λιγότερους συμβιβασμούς και προσωπεία...

Σ ευχαριστω για το πέρασμά σου απο τον χωρο μου... Καλώς σε βρήκα

Αρης

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Να πως πως η γενεσιουργός αιτία των πρώτων ιστοριών που διάβασα-πλην της τελευταίας - πιστεύω είναι μια πολύ ισχυρή κυρία που τη λένε κυρία ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ .Αυτή η κυρία φλερτάρει έντονα με άτομα μετά τα 25εντε τους η 30αντα χρόνια τους και αντιπαθεί τους νεαρούς και τις νεαρές γιατί δεν την υπολογίσουν καν ούτε τους γοητεύει .Αυτή η κυρία όποιον-όποια κατακτήσει είναι τόσο εξουσιαστική που υποχρεώνει τις συνειδήσεις να χορεύουν τσάμικο .

Η τελευταία περίπτωση είναι απλά μια καθημερινή ιστορία για γέλια και κλάματα .Για τους άμεσα εμπλεκόμενους υπερισχύει το κλάμα .

Καλό βράδυ

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

Ιστορίες μου τις εχουμε δει δίπλα και πιο δίπλα... Αντιπρότυπα, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί. Αν όλοι αυτοί μαζί κάθονταν στο ίδιο τραπέζι και τους παρατηρουσες απο μακριά θα έλεγες ότι είναι μια χαρά. Θα γελούσαν, θα μιλούσαν, θα έπιναν. Κι αν προσέγγιζες την ψυχή τους θα ερχόσουν αντιμέτωπος με τα απωθημένα τους. Όλα αυτα που δεν έγιναν, που δεν στηριξαν αρκετά, που δεν ποθησαν οσο χρειαζοταν. Μισοι ανθρωποι.Για όλα αυτα τα "δεν" που τους ακολουθούν. Για την "ασφαλεια" που επελεξαν. Για τα ρισκο που δεν πηραν. Για την ευτυχια που δεν θα γνωρισουν. Για τη ζωη που ξεχασαν να ζησουν...

"Δεν θα γερασουμε ποτέ, στο υπογράφω"

Φιλάκια πολλά νεράιδα μου!

Σπύρος είπε...

Να ακολουθάμε τα όνειρα μας με οποιο κόστος και όχι το βόλεμα :)...... καταπληκτικές ιστορίες ζωής ιδιαίτερα η πρώτη με τον δικηγόρο..:) καλημερα καλο ΣΚ

λιμανάκι είπε...

Τα όνειρα αλλάζουν..οι άνθρωποι αλλάζουν...οι προτεραιότητες αλλάζουν και ξαφνικά μεγαλώνουμε καιξαφνικά ωριμάζουμε και ξαφνικα πρέπει να κάνουμε το σωστό κλειδώνοντας τις επιθυμιές μας σ'ενα κλουβί.Και παρόλο που είναι χρυσό...είναι κλουβί.

Δεν είμαι το καταλληλότερο άτομο για να σχολιάσω αυτό το κείμενο...εύχομαι μόνο μέσα απο την καρδιά μου τα δικά σου όνειρα να μην τα κρύψεις και να πάνε όλα στην ζωή σου όπως τα θέλεις και όπως σου αξίζουν..

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Καλή μου νεραϊδούλα, εσύ παραμύθια γράφεις, μη τρελλαίνεσαι με την πραγματικότητα. Εκείνη δεν είναι ο κόσμος σου. Υπάρχει μια παγίδα για όλους που όλοι υπηρετούμε, είτε έτσι είτε αλλιώς...
Τα μεταξένια όνειρα είναι για άλλους παγιδευμένους, σε ιστούς ονειροπόλους, που συλλαβίζουν λέξεις,φιλούν και προσκυνούν Θεούς άλλους. Σβήνουν τις καρδιές τους σε νέκταρ ανασταίνοντας στιγμές θριάμβου επί του άϋλου, επί χάρτου.
Συνεχίζουν χωρίς να χτυπούν σε βράχους, που όμως αφήνονται να παρασυρθούν από κύματα και γλώσσες φωτιάς να συντροφεύουν τη σκέψη τους.

