Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ...


ο καιρος αρχισε να κρυωνει πολυ...
ηρθε η ωρα σκεφτηκα...
τωρα ειναι η καταλληλη εποχη να κινησω για εκεινο το ταξιδι...

περπατουσα 3 μερες και 3 νυχτες...
εσφιγγα τις γροθιες μου απο το κρυο και το πεισμα...
εσφιγγα και την καρδια μου...
η' τωρα η' ποτε...

το πρωτο βραδυ αποφασισα να κοιμηθω κατω απο ενα δεντρο...
τα λιγοστα του φυλλα θροιζαν και ψιθυριζαν...
σωπα κι ακουσε...ακομα δεν εμαθες το μυστικο...;

την δευτερη νυχτα ξαπλωσα στο εδαφος...
εκλεισα τα ματια και ενα λουλουδι εγυρε στο προσωπο μου...
πεθαινω αποψε μου ειπε...παρε τα πεταλα μου...
και απαλα τα αφησε να πεσουν πανω μου...
το μυστικο...το μυστικο...ειπαν ξεπνοα...

το τριτο βραδυ ειχα φτασει σ'εκεινον...
γερος πολυ...με ενα ξυλο βοηθητικο για να περπαταει...
σε περιμενα μου ειπε...γιατι αργησες τοσο...;
δεν ημουν ετοιμη απαντησα...
κι ομως εισαι ετοιμη απο καιρο...δεν ηθελες να το παραδεχτεις ομως...
σημερα θα μεινουμε στην καλυβα μου και αυριο μπορεις να τελειωσεις το ταξιδι σου...

το τζακι του ηταν αναμενο...εβαλε κατι ζεστο να πιουμε και καθησαμε διπλα στην φωτια
θα ηθελα πολυ να σε ακουσω ειπε σιγανα...μα καλυτερα ειναι να γινει με τον δικο σου τροπο...

περπατησα παρα πολυ για να ρθω εδω...
δεν ηταν τρεις μερες μονο...ηταν μια ζωη...μια ζωη αλλιωτικη απο οτι ειχα φανταστει...
ενα ταξιδι ατελειωτο και πολλες φορες κουραστικο...
σκεφτηκα αρκετες φορες να τα παρατησω...να ζησω σαν τους αλλους...μα παντα ερχοταν το μυνημα οταν πηγαινα να ξεφυγω...ποτε δεν θα μπορεσω σκεφτομουν...
τωρα ομως το πηρα αποφαση...αλλο δεν γινοταν να το αναβαλλω...πρεπει να προχωρησω...
ειμαι τοσο κουρασμενη...θελω να κοιμηθω τωρα και αυριο να τελειωσω οτι αρχισα....

σαν ξυπνησα εκεινος ειχε φυγει...μου αφησε μονο ενα σημειωμα διπλα στο τζακι...
"το μυστικο το ξερεις...επρεπε ομως να ερθεις μεχρι εδω για να πειστεις πως ηδη το κατεχεις...καλη τυχη"

σηκωθηκα και πηρα το μονοπατι που θα με εβγαζε στον προορισμο μου...
και επιτελους φανηκε...η λιμνη ηταν μπροστα μου...
πλησιασα με αργα βηματα...επεσα στα γονατα και ειδα το προσωπο μου...
δεν ημουν πια εγω...ο καθρεφτης παντα λεει ψεματα...
σηκωσα το βλεμμα και ειδα κατι φιγουρες...

η χιονατη κρατουσε απο το χερι τον πριγκιπα και κινουσαν για το δασος...
γυρισε και μου κλεισε το ματι...
φευγοντας πεταξε πισω στη λιμνη ενα δαγκωμενο μηλο...

λιγο πιο εκει η ωραια κοιμωμενη ειχε ξυπνησει πια για τα καλα...
μονη της...οχι με καποιο φιλι...
τιναξε τα μακρια μαλλια της...πεταξε στην λιμνη ενα ματωμενο αδραχτι και χαθηκε...

απεναντι μου η σταχτοπουτα...φορουσε τα καλα της...
ηταν πανεμορφη και δεν ειχε μαζι της καμια κακια αδερφη...
αφησε ενα γοβακι να πεσει στο νερο και το κοιταξε μεχρι που βυθιστηκε...
μου χαμογελασε και ανεβηκε στο αλογο του αγαπημενου της...

