ΜΕΤΡΑΩ ΜΝΗΜΕΣ...

οι μερες ειναι ιδιες και τα προσωπα ιδια...
καποιον παρομοιο καιρο μετρουσα...
μετρουσα χωρις να ξερω για τι ακριβως...
μετα εμαθα...
εμαθα και με αγωνια περιμενα να φτασει το μετρημα στο τελος...
ιδιος καιρος κι εγω βρεθηκα παλι να μετραω...
δεν ηξερα οτι επρεπε να σταματησω...
μετα το εμαθα...
αυτος ο μηνας μπηκε και μου θυμισε αποτομα στην πρωτη του αυγη...
οτι εγω δεν εχω να μετραω αλλο...
σαν να με ζορισε να θυμηθω εφερε τηλεφωνα αποψε...
εφερε φωτογραφιες με χαραγμενες ημερομηνιες πανω...
ολα εμειναν ιδια...και ολα αλλαξαν...
αλλη μια αλλαγη που δεν με ρωτησε πριν ερθει...
γρηγορες εναλλαγες πριν προλαβω καν να τις υιοθετησω...
σημεια συναντησης και προσωπα...
κι εγω να πρεπει να ειμαι εκει...
αλλα τιποτα δεν θα ειναι ιδιο κι εγω αν και θα παρευρισκομαι
δεν θα ειμαι εκει...
οι μνημες με βαρυναν πολυ αποψε...
οι θαλασσες ξεχυλησαν μεσα μου...
και οι προσευχες μου εγιναν κραυγες...
τα ερωτηματικα μου ακομα εκει...
και η ελπιδα μου ακομα εκει...
κι εγω καπου εκει στον πατο να τα κοιταω ολα σαν ψεμα
να κανουν κυκλους πανω απο το κεφαλι μου...
και λεω θα ξυπνησω δεν μπορει...
και ανακουφισμενη θα πω ενα κακο ονειρο ηταν και παει...
καμια φορα θες να φυγεις κι εχεις προορισμο...
καμια φορα θες να φυγεις απο σενα...
και καμια φορα θες να φυγεις γενικα...
σημερα η νυχτα σπρωχνει στη γενικη φυγη...
κακο πραγμα να θυμασαι...κακο και να ξεχνας...