ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ...

ο καιρος αρχισε να κρυωνει πολυ...
ηρθε η ωρα σκεφτηκα...
τωρα ειναι η καταλληλη εποχη να κινησω για εκεινο το ταξιδι...

περπατουσα 3 μερες και 3 νυχτες...
εσφιγγα τις γροθιες μου απο το κρυο και το πεισμα...
εσφιγγα και την καρδια μου...
η' τωρα η' ποτε...

το πρωτο βραδυ αποφασισα να κοιμηθω κατω απο ενα δεντρο...
τα λιγοστα του φυλλα θροιζαν και ψιθυριζαν...
σωπα κι ακουσε...ακομα δεν εμαθες το μυστικο...;

την δευτερη νυχτα ξαπλωσα στο εδαφος...
εκλεισα τα ματια και ενα λουλουδι εγυρε στο προσωπο μου...
πεθαινω αποψε μου ειπε...παρε τα πεταλα μου...
και απαλα τα αφησε να πεσουν πανω μου...
το μυστικο...το μυστικο...ειπαν ξεπνοα...

το τριτο βραδυ ειχα φτασει σ'εκεινον...
γερος πολυ...με ενα ξυλο βοηθητικο για να περπαταει...
σε περιμενα μου ειπε...γιατι αργησες τοσο...;
δεν ημουν ετοιμη απαντησα...
κι ομως εισαι ετοιμη απο καιρο...δεν ηθελες να το παραδεχτεις ομως...
σημερα θα μεινουμε στην καλυβα μου και αυριο μπορεις να τελειωσεις το ταξιδι σου...

το τζακι του ηταν αναμενο...εβαλε κατι ζεστο να πιουμε και καθησαμε διπλα στην φωτια
θα ηθελα πολυ να σε ακουσω ειπε σιγανα...μα καλυτερα ειναι να γινει με τον δικο σου τροπο...

περπατησα παρα πολυ για να ρθω εδω...
δεν ηταν τρεις μερες μονο...ηταν μια ζωη...μια ζωη αλλιωτικη απο οτι ειχα φανταστει...
ενα ταξιδι ατελειωτο και πολλες φορες κουραστικο...
σκεφτηκα αρκετες φορες να τα παρατησω...να ζησω σαν τους αλλους...μα παντα ερχοταν το μυνημα οταν πηγαινα να ξεφυγω...ποτε δεν θα μπορεσω σκεφτομουν...
τωρα ομως το πηρα αποφαση...αλλο δεν γινοταν να το αναβαλλω...πρεπει να προχωρησω...
ειμαι τοσο κουρασμενη...θελω να κοιμηθω τωρα και αυριο να τελειωσω οτι αρχισα....

σαν ξυπνησα εκεινος ειχε φυγει...μου αφησε μονο ενα σημειωμα διπλα στο τζακι...
"το μυστικο το ξερεις...επρεπε ομως να ερθεις μεχρι εδω για να πειστεις πως ηδη το κατεχεις...καλη τυχη"

σηκωθηκα και πηρα το μονοπατι που θα με εβγαζε στον προορισμο μου...
και επιτελους φανηκε...η λιμνη ηταν μπροστα μου...
πλησιασα με αργα βηματα...επεσα στα γονατα και ειδα το προσωπο μου...
δεν ημουν πια εγω...ο καθρεφτης παντα λεει ψεματα...
σηκωσα το βλεμμα και ειδα κατι φιγουρες...

η χιονατη κρατουσε απο το χερι τον πριγκιπα και κινουσαν για το δασος...
γυρισε και μου κλεισε το ματι...
φευγοντας πεταξε πισω στη λιμνη ενα δαγκωμενο μηλο...

λιγο πιο εκει η ωραια κοιμωμενη ειχε ξυπνησει πια για τα καλα...
μονη της...οχι με καποιο φιλι...
τιναξε τα μακρια μαλλια της...πεταξε στην λιμνη ενα ματωμενο αδραχτι και χαθηκε...

απεναντι μου η σταχτοπουτα...φορουσε τα καλα της...
ηταν πανεμορφη και δεν ειχε μαζι της καμια κακια αδερφη...
αφησε ενα γοβακι να πεσει στο νερο και το κοιταξε μεχρι που βυθιστηκε...
μου χαμογελασε και ανεβηκε στο αλογο του αγαπημενου της...

αφησα τα δακρυα μου να πεσουν στη λιμνη...
ωρες ατελειωτες...για ολα...για ολα...
για την ατελειωτη μου αγαπη σε οτι δεν εζησα...
για την μοναδικοτητα που προσεδωσα σε καθε τι κοινο...
για τον ταχυδρομο που του εδινα το ιδιο γραμμα καθε σαββατο...
για εκεινο το γραμμα που γυρνουσε πισω παντα γιατι δεν ειχε παραληπτη...
για το βλεμμα των παιδιων και το χαμογελο ενος τρελλου που ειχα ξεχασει...
για το αγγιγμα που δεν ειχε πια αξια...
για τις ατελειωτες νυχτες που το σκοταδι με επνιγε...
για τους φοβους που μου γελουσαν ειρωνικα...
για ολα εκεινα που απλωσα τα χερια μου και δεν επιασα...
για την ευκολια του ψεμματος...
για την δυσκολια της αληθειας...
για ολα...για ολα...ωρες ατελειωτες...

σαν στερεψαν τα δακρυα μου κοιταχτηκα στην επιφανεις της λιμνης...
ημουν εγω...
ο ανεμος σηκωσε μια δινη απο πεσμενα φυλλα και ροδοπεταλα...
γυρισαν γυρω απο μενα μερικες στιγμες...και μου ψιθυρισαν...
το μυστικο...το μυστικο...το κερδισες...
μονο μην αφησεις να περασει στη ληθη και παλι...
αλλη ευκαιρια δεν θα χεις...


γυριζοντας στο σπιτι σκεφτηκα...
ειναι ματαιο να προσπαθεις να αρχισεις η' να τελειωσεις κατι πριν την ωρα του...
ολα ερχονται τοσο φυσικα σαν φτασει η καταλληλη στιγμη...
τιποτα δεν μπορεις να κανεις για να αλλαξεις τη ροη...
την στιγμη εκεινη στον χρονο...τιποτα...
σαν ερθει η ωρα του καθενος ομως σιγουρα θα καταλαβει το μυστικο ποιο ειναι...
απλα σωπα...κι ακουσε...