αφησα τα δακρυα μου να πεσουν στη λιμνη...
ωρες ατελειωτες...για ολα...για ολα...
για την ατελειωτη μου αγαπη σε οτι δεν εζησα...
για την μοναδικοτητα που προσεδωσα σε καθε τι κοινο...
για τον ταχυδρομο που του εδινα το ιδιο γραμμα καθε σαββατο...
για εκεινο το γραμμα που γυρνουσε πισω παντα γιατι δεν ειχε παραληπτη...
για το βλεμμα των παιδιων και το χαμογελο ενος τρελλου που ειχα ξεχασει...
για το αγγιγμα που δεν ειχε πια αξια...
για τις ατελειωτες νυχτες που το σκοταδι με επνιγε...
για τους φοβους που μου γελουσαν ειρωνικα...
για ολα εκεινα που απλωσα τα χερια μου και δεν επιασα...
για την ευκολια του ψεμματος...
για την δυσκολια της αληθειας...
για ολα...για ολα...ωρες ατελειωτες...

σαν στερεψαν τα δακρυα μου κοιταχτηκα στην επιφανεις της λιμνης...
ημουν εγω...
ο ανεμος σηκωσε μια δινη απο πεσμενα φυλλα και ροδοπεταλα...
γυρισαν γυρω απο μενα μερικες στιγμες...και μου ψιθυρισαν...
το μυστικο...το μυστικο...το κερδισες...
μονο μην αφησεις να περασει στη ληθη και παλι...
αλλη ευκαιρια δεν θα χεις...


γυριζοντας στο σπιτι σκεφτηκα...
ειναι ματαιο να προσπαθεις να αρχισεις η' να τελειωσεις κατι πριν την ωρα του...
ολα ερχονται τοσο φυσικα σαν φτασει η καταλληλη στιγμη...
τιποτα δεν μπορεις να κανεις για να αλλαξεις τη ροη...
την στιγμη εκεινη στον χρονο...τιποτα...
σαν ερθει η ωρα του καθενος ομως σιγουρα θα καταλαβει το μυστικο ποιο ειναι...

απλα σωπα...κι ακουσε...



54 σχόλια:

Άρτεμις είπε...

Σώπα κι άκου... Αφέσου και ζήσε... Κι ότι είναι να έρθει, θα έρθει...΄

Πλεγμένα τα παραμύθια, πως μ' αρέσουν... Όλη η αλήθεια τους κρυμμένη πίσω απ' τις λέξεις σου...

Καληνύχτες στη νεράιδα...

Bουλα. είπε...

αφησα τα δακρυα μου να πεσουν στη λιμνη...
ωρες ατελειωτες...για ολα...για ολα...
για την ατελειωτη μου αγαπη σε οτι δεν εζησα...
Κι ύστερα το βλέμμα μου κόλλησε σε μικρές λεπτομέρειες...στο πρόσωπο μου στον καθρέφτη!

Σταλαγματιά είπε...

Καλή μου νεραδα αν ήξερες μόνο πόση αισιοδοξία έσταξες στην ψυχή μου!!!
Θα ελπίζω πια πως όλα έχουν τον λόγο τους που καθυστερούν και πως κάποια στιγμή θα τα κρατάμε στην αγκαλιά μας όσο κι αν αργήσουν.
Όπως τα παραμύθια που έχουν αίσιο τέλος....

Καλό ξημέρωμα νεράιδα

lakis είπε...

Τι όμορφα είπες αυτό το "Σώπα και άκουσε". Δυστυχώς οι περισσότεροι από μας δεν κατέχουν καμιά απ' τις πιο πάνω τέχνες (γιατί Τέχνες είναι). Μέρα καλή:)

Μαρια Νικολαου είπε...

Η σιωπή είναι σπουδαία νεράιδα μου..
Αυτή ειναι υπευθυνη για όλα..

fish eye είπε...

για τον ταχυδρομο που του εδινα το ιδιο γραμμα καθε σαββατο...
για εκεινο το γραμμα που γυρνουσε πισω παντα γιατι δεν ειχε παραληπτη...

ποιητικη η γραφη σου

καλημερες καλημερες
κρυοοοοοο!!!

