ΝΑ 'ΧΑ ΧΙΛΙΕΣ ΣΙΩΠΕΣ ΝΑ ΑΚΟΥΣ...

Παντα μιλουσα...
νομιζα πως μπορουν να χωρεσουν τα συναισθηματα σε λεξεις...
πασχιζα να εξηγησω τους χτυπους της καρδιας...
τα ονειρα του μυαλου...
την αγωνια της ψυχης...
αν δεν εβρισκα λεξεις απογοητευομουν...
και τωρα πως θα κανω να καταλαβει τι ακριβως νιωθω...;;;
θυμωνα και εψαχνα...
οταν δεν μπορουσα μιλουσα με τραγουδια...
με αποσπασματα απο βιβλια...
με λογια ποιητων....
λες κι ολα αυτα ηξεραν καλυτερα απο μενα το μεσα μου...
αργησα να καταλαβω πως οι σιωπες λενε περισσοτερα απο καθε λεξη...
πως με τα λογια ταζεις αλλα με την σιωπη εκπληρωνεις...
κι ετσι αποφασισα να κρατησω το στομα μου κλειστο...
αλλωστε τα ειχα πει ολα πια και αλλα να πω δεν ειχα...
τωρα δεν μιλαω...σιωπω...
και λεω τοσα πολλα ετσι...
ακους...;;;