ΑΧ ΚΑΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ...

Τα πιο αληθινα παραμυθια τα γραφει η ζωη ετσι δεν λεω παντα...;
καπως ετσι...

καπως ετσι εναν Αυγουστο 8 μηνες μετα τον θανατο εκεινου...
καπως ετσι η στεναχωρια δεν χωρουσε πουθενα αλλου...
χωρεσε σε ενα σωμα...
καρκινος...
καρκινος...;
καρκινος...
πανε δυο χρονια και οσες φορες κι αν το ακουω δεν μπορω ακομα να το πω δυνατα...
δεν μπορω να το γραψω...δεν μπορω να το πιστεψω...

καρκινος...
καρκινος...;
μα εμεις ηρθαμε για αλλη παθηση εδω...μα μας ειπατε πως ολα ηταν ενταξει...
πως...;δεν καταλαβαινω...

υστερα καταλαβα...
οποιος θυμαται "τα δακρυα της Βιολετας" ισως και να καταλαβει...
καρκινος λοιπον...θα το παλεψουμε...δεν θα μας παρει απο κατω...δεν θα μας νικησει...
ξερεις εμεις ποσα νικησαμε...θα το νικησουμε και αυτο...
ε μανουλα μου...;
αλλωστε μας ειπαν οτι ειμαστε πολυ τυχεροι...
παει εφυγε...το καθαρισαν ειπαν...
τωρα μοναχα προληπτικες θεραπειες...

μετα ηρθαν οι χημειοθεραπειες...ηρθαν οι παρενεργειες...εφυγαν τα μαλλια...
οχι δεν γινονται μοναχα στις ταινιες αυτες οι σκηνες...οχι...γινονται μεσα στο σπιτι μου...
γινονται σε μας...στη μανουλα μου...οχι δεν ειναι ονειρο...θα ειχα ξυπνησει...ενας εφιαλτης ζωντανος ειναι...ενας εφιαλτης διχως τελος...
ελα μανουλα μου...ενα κουραγιο ακομα...θα το παλεψουμε και αυτο...
ειμαστε τυχεροι ειπαν...

μετα ηρθε η επιδεινωση...
καρκινος...
καρκινος...;
καρκινος...
μα πως...;αφου ειπατε πως εφυγε,πως δεν υπηρχε...πως χαθηκε...τωρα πως σε 6 μηνες παλι...;
ναι...παραλειψαμε να κανουμε μια εξεταση στο ενδιαμεσο...και...
ομως μην ανησυχειτε...ειστε τυχεροι...θα ξεκινησουμε αμεσως νεες χημειοθεραπειες...

και ξεκινησαμε...
και περασε 1,5 χρονος διχως την παραμικρη βελτιωση...μονο πονος...αγωνια...αγχος...
παρενεργειες...φοβος...
κι εκει δα...1,5 μηνα πριν ακουσαμε το πρωτο ευχαριστο νεο εδω και 2 χρονια...
μαλλον...μαλλον χωρις να ειμαστε σιγουροι αυτο αρχιζει να μικραινει...
...........................................
ειδες μανουλα μου...;ειδες το νικαμε το ατιμο...αντε λιγα κουραγια ακομα και θα το καταφερουμε...
θα ξεχασουμε τα δυο χρονια μεσα στα νοσοκομεια,τις χημειοθεραπειες,τις παρενεργειες,τις περουκες,την στεναχωρια,τα λαθη των γιατρων,τα φαρμακα...ολα θα τα αφησουμε πισω...

...........................................................

και καπως ετσι η χαρα κρατησε μοναχα 1 βδομαδα...
και βρεθηκαμε σε ενα κρεβατι...σε ενα νοσοκομειο...
πως...;τι...;
τι να σας πουμε κι εμεις δεν ξερουμε ακομα...
μα ποναει στο ποδι...ειναι ασχετο...πως...;γιατι...;
θα σας πουμε μολις βγουν οι εξετασεις της...
και βγηκαν την επομενη...
και ακουσα απο τα μεγαφωνα...
οι κορες της κυριας Α....να ερθουν στο γραφειο των γιατρων...

ηρθα...πειτε μου...
θα θελαμε και την αδερφη σας...
μα οχι πειτε μου η αδερφη μου εχει παει για καφε ετσι κι αλλιως ειμαι η μεγαλυτερη...
κοιταξτε...τα πραγματα ειναι παρα πολυ ασχημα...τραγικα θα λεγαμε...δεν εχουμε ξαναδει στην πορεια μας τετοιες τιμες...λυπαμαι μα...πρεπει να ειστε προετοιμασμενες για ολα...
................................................