Όμορφο Σ/Κ να έχεις.

Unknown είπε...

:)

ο καθένας κουβαλά τις δικές του προσωπικές χειροπέδες...

χρειάζεται δύναμη για να τις σπάσουμε,μόνο που καμιά φορά όλο και το αναβάλλουμε...

δε βαριέσαι...

ουφ...

φιλιά βρόχινα...

Φεγγαρολουστη είπε...

Τα ονειρα τα αληθινα ονειρα δεν πεθαινουν ποτε μικρη μου...να το θυμασαι... κι αν καποιοι αναγκαζομαστε να τα κλεισουμε σε κλουβια δεν σημαινει πως παψαμε να ονειρευομαστε...δεν μπορουν ολοι καρδια μου ν ανοιξουν το κλουβι...δεν μπορουν ολοι να πεταξουν...

avraoneirou είπε...

δεν ξέρω τί να πώ....
οι περισσότεροι άνθρωποι ξεκινάνε τη ζωή τους με όνειρα κ προσδοκίες...και στο τέλος επαναπαύονται απλά κ μόνο επειδή''αυτά έχει η ζωή''....
σχετικά με την τελευταία ιστορία αναρωτιέμαι...:''γίνεται να πάψεις να αγαπάς έναν άνθρωπο;;''
και τελικά υπάρχει αυτό το '' για πάντα'';;

φιλάκια

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

aristodime καλωσορισες στα παραμυθια μου!
κι εγω αυτο νομιζω...
και οσο λιγοτεροι συμβιβασμοι τοσα λιγοτερα τα κλουβια που μας κρατανε φυλακισμενους...

σε ευχαριστω κι εγω καλε μου!
νεραιδενια φιλια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

κωνσταντινε μου πιο συμφωνη δεν μπορεις να με βρεις...
η κυρια ανασφαλεια λοιπον ειναι η κατα κυριο λογο υπευθυνη για μερικα απο τα κλουβακια μας...
χορευουμε στον ρυθμο που βαραει αυτη παλαμακια και περναει ολοκληρη ζωη για να συνειδητοποιησουμε πως ειμασταν εξω απο τον κυκλο του χορου...
κομπαρσοι στην ιδια μας την ταινια...

νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

πρωτοπλαστη μου σαν ονειροπαρμενη αναρωτιεμαι ποσο αναγκαιο ειναι τελικα να κλεινεις τα παντα σε κλουβια απο μια ανασφαλεια...απο εναν φοβο...
και το χειροτερο ειναι πως ξερουμε οτι ειναι λαθος...
ξερουμε πως δεν θα ειμαστε ικανοποιημενοι με αυτο τον δρομο και ομως το κανουμε...
εμεις...οι διπλα...οι παραδιπλα...

δεν θα γερασουμε...
οχι...οσο μπορουμε θα αντιστεκομαστε...

πολλα νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

lockheart αυτο το "με οποιο κοστος" θαρρω πως ειναι το προβλημα...
κανεις δεν θελει το κοστος και ολοι θελουν το βολεμα...
μα τα ονειρα θελουν κοπο...και θελουν πιστη...νομιζω...

σε ευχαριστω καλε μου!
νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

λιμανακι μου ουτε κι εγω ειμαι το καταλληλοτερο ατομο για να γραψω αυτο το κειμενο...
σχολιαζεις παντα με την ψυχη σου και οτι εχεις μεσα σου...