Γωγώ Πακτίτη είπε...

όταν ένα παραμύθι
βυθίζεται στην αλήθεια
μόνο ένα μυστικό
το ζωντανεύει

καλημέρα...:)

Unknown είπε...

το 'χουμε μέσα μας το μυστικό. μα καμιά φορά δεν μπαίνουμε τόσο βαθιά για να τ' αγγίξουμε...

...τρομάζει...μας τρομάζει. όταν είμαστε έτοιμοι, τότε μπορούμε να το αφήσουμε να κάνει παρέα στον άνεμο...

μελαγχολώ γλυκά εδώ και μ' αρέσει :)

φιλιά βρόχινα...

gregory είπε...

χαιρετε καλη μου νεραιδα..αγαπη και
ερωτας δεν πανε μαζι παντοτε....και τοτε εχουμε καποιο μυστικο που μας κανη ευτηχισμενους..ζησε την αγαπη..και ακομα το ενοχο μυστικο μαζι εαν δεν γινετε αλιος.....

Elen Chamelen είπε...

Πιστεύω στην μοίρα.
Πιστεύω πως ο χρόνος έχει κάποιο λόγο που αργεί,που έρχεται γρήγορα,που περνάει ξαφνικά.
Αρκεί να μην παρεμβαίνουμε.
Αρκεί να μην τον ενοχλούμε.
Το μυστικό σου τώρα,είναι η σιωπή.
Σώπα.Ακούς καλύτερα έτσι.
Καλωσόρισε τον χειμώνα,όχι με δάκρυα...
Αλλά με πολλά παραμύθια.
Φιλιά.

b|a|s|n\i/a είπε...

ο ήχος της σιωπής μια μουσική στιγμής. και ότι μοιάζει τώρα μυστικό, αλήθεια θα γίνει σαν έρθει η ώρα.

πνευμα είπε...

"Μοναδικά" μυστικά που αποκαλύπτονται σε "μοναδικές" στιγμές.

Σαν ακούσουμε τους ψιθύρους τους, τότε θα ξέρουμε...έτσι απλά.

Την καλησπέρα μου

jacki είπε...

Κι έλεγα κι εγώ που πήγε το γοβάκι και το μύλο και το αδράχτι... Ξέρεις αυτά που βρισκόταν στο δικό μου παραμύθι. Αλλά είχα ξεχάσει την κυρά της λίμνης που τους μαγνητίζει όλους και όλα... Αυτή.. αυτή πάντα έπαιρνε κάθε τι αγαπημένο από κοντά μου.
Μα τώρα την ευγνωμωνώ.. Ξέρω που μπορώ να βρω φυλακισμένο ότι αγάπησα..
Καλό βράδυ.

Μαργαρίτα είπε...

Το μυστικό το ήξερες
το λησμόνησες... μα...
πάλι το βρήκες καλή μου
συνηγόρησε η πίστη και η ελπίδα σου
φρόντισε λοιπόν μη το ξεχάσεις πάλι

Παραμυθένιο το κείμενό σου
γλυκό μου νεραϊδάκι!!

Σε φιλώ ***

Ανώνυμος είπε...

....Απλα σωποα και ακου...
μεγαλειο....στην ψυχη...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

creep μου σωπα κι ακου...
ποσο απλο ειναι και εμεις το κανουμε δυσκολο θελοντας να τα αλλαξουμε ολα...να προλαβουμε ποιος ξερει τι...;
η αληθεια θα ξεπροβαλει μονη της σαν ερθει η ωρα...

σε ευχαριστω γλυκια μου!
νεραιδενια φιλακια!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

βουλα μου συμπληρωσες το κενο που αφησα...
ωρες ατελειωτες...για ολα...για ολα...
πως αλλιως να γινεις κυριος αυτου του μυστικου...;

πολλα νεραιδενια φιλακια κουκλιτσα μου!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αναστασια μου γλυκια...αληθεια;
εσταξα λιγη αισιοδοξια μεσα σου...;
τοτε αυτο το παραμυθι εγινε λιγακι σημαντικο...αφου καταφερε να σε κανει να αισθανθεις ετσι...

