Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

ΗΤΑΝ ΑΝΟΙΞΗ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ...




Σου γραφω παλι απο αναγκη...
μια ακομα ερωτικη επιστολη σε σενα...
δεν ξερω ποσες εχω να μετραω πια...
νομιζω πως σου γραφω συνεχεια...ακομα και με την σκεψη μου...
καθε ωρα και καθε στιγμη που σε σκεφτομαι σου γραφω...
δεν ξερω αν και τι διαβαζεις απο ολα αυτα...μα εγω εχω την αναγκη να στα πω...

να μ'αγαπας...

ηρθε η Ανοιξη και λεω να σου στειλω αυτο το γραμμα με τα πρωτα χελιδονια...
θα το δεσω με μια κοκκινη κορδελα και θα σου αφησω ενα φιλι επανω...
να σμιξουν τα χειλια μας εστω κι ετσι...
ηρθε η Ανοιξη...επανω στις πληγες μου φυτρωσαν λουλουδια που ευωδιαζουν απο σενα...

σου χρωσταω λιγη ακομα αγαπη...
ανταμωσα τα ματια σου και τα χειλη μου σφραγισαν...
η γλωσσα μου μπερδευτηκε και το μυαλο μου γεμισε ανακατες εικονες...
το μονο που καταφερα ηταν βουβα δακρυα να σου χαρισω...
κι ειχα τοσα να σου πω...για τοσες νυχτες να σου μιλησω...

να μ'αγαπας...

ξερεις δεν σου ειπα τοσο καιρο μακρια σου ποσο κουραστηκα να πολεμαω...
πως το μαχαιρι μου σκουριασε απο τοσες βροχες και δεν μπορουσε πια να βλαψει κανεναν...
ετσι κι εγω ανοιγα πληγες σε μενα...
γεμισε το κορμι μου ουλες...και καθε μια απο αυτες ηταν κι ενα σκοταδι βαθυ...
δεν ξερω...μη με ρωτησεις πως χωρεσαν τοσα σκοταδια μεσα μου...
το μονο που ξερω ειναι πως δεν ηθελα πια να κοιταω εντος...πως καθε που με αγγιζα πονουσα...

κι υστερα ηρθες εσυ και απλωσες τα χερια σου...
περασες το χαδι σου απο πανω μου κι εκεινες αρχισαν να επουλωνονται...
με κοιταξες μες τα ματια και καθρεφτιστηκα ομορφη οπως παλια μεσα στο βλεμμα σου...
μου εσφιξες το χερι κι εκεινο πεταξε το μαχαιρι στο χωμα...
μου μιλησες και σταματησα να ακουω σιωπες να ουρλιαζουν...
ακουγα την παλια γνωριμη μελωδια...
εκεινη που που ακουσα την πρωτη φορα που σε συναντησα...
την πρωτη φορα που με φιλησες...την πρωτη φορα που καναμε ερωτα...
Ανοιξη ηταν θυμασαι...;οπως και τωρα...και Ανοιξη εγινε ολο μου το ειναι...
απο τοτε αγαπαω αυτη την εποχη...επειδη τοτε σ'αγαπησα...

να μ'αγαπας...



ναι σου χρωσταω λιγη ακομα αγαπη...
γιατι με αγγιξες και τα φτερα μου ανοιξαν και παλι...
και αληθεια ειχαν μεινει τοσο καιρο μαζεμενα...
γιατι σκορπαω χαμογελα...κι απο πισω κρυβεται η εικονα σου...
γιατι ξυπνησες τις ασθησεις μου που ειχαν πεσει σε βαθυ υπνο...

μια ζωη δεν μας φτανει σου ειχα πει καποτε...
κι ετσι δωσαμε ραντεβου και στην επομενη...
σου ελεγα πως εισαι η αδερφη ψυχη μου και γελουσες...
καθολου δεν πιστευες σε ολα αυτα που σου ανελυα εγω...μα εγω συνεχιζα να στα λεω...
κι εσυ συνεχιζες να χαμογελας...ισως καταβαθος να τα πιστευες κι εσυ...
μια ζωη δεν μας φτανει κι ενα πρωτο σ'αγαπω φανηκε...