ξερω...
πολλα πραγματα γινονται ξαφνικα...και πολλες φορες ακολουθουμε αυτα τα ξαφνικα και αναγκαζομαστε να βαλουμε πιστευω,αξιες,αναγκες και ονειρα στα κλουβια...
δεν αποτελω εξαιρεση...αναγκαστηκα να βαλω κι εγω πραγματα σε κλουβακι...
αναγκαστηκα ομως...δεν τα ξεπουλησα ετσι για ενα βολεμα...για μια ασφαλεια...

δεν κρινω κανεναν που εκανε κατι τετοιο επειδη δεν γινοταν αλλιως...
σχολιαζω μονο εκεινους που ξεπουληθηκαν...αλλωστε ολα ειναι ενα παραμυθι...

σε ευχαριστω ομως γλυκια μου...
αληθεια σε ευχαριστω κι ευχομαι και τα δικα σου ονειρα να γινουν αληθινα...

πολλα νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

σοφακι μου...
ναι εγω παραμυθια γραφω...
ναι εμενα δεν μου κανει τουτος ο κοσμος αληθεια...
δυστηχως ζω σε αυτον ομως για καποιο διαστημα και με ενοχλει...
με ενοχλει τοσο πολυ...
και με φοβιζει...

...............

πως ισως καποια μερα γινω κι εγω ετσι...
ισως καποια μερα να ξεπουλησω κι εγω τα ονειρα...
ισως καποια μερα να βολευτω και να κλειστω σε κλουβακι...

αλλα οσο νιωθω την διαφορα θα το παλευω να μη γινει...
κι ας με λενε ονειροπαρμενη...

νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

νεραιδα μου...
το ξερω ματια μου...
ολοι μας...
κι εγω μαζι...
και αναβαλλουμε ναι...
το ξερω...

ουφ...

σε φιλω πολυ με την αγαπη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

φεγγαρολουστη γλυκια μου αγαπημενη φιλη...
ειναι αυτο που λεμε οτι ο καθενας φτανει μεχρι ενα σημειο ε...;
παραπανω δεν μπορει...

ναι εχεις δικιο...
τα αληθινα ονειρα δεν πεθαινουν...
δεν μπορουν να πεθανουν...

σε φιλω πολυ!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

auraoneirou εμεις γι αλλου κινησαμε γι αλλου...κι αλλου η ζωη μας παει
...
καπως ετσι δλδ βολευομαστε...
αλλα ξερεις τι νομιζω τελικα...
δεν ειναι η ζωη που μας παει...εμεις παμε...
δεν τα εχει η ζωη αυτα...εμεις την κανουμε να τα εχει...

προσωπικα μονο μπορω να μιλησω...
δεν νομιζω πως αν αγαπησεις καποιον αληθινα με ολη σου την καρδια αυτη η αγαπη σταματαει...
μπορει ισως να αλλαζει μορφη αλλα να τελειωνει οχι...
και παλι προσωπικα...
πιστευω πως ναι υπαρχει το για παντα...
υπαρχει...

πολλα νεραιδενια φιλακια!!!

gregory είπε...

ΕΓΩ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΕΙΜΟΥΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ...ΛΑΘΟΣ ΜΟΥ..ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΛΟΥΒΙ...ΑΛΛΑ ΕΙΧΑ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗΤΕΡΗ ΑΛΥΣΙΔΑ....ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΕΧΩ ΟΝΕΙΡΑ ...
ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΧΡΗΑΖΟΝΤΕ ΠΛΕΟΝ...ΟΛΑ ΣΚΟΡΠΙΑ ΕΙΝΑΙ....

b|a|s|n\i/a είπε...

ξεχνάμε μερικές φορές. πώς είναι να ονειρευόμαστε. ξύπνιοι. και αν δεν ξεχνάμε τα όνειρα. ξεχνάμε να μένουμε ξύπνιοι. με τα όνειρά μας.
μα τα αληθινά, πάντα ή σχεδόν πάντα, βρίσκουν τον δρόμο τους. να γίνουν αλήθειες. και όσα δεν. ίσως όνειρα πραγματικά δεν ήταν.