η αληθεια ειναι ματια μου πως πρεπει να πονεσουμε πολυ τελικα για να μαθουμε το μυστικο...πολυ παρα πολυ για ολα...
κι υστερα να κλαψουμε πολυ για ολα...
να αδειασουμε καθε τι αρνητικο που συσσωρευτηκε μεσα μας για να ανοιξει χωρος μονο για το καλο...
ξερω πως πονας...μα θα δεις θα ερθει η ωρα που θα αλλαξει αυτο...

σε φιλω με πολυ αγαπη γλυκια μου!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

λακη μου δυστηχως εχεις δικιο...
κι αν τις κατεχουμε τις ξεχναμε πολυ ευκολα...
τι κριμα να χανουμε ετσι τον χρονο μας...

νεραιδενια φιλακια!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Μαρακι μου γλυκο ειναι πολυ σπουδαια τελικα...
πολλες μορφες εχει και πολλες ιδιοτητες...

πολλα νεραιδενια γλυκουτσικα φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αγκαλιες του φεγγαριου σε ευχαριστω παρα πολυ καλη μου για τα ομορφα σου λογια!!!

παρα παρα πολυ κρυο εχει...χειμωνιασε για τα καλα...ωρα να κανουμε εκεινο το ταξιδι...!

νεραιδενια φιλακια!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

γωγω μου γλυκια...
ποσο ομορφα το ειπες...!

μα τι αλλο θα μπορουσε να προσφερει ενα παραμυθι αν οχι μια αληθεια εντελει...;

πολλα νεραιδενια φιλακια καλη μου!
χαιρομαι που σε βλεπω εδω!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

νεραιδουλα μου...
ποσο πολυ φοβομαστε τελικα να δουμε μεσα μας...;
τοσο πολυ απομακρυνθηκαμε απο μας κοιτωντας τους αλλους...;
ναι...τοσο...

χαιρομαι που μπαινεις στα παραμυθια μου καθε φορα...κι ας μελαγχολεις λιγακι...

πολλα νεραιδενια φιλακια ματια μου!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

γρηγορη μου καλε μιλαω για ενα μυστικο που μονο ενοχο δεν ειναι...
αντιθετος ειναι γνωστο σε ολους μας μα ξεχασμενο απο πολλους...μα σαν το ξαναβρουμε εμεις που το ξεχασαμε σιγουρα θα ειναι πολυ ανακουφιστικο και ομορφο...

πολλα νεραιδενια φιλακια!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Assel μου ναι ολα εχουν τον λογο τους που γινονται το πιστευω κι εγω αυτο πολυ...
δεν ξερω αν την λενε μοιρα η' καποιος αλλιως μα δεν εχει σημασια....
σημασια εχει πως κατι εκει εξω ξερει πως η ισσοροπια κρατιεται και με πονο και με χαρα...και πως ολα θα τα γευτουμε...

ο χειμωνας μπηκε κι εμεις ειμαστε εδω να λεμε και να μοιραζομαστε τα καλυτερα παραμυθια μεταξυ μας!

πολλα νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

basnia και το μυστικο αληθεια θα γινει και η αληθεια δεν θα μεινει μυστικο για πολυ...
απλα σωπα κι ακουσε...

πολλα νεραιδενια φιλακια καλε μου!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

πνευμα μου παντα αποκαλυπτονται την καταλληλη στιγμη...
οταν πια εχουμε γεμισει απο ψεμμα και αυταπατη κι ομως δεν χασαμε την πιστη για την αληθεια...

νεραιδενια φιλια καλε μου!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

jackouli μου μη θυμωνεις με την κυρα της λιμνης...
εκεινη οσο και να μας ποναει ξερει ποτε μας παιρνει κατι απο κοντα μας...
κι ας το αγαπαμε εμεις...κι ας μη βλεπουμε πουθενα το καλο σε αυτο που κανει...
εκει ειναι ολα αγαπημενη μου φιλη εκει σε μια παγωμενη λιμνη για να παγωσει οτι δεν μας αξιζει...
πηγαινε αφησε τον πονο σου εκει...

πολλα φιλακια φιλεναδα μου!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

μαργαριτα μου ναι το ηξερα και το αφησα να ξεχαστει...
κι αλλη ευκαιρια δεν θα χω αν το αφησω παλι στη ληθη να χαθει...

σε ευχαριστω πολυ γλυκια μου!!!