να μ'αγαπας

κι υστερα τιποτα δεν εφτανε πια...
δεν μου φτανει αυτη η ζωη για να σ'αγαπω...
δεν μου φτανει για να σε φροντιζω...
δεν μου φτανει για να χωρεσει μεσα της ολη την αναγκη μου για σενα...
δεν μου φτανει για να σου λεω καλημερες και καληνυχτες...
και για να σου χαριζω λιγη ακομα αγαπη...

σου ειπα πως ταξιδεψαμε σε ζωες και θανατους και συναντηθηκαμε παλι...
πως αλλιως να εξηγησω τα γνωριμα σου ματια...
και την απεριοριστη μου αγαπη σε σενα...
πως να εξηγησω το αρωμα σου που πλανιεται γυρω μου ακομα και οταν λειπεις...
πως να εξηγησω την αγκαλια σου που αισθανομαι να με τυλιγει...
και πως να εξηγησω τα λογια που ψιθυριζω και ξερω πως ακους...

να μ'αγαπας

θελω να εξηγησεις κι εσυ κατι αν μπορεις...
πως βρεθηκε ενα μικρο στρειδακι στο παραθυρο ενος σπιτιου επανω στο βουνο...;
η αποσταση της θαλασσας απο το βουνο τεραστια...
μα οι αποστασεις δυο ψυχων ειναι μηδαμινες οταν αγγιζουν η μια την αλλη...

αγαπημενε μου...
εχω αποδεχτει πως παντα μιση θα ειναι η καρδια μου διχως σου...
πως μονο μαζι σου θα γινεται ολοκληρη και θα χτυπαει δυνατα...
τοσο δυνατα που θα δινει ρυθμο σε ολα τα στοιχεια της φυσης...
κι εκεινα θα χορευουν να γιορταζουν μια τετοια ενωση μαγικη...

ξερεις κατι...;
το μακρια δεν υπαρχει μεταξυ μας...
ειμαι παντα διπλα σου και σου κρατω το χερι...
ελπιζω να σου δινει λιγη δυναμη αυτο...
κι αν εγω καμια φορα χανομαι στα σκοταδια...
μου αρκει μια σου λεξη να ξαναδω το φως...τοσο λιγο ειναι αυτο που χρειαζομαι...
μια λεξη...η' εστω μια ματια...

να μ'αγαπας

κρατα μου το χερι...
μην το αφησεις ποτε...
και κοιτα ψηλα...το ιδιο φεγγαρι βλεπουμε κι οι δυο μας...

αν και τελειωνει αυτο το γραμμα...
η αναγκη μου δεν τελειωνει εδω...

εγω...
απλα...
δεν αντεχω...
να μην σε αγαπω...

εσυ...
απλα...
οσο μπορεις...
να μ'αγαπας...

να μ'αγαπας...
οσο μπορεις...

παντοτινα δικη σου...

38 σχόλια:

Μυστικό Μονοπάτι είπε...

Πρέπει η καρδια να ειναι δυνατη όταν ο άλλος είναι μακρια σου.... Και ειναι πολυ δύσκολο.... Παρα πολυ δυσκολο....

aggelika είπε...

μερικοί άνθρωποι δίνουν τόσο πολλά όταν είναι κοντά που διαρκούν και για όταν θα είναι μακριά! Θα είμαστε πραγματικά τυχεροί αν συναντήσουμε τέτοιους ανθρώπους στη ζωή μας!! Έστω κι έναν...

Σταλαγματιά είπε...

Να μ’ αγαπάς εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού
Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου ‘δίναν ραντεβού
απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί σ'ακούνε την νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί

jacki είπε...

Το καλό που του θέλω.. Να σ' αγαπάει.. Όσο μπορεί να σ' αγαπά..

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

H αγάπη με τις θαυμαστές και θεραπευτικές της ιδιότητες .
Την άνοιξη ανθίζει κι αυτή
και οι καρδιές ανοίγουν στο απρόσμενο .Τα χελιδόνια μου θυμίζουν πάντα τα γήινα και στέρεα υλικά που χτίζουν τις φωλιές τους να στεγάσουν την οικογένεια και την αγάπη τους.
Υλικά που αντέχουν στο χρόνο αλλά περισσότερο απ΄όλα αν τα παρακολουθήσει κανείς έχουν υπομονή.