Μυστικό Μονοπάτι είπε...

Πόσες φορές εχουμε πει πως δεν θα αλλάξουμε? ? ?Πως θα ακολουθήσουμε την καρδια μας και όχι τη λογική μας? ? ? Πόσες φορές πληγωθήκαμε και ορκιστήκαμε για κάτι καλύτερο? ? ?Και πόσες φορές θέλουμε να τα τινάξουμε όλα στον αέρα για μια περιπέτεια? ? ?

Ίσως όλα αυτα να θυσιάζονται για χάρη της σιγουριάς. Όχι αυτής που νιώθουμε... Αυτής που ελπίζουμε...

Πολλά "μυστικα" φιλιά....

ναδα.- είπε...

Σουουου τηλεεεφωνωωωω για να σου πωωωωω πως σ’ αγαπαωωωωω !
Άσχετο το ξέρω αλλά αυτό μου ήρθε…

tovenito είπε...

σκοτώνουν τα όνειρα όταν γεράσουν..
όλοι ξεκινάμε ιδεολόγοι, αλλά ελάχιστότατοι έίναι αυτοί που μπορούν να μην συνθλιβούν από τα γρανάζια που οι ίδιοι φτιάξαμε..

The Gasbird Familly είπε...

Το να αλλάζεις και να εξελίσσεσαι δεν είναι κακό. Το να φθάνεις να γίνεσαι κάτι άλλο ,ξένο, μεταλλαγμένο χωρίς ιχνος αυτού που ήσουν ,αυτό ναι είναι δράμα!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

γρηγορη μου ολοι εχουμε κι απο κατι να μας κραταει δεσμιο...
αρκει να μην κραταει τα ονειρα μας...
εσυ εχεις ακομα ονειρα...
και σου χρειαζονται...
και φτερα εχεις...
να μην το ξεχνας αυτο...

νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

basnia μου με το τελευταιο ειμαι μαζι σου...
οσα δεν...
μαλλον δεν ηταν αληθινα ονειρα...
ναι ναι ναι...
κι εγω πιστευω ακραδαντα πως τα αληθινα ονειρα παντα βρσικουν τον δρομο τους...

νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!
και μην ξεχναμε κι ενα στην μουσουδα του μομπυ!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

μυστικο μονοπατι...
ισως η σιγουρια που ονειρευομαστε να ειναι η λανθασμενη οταν ξεπουλαμε τα παντα για εκεινη...
οταν αλλαζουμε σαν χαρακτηρες...οταν απαρνιομαστε τα πιστευω μας...
ισως καπου χανομαστε...
ισως παλι και οχι...

νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ναδα μου...
ασχετο εντελως μα κομματαρα ομως...

πολυ μου αρεσε αυτο το ασχετο ομως ακριβως επειδη ετσι σου ηρθε!!!!!!!!!

ειναι νυχτα εδωωωωωωωωωωωωω
κι εγω δεν εχω που να παωωωωωωωωωω

ετσι για να μαθεις...:P

νεραιδενια χαμογελαστα φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

tovene μου ελαχιστοτατοι οντως...
μα γιατι να ειναι ετσι ε...;
και μετα ακους...ειχα αλλα ονειρα εγω...
εεε...που τα αφησες...;
ουφ...

νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

gasbird συμπεθερουλα ακριβως γι αυτο μιλαω...
η εξελιξη ειναι λογικη και αναμενομενη...
η μεταλαξη παλι ξενη και αποκοσμη...
οταν χανεις καθε ιχνος του ποιος ησουν και τι ηθελες εκει ειναι πραγματικα το δραμα...

πολλα πολλα νεραιδενια φιλακια!!!

Unknown είπε...

Η τέλεια ανάρτηση, το τέλειο blog και η τελεία ανάπτυξη των πιο απίστευτων πραγμάτων στην ζωή μας.