πολλα νεραιδενια γλυκα φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

feaki μου σωπα κι ακου...

η αληθεια θα φανει...

σωπα κι ακου...

τοτε ειναι το μεγαλειο στην ψυχη...

πολλα νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!

lena_zip είπε...

Εγώ κρατάω ότι η Ωραία Κοιμωμένη ξύπνησε χωρίς το φιλί του Πρίγκιπα. Μόνο αυτό. Καληνύχτα.

day-dreamer είπε...

Διάβασα το μυστικό της λίμνης και κρυφογελάω...
Ξέρεις πόσες φορές προσπάθησα να τελειώσω κάτι ή έβαλα όλες μου τις δυνάμεις για να αποδείξω οτι τελείωσε;
Και όποιο δρόμο έπαιρνα γνωστό ή άγνωστο κατέληγα εκεί...
Αστείο δεν μοίαζει;
Πόσο δίκιο έχει η λίμνη τελικά...!
Πόσο καθαρή είναι η αντανάκλαση μας στα νερά της...!

Όμορφα τα λόγια σου!

Και εγώ απλά...
Σωπαίνω και Ακούω!

λιμανάκι είπε...

Έτσι ξεπλένουν τα δάκρυα...καθαρίζουν...




Όμορφο το κείμενο σου...


Μια γλυκιά καλημέρα απο μένα..

aggelika είπε...

Σε μια λίμνη που κάθε πριγκίπισσα είχε να δώσει κάτι ξεχωριστό, εσύ έδωσες τα δάκρυα σου.. Η πιο πολύτιμη προσφορά απ' όλες, γιατί εκεί είναι κρυμμένες όλες οι αλήθειες σου...

Cassiel είπε...

Ναϊαδα μου, ετσι ειναι οπως τα λες, πρεπει να πονεσουμε πολυ για να δουμε την δυναμη ψυχης που κρυβουμε μεσα μας, ποναμε γιατι εχουμε την δυναμη να αγαπησουμε ξανα και ξανα.

kryos είπε...

Θα σου πω μόνο ότι χαίρομαι που αυτό το κείμενο το έγραψες εσύ νεράιδα μου.....μου άρεσε πάρα πολύ....και δεν μιλάω σαν τεχνική γραψίματος που κι αυτή είναι υπέροχη αλλά για την ουσία του.......μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι.....μακάρι όλοι να μπορούσαμε να δούμε το μεγαλείο πίσω από τις κουρτίνες της καθημερινότητας...χαίρομαι που εσύ μπορείς.....που μπορείς και θυμάσαι τον τόπο της καταγωγής σου.....που δεν σε κυρίευσε η λήθη.

Να έχεις ένα πολύ όμορφο βράδυ σου εύχομαι !!!

Φιλιά !!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

lena μου ο καθενας κραταει εκεινο που ξερει οτι του ταιριαζει και τον βοηθαει...
ναι αληθεια ειχε ξυπνησει χωρις το φιλι του πριγκιπα...:)))

νεραιδενια φιλακια!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

day-dreamer ναι σε πιστευω απολυτα...
κι εγω το ιδιο εκανα πολλες φορες...
πασχιζα να αλλαξω εκεινο που δεν μου ταιριαζε μη μπορωντας να κατανοησω πως εκεινο που θα ερχοταν με την φυσικη αλλαγη μου ταιριαζε ακομα πιο πολυ απο οσο φανταστηκα...

θα σου πω το μυστικο μονοπατι για τη λιμνη...πηγαινε εκει και αφησε οτι δεν σου ταιριαζει...θα δεις...θα ακουσεις κι εσυ το μυστικο που ηδη ξερεις...

νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

λιμανακι εσυ δα θα το ξερεις...ποσοι και ποσοι δεν ερχονται να κλαψουν στα μερη σου...

και καθαριζουν μετα...

σε ευχαριστω καλη μου!
νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

aggelika μου για μενα ηταν πολυτιμα οσα αφησαν να πεσουν μεσα της μαζι με τα δακρυα μου...ολα...
ελπιζω μονο να τα παγωσει...

σε ευχαριστω γλυκια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

cassiel μου ποναμε γιατι ξερουμε να αγαπαμε αληθινα και πρεπει να πονεσουμε για να μαθουμε αυτη την αληθεια...
αλλος δρομος πιο ευκολος δεν υπαρχει...