Καλημερούδια

Unknown είπε...

μέχρι πόσο θα αντέξεις έτσι;
ξέρω πως καμιά φορά δεν κάνουμε βήματα μπροστά και μαζοχιστικά εμμένουμε σε καταστάσεις. όμως υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που ζητούν και αξίζουν την αγάπη μας. κι ίσως έτσι ανακαλύψουμε για τον εαυτό μας, πράγματα που ούτε καν γνωρίζαμε...

ίσως ίσως και το πόσο περισσότερο μπορούμε να αγαπάμε...

...

φιλιά βρόχινα...

Perla είπε...

Ξέρεις...πριν λίγο καιρό χρησιμοποίησα και εγώ αυτό το τραγούδι για να στείλω ένα μαιλ στον καλό μου. Ενδιάμεσα του έβαζα αυτά τα στιχάκια!

φιλιά ανοιξιάτικα!

Tina είπε...

Τόσο όμορφα και παράλληλα τόσο επώδυνα συναισθήματα... Την αγάπη δεν τη σβήνουν τα χιλιόμετρα κι οι εικονικές αποστάσεις. Γιατί μέσα μας, έχουν εγκατασταθεί αυτοί που αγαπάμε και τίποτα δεν μπορεί να τους απομακρύνει από μας, όσο μακρία μας κι αν βρίσκονται...Αχ...
Καλό σου βράδυ, γεμάτο αγάπη!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

μυστικο μονοπατι...
η καρδια πρεπει να αγαπαει αληθινα οταν ο αλλος ειναι μακρια σου...
ειναι δυσκολο...πολυ δυσκολο μα τα χιλιομετρα και οι αποστασεις δυο ανθρωπων δεν ειναι τιποτα οταν αγαπιουνται αληθινα νομιζω...

νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

aggelika μου συμφωνω πως θα ειμαστε τυχεροι...
μα νομιζω πως εκει εξω υπαρχουν πολλοι ανθρωποι που ξερουν να αγαπανε αληθινα και χωρις ορους και ορια...
αρκει να αφησουμε τα κυμματα της καρδιας μας ελευθερα κι εμεις κι εκεινοι κι ετσι να συναντηθουμε...

νεραιδενια φιλια καλη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αναστασια μου μου αρεσει πολυ αυτο το τραγουδι...
αληθεια ποσες φορες στη ζωη μας μπορει να συναντησουμε καποιον που να τον χαρακτηρισουμε εαυτε μου...;
ισως μια...ισως δυο το πολυ...
στην μεση του καιρου παντα και διολου τυχαια...

νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

jackouli μου......
ποιος θα μπορουσε να ζητησει το παραπανω απο οσο μπορει ο καθενας να δωσει...;

σε φιλω αγαπημενη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

κωνσταντινε μου,
τιποτα καλυτερο απο την αγαπη σαν φαρμακο...
νομιζω πως αυτη ολα μπορει να τα καλυτερεψει και ολα μπορει τελικα να τα γιατρεψει...
την εχει τοσο αναγκη το μεσα μας που οταν μας δινεται την ρουφαμε σαν διψασμενοι...
και μας λυτρωνει...

νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

νεραιδα μου...
ενα παραμυθι ειναι απλα αυτο...
μα νομιζω πως οταν αγαπας εναν ανθρωπο...αν ειναι μακρια σου τον αγαπας ακομα κι εκει...
δεν λεω πως δεν ποναει...δεν λεω πως δεν ειναι δυσκολο μα αν η καρδια σου δειχνει προς το μερος του τοτε τι αλλο μπορεις να κανεις περα απο να τον αγαπας...

κανεις δεν ξερω για ποσο μπορει να αντεξει καποιος σε μια τετοια κατασταση...
ισως καποτε οι καρδια να ποναει τοσο που να αποφασισει να στραφει αλλου μα και παλι τοτε αποφαση δικη της θα ειναι...

γραφω ετσι επειδη παντα ακολουθω και αποφασιζω με γνωμονα εκεινη...
οσο κι αν προσπαθησα να το αλλαξω αυτο ποτε δεν τα καταφερα...

μα οπως ειπα ενα ακομα παραμυθι ειναι κι αυτο...

σε φιλω με την αγαπη μου ματια μου!