Σου αφιερώνω τον χάρτιν ουρανό απο Ξύλινα Σπαθιά, ελπίζω να σου λέει κάτι γιατί για μένα λέει πολλά...

http://www.youtube.com/watch?v=8luO_1_RdpE

Unknown είπε...

Πάντως θα σε προσθέσω στα blog που διαβάζω, είσαι απο τα λίγα blog που δεν βγάζουν μιζέρια αλλά ποιήση, έρωτα και δύναμη...

Γιάννης απο Ζάκυνθο


Είσαι καλεσμένη στην πλατεία, πέρνα όποτε θέλεις

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

παιδι της πλατειας καλωσορισες στα παραμυθια μου!
σε ευχαριστω παρα πολυ για τα πολυ ομορφα σου λογια!
τελειο δεν νομιζω πως ειναι τιποτα μα μου αρεσει αυτη η λεξη και η εννοια που της δινουμε...

τελειο και το τραγουδι που μου αφιερωσες...μου αρεσει παρα πολυ...

"μια νυχτα απο αυτες που ονειρευεσαι μα δεν κοιμασαι...μια απο αυτες θα βαλω φωτια οσα τιποτα δεν μου λενε πια..."

καλωσορισες!
νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

παιδι της πλατειας πραγματικα σε ευχαριστω πολυ για τα λογια σου και παλι...
χμμμ ξερεις μου λενε πολυ συχνα ποσο μελαγχολικα ειναι τα κειμενα μου και ισως και να ειναι μεχρι ενα σημειο...
μα αυτο που νιωθω αυτο γραφω και οποτε αυτο αρεσει χαιρομαι που βαδιζω στα ιδια μονοπατια μαζι με αλλους φιλους...

φυσικα και θα περασω απο την πλατεια σου φιλε Γιαννη...
και παλι ευχαριστω!!!

jacki είπε...

Ω ναι.. Τώρα μπορώ να ξέρω πως θα καταλήξω.. Ω ναι.. Και με μισώ από τώρα.

Μαρια Νικολαου είπε...

Θα μπορουσα να πω πολλα μα προτιμω να μην πω τιποτα
Αλλωστε λατρεύω τις σιωπές
Κι οσο για τις επιλογες , ειναι δικες τους
Εκεινοι κρινουν τον εαυτο τους κι οχι εμεις
Οι ανθρωποι κανουν αυτο που επιλεγουν μετα απο καποια ηλικια που δεν ειναι πια παιδια
Ποτε δεν ξερεις πόσο μπορει να ποναει καποιος που τον χτυπουν, αν εκεινος το εχει επιλεξει να ναι ετσι... και οχι μονο...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΕΣ,ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΟΥ.ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ.ΟΣΟ ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΣΕ ΚΛΟΥΒΙ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ.ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

Ζησης είπε...

Αγαπητή μου ΝΑΊΑΔΑ δύο σχόλια για την εξαιρετική ανάρτησή σου.
1.Τα "ζωντανά ψάρια πάνε κόντρα στό ρεύμα", αλλά μένουνε μοναχικά.
Πόσοι μπορούν να το αντέξουνε αυτό.
2.Μην πετροβολούμε όλοι μας τους συμβιβασμένους.Είναι θύματα μιας αξεπέραστης πραγματικότητας.
Δεν κάνει η συμβιβασμένη συνήδειση
την κοινωνία που ζούμε.Η αντικειμενική κοινωνική πραγματικότητα επιβάλλει τη συμβιβασμένη συνήδειση.

Elen Chamelen είπε...

Όταν κάτι το θέλεις πάρα πολύ επιμένεις εκεί.Κι αν είσαι γνήσιος καλλιτέχνης στην ψυχή ποτέ δεν θα προδώσεις τα όνειρά σου.
Φιλιά!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

jackoula μου κι εγω κι εσυ ξερουμε πως δεν θα καταληξεις ετσι γιατι απλα δεν μπορεις...
μην μισεις τον εαυτο σου...
αγαπα τον...
αυτο πρεπει να κανεις...