δεν καταλαβαινω τι μου λετε...
αφου ο καρκινος υποχωρει...αφου παμε καλυτερα...αφου...
δεν ειναι απο τον καρκινο...δεν ειναι μετασταση...η μητερα σας αρρωστησε απο μια απλη γριπη,της κανατε ενεσεις για τον πονο,ο οργανισμος ενος καρκινοπαθη ειναι πολυ πιο ευαισθητος απο εναν υγιη,ο οργανισμος της εξαντληθηκε απο τις χημειοθεραπειες,η γριπη συνεβαλε και οι ενεσεις την αποτελειωσαν...
πραγματικα δεν καταλαβαινω...μου λετε πως...
ναι δεσποινις αυτο σας λεμε δυστηχως...
μα ειναι η μανουλα μου...ειναι μολις 48...μα παμε καλυτερα...μα ειμαστε τυχεροι...
καλυτερα θα ειναι η μητερα σας να μη σας δει σε αυτη τη κατασταση...σκουπιστε τα ματια σας...
δωστε ενα ηρεμιστικο στην κοπελα...

...........................................................

ξερεις η μαμα....μας φωναξαν...ειχες παει για καφε...μας λενε πως δεν θα τα καταφερει...
μας λενε πως ειναι τοσο ασχημα οσο δεν εχουν ξαναδει...
μα απο μια γριπη...;απο μια ενεση...;
υστερα μαυρισαν ολα...

κι αλλο ενα τηλεφωνημα απο τον εξωτερικο γιατρο...
λυπαμαι μα η κατασταση ειναι τοσο ασχημη που δεν μπορει να ανατραπει...
λυπαμαι αν γινομαι σκληρος μα σε αυτες τις περιπτωσεις οι συγγενεις πρεπει να γνωριζουν για να τακτοποιησουν θεματα...να ειδοποιησουν συγγενεις...
ΜΑ ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΜΟΥ ΛΕΤΕ ΟΛΟΙ ΣΑΣ...;ΠΩΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ...;
μιλαμε για τη μαμα μου...η μαμα μου δεν γινεται να πεθανει...η μαμα μου ειναι ο μονος γονιος που εχω...η μαμα μου ειναι δυνατη...η μαμα μου θα γινει καλα...η μαμα μου...η μαμα μου...η μαμα μου...

........................
δωστε ενα ηρεμιστικο στην κοπελα...
υστερα ξαναμαυρισαν ολα...

υστερα μαζευτηκαν συγγενεις και φιλοι σε ενα προαυλιο νοσοκομειου...
Θεε μου αν υπαρχεις τωρα πρεπει να κανεις ενα θαυμα...δεν μπορει να αφησεις να συμβει κατι τετοιο...
Θεε μου παρε εμενα...κανε κατι...κανε κατι...κανε κατι...

θελω να πεθανω...
σωπα μικρη μου...σωπα θα τα καταφερουμε...σωπα...
αδερφουλα μου πως εγινε αυτο...;μανουλα μου...μανουλα μου...

και ηρθε κοσμος...και κλαιγαμε...
και ηρθε μεχρι κι εκεινος...
συναντηση υστερα απο 7 ολοκληρα χρονια...ποσο σου μοιαζω σκεφτηκα...
και δεν ειπε κουβεντα...μοναχα ανοιξε την αγκαλια του...κι εκλαιγε...κι εκλαιγα...
για ποιον κλαις...;για μενα...;για εκεινη...;και για τις δυο μας...;και για τις τρεις μας...;
και σιωπη...ουτε μια λεξη...μονο δακρυα...
τετοιες στιγμες...ε...;

καπως ετσι...
περασε μια βδομαδα...
με ατελειωτους ορους,φαρμακα,αιμα,ξενυχτια...
με ουτε μια στιγμη εκτος νοσοκομειου...
με ατελειωτες προσευχες και προσευχες...
και ανοιξε τα ματια...
με κοιταξε και ειπε...:"παιδι μου εισαι ενα ματσο χαλια"

κι αλλη μια βδομαδα μαρτυρικη...
με φαρμακα,φαρμακα,φαρμακα...
κι αρχισαν να φτιαχνουν οι τιμες...
και ηρθε ο γιατρος...
και ειπε...εχετε Αγιο και μαλιστα ψηλα στην ιεραρχεια των Αγιων...
μια λαμπαδα οσο πιο ψηλη γινεται να αναψετε...