πολλα νεραιδενια φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

καλε μου κι αγαπημενε krye σε ευχαριστω τοσο για τα ομορφα και ευστοχα σχολια σου...
νομιζω οτι εχεις μια καταγωγη κι εσυ απο τον δικο μου τοπο αλλιως δεν εξηγειται ποσο με καταλαβαινεις ορισμενες φορες...
δεν θελω να ξεχασω καλε μου...ολα εκεινα που εμαθα εκει...κι αν καπου λοξοδρομω ειναι που αναμεσα σε δυο κοσμους προσπαθω να ισσοροπισω...

πολλα πολλα νεραιδενια φιλακια!!!

anima είπε...

Να σωπαίνεις πιο συχνά
Για να μην ξεχνάς να ακούς
Όσα τα δάκρυα κάνουν πιο καθάρια και διάφανα

Την ψυχή σου κι όσα μέσα της καλά κρατάει κρυμμένα.Μυστικά πολύτιμα...

Φιλιά πολλά μικρή Νεράιδα

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

anima μου εμαθα να σωπαινω...να ακουω ειχα ξεχασει...
κι ακουσα...κι εμαθα...ολα εκεινα τα μυστικα που ηδη ηταν μεσα μου...

πολλα νεραιδενια φιλακια ταξιδιαρα μου!!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Αχ! τι όμορφα..όταν θέλω να πάρω τη δόση μου απο παρεμύθι έρχομαι σε σένα!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αχτιδακι μου οποτε θελεις παραμυθακι να ερχεσαι...:)
εδω ειμαι εγω να πουλαω παντα!

νεραιδενια φιλακια!!!

Sideras είπε...

Όπως και να έχει ,η λίμνη πάγωσε και δεν ζεσταίνει με δάκρυ .Τουλάχιστον βάλε τα παγοπέδιλα σου και έλα να χορέψουμε επάνω της. Μια απ’ τα ίδια βλέπεις .

Καλημέρα σου

ΚΙΡΚΗ είπε...

Σωπαίνω και ακούω...
Μια φωνή...
Τη φωνή σου.
Ένα αίσθημα παραμονεύει σε κάθε στροφή...
του στίχου.
Και με πιάνει από το χέρι και με σέρνει απαλά...
Πϊσω εκεί...
ΣΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

"Σωπα κι ακουσε..."
Θα ακουσεις τις πιο ομορφες αληθειες, αρκει να το θες...
Τις αληθειες τις ξερουμε...
Δεν τολμαμε να τις ξεστομισουμε...
Μας ειναι καλυτερο να τις ακουσουμε...
Ακομα κι αν ειναι η σιωπη αυτη που τις ψυθιριζει..
"Σωπα κι ακουσε..."

Ιάκωβος είπε...

παραμύθια πουλάς;;
αλλα
βεβαια
τα
παραμυθια
υπαρχουν
για
να
μας κανουν να ονειρευομαστε.
φιλια!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

sidera μου...να χορεψουμε πανω της ποσο μου αρεσε αυτο...ηδη εχω σχηματισει την εικονα μεσα μου...

σε ευχαριστω...που θα παει θα ερθω μια μερα η' νυχτα...

νεραιδενια πολλα φιλακια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

κιρκη μου καλοσωρισες στα παραμυθια μου!
τι καλα να εχω και μια μαγισα να τριγυρναει εδω!
σωπα κι ακουσε...
ελα κι εσυ στη λιμνη...θα σου ψιθυρισει το μυστικο της!

νεραιδενιο καλωσορισμα και φιλια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

πρωτοπλαστη καλη μου τις ξερουμε...
μεσα μας ειναι μα δεν θελουμε πολλες φορες να τις ακουσουμε η' για καποιον λογο τις ξεχναμε...
και ειναι τοσο ασχημο να περνανε στη ληθη οι αληθειες που μας αντιπροσωπευουν...

νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ιακωβε καλε μου καλοσωρισες στα παραμυθια μου!
ναι τα πουλαω μα τζαμπα...
για οσους πιστεψαν καποτε σε αυτα και για οσους θελουν να πιστευουν ακομα...
στα ονειρα...

νεραιδενιο καλοσωρισμα και φιλια!!!