σε φιλω πολυ!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Μαρακι μου δεν θα διαφωνησω...
ο καθενας μονο ξερει τι στερηθηκε και τι θυσιασε και ποσο ποναει...
μα συνεχιζω να πιστευω πως μερικα πραγματα απλα ξεπουλιουντε γιατι δεν ειχαμε το θαρρος να μην τα ξεπουλησουμε...

σε φιλω καλη μου φιλη!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

skroutzako μου νομιζω πως σχεδον κανεις δεν καταλαβε ακριβως αυτο που θα θελα να πω με αυτα τα παραμυθια...
δεν μιλαω για ονειρα που δεν πραγματοποιηθηκαν για καποιον λογο...αυτο ειναι λογικο να συμβει...συμβαινει πολλες φορες και ειναι διαφορες συνθηκες που το προκαλουν...

εδω μιλαω για τα ονειρα που ξεπουλαμε οι ανθρωποι για μια ανασφαλεια...για μια σιγουρια...και εντελει δεν ειμαστε ευτυχισμενοι απο καθαρα δικια μας επιλογη...

"οσο μικρα κι αν ειναι τα ονειρα μας δεν πρεπει να τα κλεινουμε σε κλουβι"
ακριβως ετσι καλε μου...
γιατι μαζι τους πεθαινουμε κι εμεις...
καλη εβδομαδα και σε σενα καλε μου!

νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ζηση μου καταρχην καλοσωρισες στα παραμυθια μου!
πολυ ευστοχα τα σχολια σου...
και πλησιαζουν πολυ σε αυτο που ηθελα να πω μεσα απο αυτο το παραμυθι...

ναι εχεις πολυ δικιο οταν λες ποσοι μπορουν να το αντεξουν αυτο...
εκει ειναι ισως και το μεγαλυτερο θεμα οσον αφορα τον συμβιβασμο...
δεν συνηθιζω να κρινω απλα ακομα αναρωτιεμαι ποσοι τελικα κανουν αυτο που πραγματικα θελουν...;

και παλι καλωσορισες!
νεραιδενια καλησπερα καλε μου!!!
οχι δεν πετροβολω κανεναν...ξερω ποσο δυσκολο ειναι να πηγαινεις κοντρα στο ρευμα...η μοναξια καραδοκει και κανεις δεν την αντεχει για πολυ...κι εκει ερχεται ο συμβιβασμος...

ισως αν καποια παραδειγματα μη ευτυχιας λογω συμβιβασμων δεν μου ειχαν φανερωθει ετσι μαζεμενα,να μην εγραφα ποτε αυτο το παραμυθι...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Κι αν είσαι γνήσιος καλλιτέχνης στην ψυχή ποτέ δεν θα προδώσεις τα όνειρά σου.

σε αυτο θα μεινω assel μου γιατι μου αρεσε πραγματικα πολυ!

νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!

Albus Genius είπε...

Κάποτε ο Ιονέσκο πάνω από το μπαλκόνι του έβλεπε τη νεολαία να διαμαρτύρετε και φώναζε με στεντόρια φωνή : ΄Ολοι θα γίνετε συμβολαιογράφοι. Δεν είναι το βόλεμα είναι η αχρειότητά μας.Δέν είναι ο συμβιβασμός αλλά η ακόρεστη απληστία που σβήνει τον αυθορμητισμό και μας καθιστά ψεύτικους. Η αθωότητα δεν ιχνηλατείται από κατασκευές και επινοήσεις ευτυχίας.Αλλά τί να δείς μέσα σε ένα κόσμο που στις μέρες μας τα παιδιά έχουν τις περισσότερες ονειροπολήσεις τους φτιαγμένες από άλλους για λογαριασμό τους. Πόσο μπορούμε να ζήσουμε σε ένα ασχεδίαστο χώρο; Μέτρα τις στιγμές και δες την ελευθερία μας.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Leviathan είπε...