ειμαστε ακομα στο νοσοκομειο...σημερα 3 βδομαδες κι εχουμε ακομα μελλον απο οτι λενε...
ειμαστε πολυ καλυτερα...μα ακομα αρκετα σοβαρα και κρατανε και μια πισινη για πισωγυρισμα...
ξερω πολυ καλα πως φτασαμε εδω απο καθαρο θαυμα...κανενας γιατρος και κανενα φαρμακο δεν θα μπορουσε να αντιστρεψει τις τιμες που ειδα...την κατασταση που αντικρυσαμε...
δεν θα μπω σε λεπτομερειες γι αυτο...οχι ακομα τουλαχιστον...ομως υποσχομαι πως αν βγουμε με το καλο απο το νοσοκομειο και ειμαστε καλα και διχως κινδυνο θα το γραψω αναλυτικα...

θελω να ευχαριστησω μεσα απο την καρδια μου καποιους ανθρωπους...
την φεγγαρολουστη...που οπως ειπα ειναι παντα εκει αν και χιλιομετρα μακρια και μου στεκεται σαν αδερφη παρα τα οσα δικα της προβληματα...

την jacki που ηταν εκει ψυχη και σωμα...που με εκλεισε στην αγκαλια της...που σκουπισε τα δακρυα μου...που βρηκε αιμα...που εκλαψε μαζι μου...

την καναρινενια που βοηθησε με τον δικο της μοναδικο τροπο...δεν θα πω παραπανω γιατι εκεινη ξερει...

τον ηχο πλαγιο μονο που στην κυριολεξια επιστρατευσε εναν λοχο να δωσει αιμα,που εδωσε το δικο του αιμα,που ηρθε κοντα μου,που ειπε πως δεν εκανα τιποτα παραπανω απο οσα θα εκανες εσυ...

τον basnia που ανοιξε την αγκαλια του απο μακρια και νοιαστηκε και εστειλε αγαπη μπολικη...

την anima για το νοιαξιμο και την αγαπη της...

τον ανεμουλη για την φροντιδα του και την αγκαλια του...

ολους τους φιλους bloggers που δεν ηξερα κι ομως νοιαστηκαν και εστειλαν την αγαπη τους και το αιμα τους μεσω της jacki's...

ευχαριστω κι ολους οσους εστειλαν την αγαπη,τα φιλια τους,ενα κομματι τους στις δυσκολες ωρες που περνουσα...

ευχαριστω για τα mail που βρηκα ανοιγοντας σημερα τον υπολογιστη μου...
lenaki μου εισαι μια γλυκια ψυχη...
και ολοι οι υπολοιποι το ιδιο...

μεσα απο εσας και κατι φιλους απο ενα φορουμ για τον καρκινο μαζεψαμε 20 φιαλες αιμα που χρειαζομασταν επειγοντως...

ολοι οσοι με περνατε τηλεφωνα,στελνατε μυνηματα συγχωρεστε με που δεν απαντουσα σε ολους...οι στιγμες που ζουσαμε ηταν τραγικες...
το μονο που ελεγα σε ολους σας ηταν πως θελω την προσευχη σας...οι φωνες οταν ειναι πολλες ακουγονται καλυτερα εκει πανω...
και φαινεται πως ακουστηκαν μα ακομα μεγαλα λογια δεν λεω...

οσα ευχαριστω κι αν πω πραγματικα θα ειναι λιγα...δεν αρκουν οι λεξεις ουτε για να περιγραψω τι περασαμε και περναμε ακομα μα ουτε και για να ευχαριστησω ολους οσους ηταν εκει κι αν οχι σωματικα σιγουρα πνευματικα και ουσιαστικα...



Μεσα σε μια στιγμη ανατρεπονται ολα οσα ξερεις...
οσα θεωρεις δεδομενα...
εμενα ανατρεπονται εδω και 2,5 χρονια συνεχως...
και το πιο σημαντικο...η ιδια η ζωη...ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΗ...

καρκινος...
καρκινος...;
καρκινος...
ειναι μια οικογενειακη νοσος μας λενε οι γιατροι...
ναι ειναι...οταν ο ανθρωπος ο δικος σου εχει καρκινο νοσεις κι εσυ μαζι του...
με ολα οσα συνεπαγεται αυτη η νοσος και ολα οσα φερνει στη ζωη σου και ολα οσα ανατρεπει στη ζωη σου...
δεν ειναι παραμυθι...
δεν ειναι ταινια...
δεν ειναι ονειρο...
ειναι μια πραγματικοτητα...
ακομα δεν μπορω να το πιστεψω...
ακομα δυσκολευομαι να το πω δυνατα...
ακομα συλλαβιζω τα γραμματα αν το γραφω καπου...

Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΗ...
ανατρεπεται απο τη μια στιγμη στην αλλη...