νεραιδα εισαι κι εσυ και ξερεις...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

perla μου τι ομορφο!
η αληθεια ειναι πως αυτο το τραγουδι ειναι διαχρονικο και τοσο μα τοσο αληθινο...
τι πιο απλο να ζητησεις απο τον αλλο περα απο το να σ'αγαπαει...οσο μπορει...
κι ευχομαι να σ'αγαπαει...οσο μπορει!

νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

tina μου που χαθηκες εσυ τοσο καιρο...;
χαιρομαι που σε ξαναβλεπω εδω...

ετσι ειναι γλυκια μου αν εγκατασταθει καποιος μεσα μας τον κουβαλαμε μαζι μας οπου κι αν παμε...οσο μακρια του κι αν φυγουμε η' αν φυγει εκεινος...
δεν οριζονται οι καρδιες με φυσικους νομους και ορια...
βεβαια ολο αυτο δεν μπορει να κρυβει μονο χαρα...σιγουρα εχει πονο μεσα του...
αλλα ποιος ειπε οτι η αγαπη ειναι ευκολο πραγμα παντοτε...

νεραιδενια φιλακια κοριτσακι μου!!!

Φεγγαρολουστη είπε...

Οσο μακρυα κι αν ειναι οτι αγαπαμε...ποτε δεν ειναι στ αληθεια τοσο...γιατι η αγαπη δεν εχει συνορα..δεν εχει ορια...

#lockheart# είπε...

Να τον αγαπας...
Να σαγαπαει...
Σε αγαπαει...
Το ξερει...
Το ξερετε...
Αγαπιεστε...
Αχ ΑΓΑΠΗ!

b|a|s|n\i/a είπε...

η αληθινή αγάπη αποστάσεις δεν έχει. κινεί γη και ουρανό και ενώνει ψυχές και σώματα. αν αγαπιούνται αληθινά.

ναδα.- είπε...

Ελπίζω, να τον βλέπεις, να τον μυρίζεις, και να τον αισθάνεσαι.
Ας είναι μακριά, αρκεί να βρισκόσαστε...
Μμμ...
Βρισκόσαστε ε;

Άρτεμις είπε...

Με μεγάλα γράμματα κατακόκκινα γραμμένο πάνω στη φωνή σου...
"Να μ' αγαπάς..."
Και ήταν άνοιξη όπως τώρα...
Αχ...

Καλησπέρες νεράιδα...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

φεγγαρολουστη αγαπημενη μου εσυ ξερεις ματια μου...
ξερεις την αγαπη και ξερεις οτι δεν εχει ορια...

σ'αγαπω πολυ!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

#lockheart# μου λες να ειναι ετσι ε...;
χμμμ...
αχ αγαπη...
ποτε δεν θα εχεις μια απαντηση σε ολα...
και ισως αυτο να ειναι η μαγεια...

νεραιδενια φιλακια γλυκο μου πλασματακι!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

basnia μου γλυκε...
κινει τα νηματα της ζωης μας η αληθινη αγαπη...
τα παντα κανει για να φερει κοντα τα σωματα σαν ειναι οι ψυχες ενωμενες...

νεραιδενια γλυκα φιλακια σε σενα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ναδα μου...
τον βλεπω...
τον μυριζω...
τον αισθανομαι...
παντα και παντου...

δεν καταλαβα την ερωτηση...;
ε...;
πως ειπατε...;

ενα φιλακι θελετε...;
α οκ...
νεραιδενιο...;και χαμογελαστο...;

ενα νεραιδενιο χαμογελαστο φιλακι στον ναδααααα!!!
μουυυτςςς!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αρτεμις...
επανω στην φωνη...
επανω στο κορμι...
χαραγμενο αιωνια στην ψυχη και στην καρδια...
σ'αγαπω...
να μ'αγαπας κι εσυ...

καλησπερα γλυκια μου!
νεραιδενια φιλακια!!!

Bουλα. είπε...

ηρθε η Ανοιξη και
σου χρωσταω λιγη ακομα αγαπη...Αλλα και συ....να μ'αγαπας...Καλησπερα ομορφονεραιδακιμου!

Aristodimos είπε...