Dìstixos ola auta simvainoun sinexos...xairomai pou to teleutaio xrono zo auto pou pragmatika oneireuomoun...me poli prospa8eia vevaia!kalinixta!

elis.pandora. είπε...

Οι ελευθεροι και ωραιοι ζουν σε καπιες φυλακες Μες τα τοιχοι πουχει κλεισει ο καθενας για να ζησει τις μεγαλες του στιγμες...που αλλου να παει καποιος οταν περιμενει αλλους να τον καθοδηγησουν ?Ο στοχος πρεπει να συνοδευεται απο υσχυρη επιθυμια απο διακαη ποθο απο ανεξαντλητο παθος απο ακορεστη αγαπη και ανιδιοτελη οραματισμο...Για να γινει εφικτος...Ετσι λεω..

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Δεν είναι το βόλεμα είναι η αχρειότητά μας.Δέν είναι ο συμβιβασμός αλλά η ακόρεστη απληστία που σβήνει τον αυθορμητισμό και μας καθιστά ψεύτικους. Η αθωότητα δεν ιχνηλατείται από κατασκευές και επινοήσεις ευτυχίας.

albus θαρρω επιασες ολο το νοημα της αναρτησης...
απλα θα προσθεσω πως οχι μονο η αθωοτητα αλλα ουτε η ευτυχια δεν κατασκευαζεται...
βαθια μεσα μας ολοι ξερουμε τι ειναι εκεινο που θα μας εκανε ευτυχισμενους...ποσο απλο ειναι...και οταν αυτο δεν οριζεται απο αλλους παραγοντες παρα μονο απο εμας ειμαστε απολυτα υπευθυνοι αν δεν το εχουμε...

νεραιδενια καλησπερα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

nico που τα πουλας αυτα που ησουν με τον τακη για μπυρες...
sorry αλλα πηρε ο τακης τηλεφωνο και σε ζητησε οταν υποτιθεται πως ησουν μαζι του...
αντρες...
τωρα αντε κοιμησου στον καναπε και αυριο οταν γυρισω απο την δουλεια να μη σε βρω εδω...

γυναικα του nico...
και εν δυναμει ερωμενη του τακη!

νεραιδενια φιλια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

leviathan χαιρομαι πραγματικα για σενα που ζεις το ονειρο σου...
οσο κοπο κι αν εκανες...
οση προσπαθεια κι αν κατεβαλλες...
φανταζομαι πως τωρα θα λες οτι αξιζε μπροστα σε αυτο που ζεις...

ευχομαι λοιπον ολοψυχα παντα να ζεις τα ονειρα σου!

νεραιδενια φιλια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

elis pandora πολυ σωστα τα λες...
κανεις δεν θα πρεπε να καθοδηγειται απο κανεναν...
η αγαπη πανω απο ολα για εκεινο που επιθυμουμε και η συνεχης προσπαθεια να το κατακτησουμε νομιζω οτι ειναι η βαση της πραγματοποιησης καθε ονειρου και καθε επιθυμιας!

νεραιδενια φιλακια!!!

aggelika είπε...

Ίσως ο άνθρωπος να κάνει κύκλους.
Ίσως να είναι δεμένος με ένα σκοινί σε έναν πάσσαλο. Φτάνει στα όρια όταν τεντώνει το σκοινί, μα αυτό τον πνίγει. Δεν τολμάει ποτέ να το σπάσει. Κι έτσι προτιμά να μην το τεντώνει πια, περιορίζοντας την τροχιά του κύκλου του όλο και πιο πολύ...

Ας ελπίσουμε μόνο ότι αυτοί οι άνθρωποι (και τόσοι άλλοι που είναι στην ίδια θέση) θα καταλάβουν το λάθος τους πριν να είναι πραγματικά δυστυχισμένοι.