οι σκεψεις...οι προτεραιοτητες...τα παντα αλλαζουν...
τα συναισθηματα κυριως...θες δεν θες αλλαζουν...
θες δεν θες σκεφτεσαι αλλιως...επιβαλλεται να σκεφτεσαι αλλιως...

Λενε πως στις τραγικες στιγμες φαινεται ποιοι πραγματικα σε αγαπανε και σε νοιαζονται...
ετσι λενε...
μη κρινεις γαμωτο σου λεω...
δεν μπορω λεω παλι...
κι ομως ανθρωποι που περιμενα να ηταν εκει δεν ηταν...και ηταν αλλοι που ισως να μην το περιμενα...
ας ειναι...επρεπε κι αυτο μαλλον να φανει σε αυτες τις στιγμες...

Νιωθω ευαλωτη...τοσο κουρασμενη...τοσο εξαντλημενη...
τοσο αδεια και τοσο γεματη...
τοσο...που μια αγκαλια μοναχα για ενα λεπτο ειναι αρκετη για να αντεξω και το επομενο 24ωρο...


ολοκληρη η ιστορια απο την αρχη μεχρι...στο παραμυθι "τα δακρυα της Βιολετας"

Υ.Γ1 ποτε δεν εκρυψα απο κανεναν ποια ειμαι...οσοι με γνωρισαν απο κοντα ακουσαν μονο αληθειες...
ομως εδω πουλαω παραμυθια...το τι ειναι αυτα τα παραμυθια το εχω πει πολλες φορες και αλλη δεν θα το πω...
ειναι απλα η ψυχη μου και η καρδια μου δοσμενη με λεξεις...οπως...και ετσι...γιατι πολυ απλα αυτο ξερω,αυτο μου βγαινει και αυτο θα συνεχισω...τα υπολοιπα δεν υπαρχει λογος να αναλυονται εδω...η ψυχη του καθενα μας ειναι αδυνατο να ξερουμε τι κρυβει μεσα της...γι'αυτο μερικα πραγματα μπορει να μην ειναι οπως φαινονται η' οπως ακουγονται...

Υ.Γ2 σας ευχαριστω ολους για τα σχολια σας στο προηγουμενο παραμυθι...γραφωντας το δεν ηξερα πως εχει η κατασταση...συγνωμη που δεν σας απαντω εναν εναν μα ελπιζω να καταλαβαινετε...

Υ.Γ3 jackouli το ειπα πολλες φορες...εισαι ψυχη μοναδικη...και φιλη αληθινη...και σ'αγαπαω πολυ...τα λογια ειναι περιττα...

Υ.Γ4 φεγγαρολουστη αγαπημενη μου...ποια λογια να εκφρασουν την συμπαρασταση σου...;
σε αγαπω απεριοριστα!


Σας ευχαριστω ολους απο καρδιας και παλι ειναι λιγο...
θα λειψω κι αλλο...ειμαστε ακομα στο νοσοκομειο...μου λειψατε και μου λειψαν και τα σπιτικα σας...μα...

λοιπον να ζητησω μια χαρη...;
ολοι οσοι περασετε απο εδω και θελετε καντε μια προσευχη...
οι φωνουλες οταν ειναι πολλες ακουγονται καλυτερα εκει ψηλα ε...;
και τις χρειαζομαστε πολυ...
γιατι ειναι η μανουλα μου...η μανουλα μου...



Αυτο το παραμυθι δεν εχει καμια σχεση με οτι εχω γραψει μεχρι στιγμης...
νιωθω σαν να γραφω ημερολογιο...
θα ειναι μαλλον επειδη δεν ειναι παραμυθι ε...;
ισως επειδη ειμαι και "ενα ματσο χαλια" οπως ειπε η μαμα μου οταν με πρωτοαντικρυσε υστερα απο μια βδομαδα...
θα ειναι μαλλον επειδη της εχω τεραστια αδυναμια...ετσι γινεται οταν μεγαλωνεις με εναν γονιο...η αγαπη εστιαζεται και γινεται αδυναμια...αναγκη...
αυτο το παραμυθι δεν εχει καμια σχεση με κανενα αλλο...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΑΣ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΑΣ!
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΔΩΡΟ...ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!

σας ευχαριστω...!
την αγαπη μου σας στελνω απο την καρδια μου μεσα πραγματικα!

Α!και να θυμαστε πως...
Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΗ...
ισως σας βοηθησει την επομενη φορα που κατι θα σας χαλασει την μερα...




Αφιερωμενο στην μανουλα μου...!
Γινε καλα σε παρακαλω γρηγορα...