Κατάθεση ψυχής....
Πολλές φορες αυτη η απόσταση ειναι που ενεργει τελειως ευεργετικά και φερνει πολυ πιο κοντα δυο ανθρωπους...
Νασαι καλα και να συνεχισεις ετσι να τον αγαπας...

Αρης

Natalia είπε...

πολυ ωραιο post...

και τέλεια ερωτική επιστολή...
φιλακια

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

καλησπερα βουλιτσα μου!!!
καθε εποχη να αγαπαμε και να μας αγαπανε...!
ειναι πανεμορφο!!!

νεραιδενια φιλακια γλυκια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αρη μου καπου διαβασα πως μια απουσια για λιγο ειναι καλη γιατι με την συνεχη παρουσια ολα μοιαζουν πολυ ομοια για να τα ξεχωρισει κανεις...
ετσι οντως ισως να ερχοντε δυο ανθρωποι ακομα πιο κοντα με την αποσταση...
μαθαινουν ο ενας τον αλλο σε πιο δυσκολες καταστασεις...

νεραιδενια καλησπερα καλε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

natalaki μου σε ευχαριστω πολυ πολυ!!!
να εισαι καλα!

πολλα νεραιδενια φιλακια σε σενα!!!

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΝΑΪΑΔΑ είπε...

nico μου δεν ξερεις που λενε η ελπιδα πεθαινει παντα τελευταια...;

αν δεν υπηρχε ελπιδα κανεις μας σε αυτη τη ζωη δεν θα αντεχε τα οποια γεγονοτα...

κατω κατω στο κουτι της πανδωρας υπηρχε λογος που εμεινε η ελπιδα...

υπαρχει...
παντα θα υπαρχει...

νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.

avraoneirou είπε...

με παρέσυρε το κείμενο σου...τα λές τόσο ''παραμυθένια''....

''γιατι σκορπαω χαμογελα...κι απο πισω κρυβεται η εικονα σου...''

μ'αυτό θυμήθηκα πολύ τον εαυτό μου και μια φράση που χα διαβάσει κάπου..''εσύ με φιλάς κι εγώ βγαίνω και πουλάω φώς στους δρόμους''...

πολλές φορές αναρωτιέμαι...
''μέχρι πόσο μπορεί ν αγαπήσει ένας άνθρωπος;;;''
''μεχρί που μπορεί να φτάσει η αγάπη;;;''
''υπάρχει στ αληθεια το για πάντα;''

είναι πολύ όμορφα όλα όσα νιώθεις κ πιστεύω ότι είναι τυχερός όποιος καταφέρει να νιώσει το ίδιο..


σε χαίρομαι που αγαπάς τόσο δυνατά και τόσο βαθειά...

πολλά φιλιά γεμάτα νεραιδόσκονη

αχ τα λές τόσο όμορφα....
να τον αγαπας και να σ αγαπάει...

:):) :)

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

skroutzako μου καλη ανασταση και σε σενα καλε μου!!!
να περασεις ομορφα!!!
φιλακια πολλα και σε ευχαριστω πολυ πολυ!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

avra oneiroy γλυκια μου...
σε ευχαριστω εγω πολυ για τα ομορφα σου λογια...

νομιζω πως οταν αγαπαμε καποιον παιρνουμε δυναμη και φως απο αυτον και μπορουμε να σκορπαμε κι εμεις μετα φωτεινα χαμογελα και αγαπη και θετικη ενεργεια...

ποσο μπορει να αγαπησει ενας ανθρωπος...;
αν ρωτας εμενα...απεριοριστα θα σου απαντησω...
χωρις ορια και περιορισμους...χωρις ανταλλαγματα...χωρις τιποτα και με τα παντα...
βαθια και μοναδικα...
τοσο μπορει και αλλο τοσο να αγαπησει καποιος...

ετσι ξερω να αγαπαω εγω γλυκια μου...
απλα δεν εμαθα αλλον τροπο...αυτον μοναχα εχω μεσα μου...
δεν λεω πως ειναι ο καλυτερος μα ξερω πως ειναι αληθινος τουλαχιστον αφου πηγαζει μονος του...

σε ευχαριστω πολυ πολυ και παλι κοριτσι μου για ολα τα ομορφα σου λογια αληθεια σε ευχαριστω!!!

σου στελνω κι εγω τα φιλια μου και την αγαπη μου!!!