καληνύχτα νεράιδα..

Σταλαγματιά είπε...

Πόσο δίκιο έχεις!
Τα παιδιά κάνουν όνειρα για την ζωή τους,
Όνειρα αληθινά, ρομαντικά και με αξίες.
Πόσα από αυτά τα όνειρα πραγματοποιούνται;
Και ξέρεις πιο είναι το τραγικό;
Ότι προσπαθούν να πείσουν ακόμη και τον ίδιο τους τον εαυτό πως καλώς επέλεξαν κάτι διαφορετικό από αυτό που ονειρεύονταν γιατί έτσι έπρεπε.
Γιατί δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά.
Ξεπουλάνε κομμάτια της ψυχής τους, θυσία στον βωμό του χρήματος και της καθημερινότητας.
Δεν μπόρώ να κατηγορήσω κανέναν , δεν είμαι το κατάλληλο άτομο,
Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τις μετέπειτα επιλογές του ότι κι αν ορκίζεται τώρα.
Εύχομαι κάποια στιγμή να πάψουν οι «καταστάσεις» να μας κλείνουν σε χρυσό κλουβί.

Όσο για τον παντρεμένο χμμ πόσο κοινότυπες οι ατάκες του.
Αυτοί οι κατηγορία αντρών με κάνει να μην θέλω να παντρευτώ ποτέ.

Καλημέρα Νεράιδα μου

Albus Genius είπε...

Η ευτυχία,μεγάλη κουβέντα, είναι σαν πολλούς που αφουγκράζονται την ευτυχία αλλά δεν την κοιτάνε γιατί δεν μπορούν να αντικρίσουν την αλήθεια.

mirca είπε...

Πανεμορφο ποστακι ...

χαίρομαι που σε βρήκα, λέω να το ξανα επισκεφτω!!

φιλια!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

aggelika πολυ ομορφη παρομοιωση...
κι ειναι τοσο απλο απλα να κοψεις το σχοινι...
και τοσο ασχημο να περιοριζεις την τροχια σου...
νομιζω πως η δυστηχια καπου εκει ξεκιναει στον περιορισμο κι επειτα γινεται κι αυτη συνηθεια...

νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αναστασια μου δεν κατηγορουμε κανεναν...
απλα αυτο το ξεπουλημα καπως μου κανει...
πιο πολυ σε απογοητευση και σε μηδενισμο των οσων ακομα ονειρευομαστε φερνει...
και δυστηχως εμεις οι ιδιοι τελικα επιλεγουμε και την δυστηχια μας και επειτα παραπονιομαστε πως αλλα ονειρα ειχαμε...πως αλλιως τα ειχαμε σχεδιασει...
εε λεω εγω τωρα μηπως και το δικο μας χερακι μπηκε σε ολο αυτο...;και δεν βγαζω τον εαυτο μου απεξω...

οσο για τον παντρεμενο...
πραγματικα κοινοτυπα και πλεον βαρετα αυτα τα λογια με κανουν να γελαω με το περασμα τον χρονων τοσες φορες που τα εχω ακουσει...
ακομα και γι αυτο υπαρχει μια αληθεια...
ποθεις καποια...απλα πες το οπως εχει...οχι παραμυθιαζοντας την με τοσο μα τοσο ψευτια...

νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

albus βεβαια και ειναι μεγαλη κουβεντα...
και βεβαια ειναι και μεγαλη εννοια...
μα οχι τοσο μακρινη οσο την εχουμε τοποθετησει ολοι εμεις...
πολυ πιο κοντα μας ειναι...

νεραιδενια καλησπερα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

mirca σε ευχαριστω πολυ!
καλωσορισες στα παραμυθια μου...
οποτε θελεις θα χαρω να σε ξαναδω!

νεραιδενια φιλια!!!