ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΛΛΑ...

-και δεν μου λες το ξερεις οτι σε εκεινη την κλινικη(πιθανη δουλεια) πηγαινουν ολα τα πτωματα...;
ολους οσους δεν εχουν μελλον...ζωη...τους πανε εκει για να πεθανουν...
θες σοβαρα να δουλεψεις εκει...;
να φροντιζεις ετοιμοθανατους...;να τους καθαριζεις...;
αυτους τους παρατανε τα παιδια τους τα ιδια και θα τους φροντισεις εσυ...;
ειπε η κυρια που φορουσε το λιλα συνολακι...!

δεν ακουω τα λογια της πια...
στο μυαλο μου γυρναν εικονες απο αγνωστους ανθρωπους...
ανθρωπους που εκαναν ονειρα για τη ζωη...
που εχτισαν σπιτια,εκαναν μικρες ή μεγαλες περιουσιες...
που εκαναν παιδια,που ειδαν εγγονια...
που σπουδασαν τους απογονους τους με ή χωρις στερησεις...
ανθρωπους μαζεμενους γυρω απο ενα γιορτινο τραπεζι να αγαπιουνται...

ανθρωπους πιο νεους...
που δεν προλαβαν να χαρουν πολλα...
που δουλεψαν για ενα καλυτερο αυριο...
που ονειρευτηκαν μια ζωη που δεν προχωρησε παραπανω γι'αυτους γιατι την διεκοψε μια αρρωστια...

ξερετε ειναι Ανθρωποι κυρια με το λιλα συνολακι...
ακομα κι αν φευγουν σε λιγο απο εδω...
ειναι Ανθρωποι

..........................................................
Ας τον πουμε Γιωργακη...
ειναι 9 χρονων...
εκεινη ας την πουμε Μαρια...
ο Γιωργακης εδω και 3 χρονια ειναι στημενος στα φαναρια εξω απο το νοσοκομειο...
απο τα 6 του...
τα καλοκαιρια φοραει ενα λευκο φανελακι και διαγραφονται τα κοκκαλακια του...
χαμογελαει παντα ωστοσο και την χαιρετα με αγαπη οποτε εκεινη μενει για λιγο στο κοκκινο φαναρι...

-τι κανεις φιλε μου...;
-καλα ειμαι εσυ...;
-καλα κι εγω...
-να σου καθαρισω την κασκα βρε...;
-βρε τι να καθαρισεις...;το τζαμακι απο το κρανος...;
βαλε και ενα μπλουζακι θα κρυωσεις...
-δεν κρυωνω ζεστη εχει...
-θελεις να σου δωσω ζαχαρωτα...;

και ειναι εκεινη η λαμψη στα ματια ενος παιδιου που σου φωτιζει την μερα...
ακομα κι οταν το παιδακι ειναι λιγο παραπανω μελαμψο...
ακομα κι αν δεν το συναντας στα σπιτια οπου πας αλλα στα φαναρια των δρομων...

-σε ευχαριστωωωω πολυυυυ...
-γεια σου φιλε μου τα ξαναλεμεεεε αναψε πρασινο...

..................................................................
γυρω στα 7...
-τουαζ(τατουαζ) ειναι αυτο που εχεις στο χερι σου...;
-ναι...εσυ που ξερεις τι ειναι το τατουαζ...;
-εχει και ο θειος μου εναν αετο μεγααααλο...
εσυ γραμματα εχεις...;
-ναι γραμματα εχω...
εχω και μια νεραιδα θες να τη δεις...;
-τι γραφουν τα γραμματα...;
-κατσε να σου δειξω τη νεραιδα να δεις τι ωραια που ειναι...
-οχι πες μου τι γραφουν τα γραμματα...
-αφου πας δευτερα δεν ξερεις τι γραφουν...;
να σου δειξω τη νεραιδα μου...;
-δεν καταλαβαινω καλα γιατι ειναι γυριστα γραμματα πες μου τι γραφουν...;
-γραφουν "ΠΗΝΕΛΟΠΗ...ΜΕ ΜΙΑ ΠΥΡΟΓΑ ΦΕΥΓΕΙΣ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙΣ"
-ποια ειναι η Πηνελοπη...;
-ειναι η μαμα μου...
-τι ειναι πυρογα...;
-ειναι μια ξυλινη βαρκουλα...
-και εφυγε η μαμα σου με την ξυλινη βαρκουλα...;
-ναι...
-που πηγε...;
-στον ουρανο...
-εχει θαλασσα στον ουρανο για την βαρκουλα...;
-εχει...
-και τι κανει εκει η μαμα σου...;
-ειναι αγγελος τωρα...
-εχει και φτερα...;
-εχει...
-και ποιος σου κανει φαγητα...;το βραδυ ποιος σε σκεπαζει...;θα ξαναρθει η μαμα σου...;
-.....................
-γιατι κλαις βε(βρε) να κανεις κι εσυ μια ακομα ξυλινη βαρκουλα και να πας να τη δεις στη θαλασσα του ουρανου και αμα θες ελα να σε κανει η μαμα μου να φας

...........................................................

υστερα απο 2 μερες μου εδωσε αυτη τη ζωγραφια...ειναι η θαλασσα μου ειπε...
.........................................................

δεν ξερω ποσο χρονων ειναι...
υπολογιζω γυρω στα 55 με 60...
καθε πρωτη του μηνα ανοιγε την πορτα του καταστηματος που δουλευω και εφερνε μια καραμελα...
"καλο μηνα" ελεγε αφηνε την καραμελα και εφευγε...

δεν την ρωτησα ποτε τιποτα...
ενα ευχαριστω της ελεγα και εφευγε...
αφηνα την καραμελα καπου στον παγκο και συνεχιζα τη δουλεια μου...
ηρθε περιπου στα μεσα του Σεπτεμβρη...
-μια καραμελιτσα σου αφηνω και σου ευχομαι ολα γλυκα στη ζωη σου!
-περιμενετε λιγο...σας ευχαριστω παρα πολυ!
γιατι το κανετε αυτο...;
-γιατι...(κανει μια κινηση με τα χερια της ανατασης και χαμογελα)ειναι τοσο απλο...
-ειστε πολυ γλυκος ανθρωπος...δεν ειναι ετσι σημερα οι ανθρωποι...
-ειναι τοσο απλο κοριτσι μου να δωσουμε μια ευχη απο καρδιας...

αυτη τη φορα μετα απο 2 χρονια κοντα την καραμελα την πηρα σαν γουρι και την εβαλα στην τσαντα μου...
ειναι ακομα εκει...
να κρατησω την ευχη της!
"ειναι τοσο απλο κοριτσι μου..."
ναι ειναι τοσο απλο να παρατηρησουμε τους αγγελους που περνουν καθημερινα απο τη ζωη μας...
αρκει να βρουμε λιγο χρονο αναμεσα στο πως θα βγαλουμε λεφτα,πως θα βρουμε καλυτερη δουλεια,πως θα τελειωσουμε τις δουλειες του σπιτιου που μας περιμενουν πως...πως...και τοτε απλα θα δουμε πως αυτος ο αγγελος ο οποιοσδηποτε ειχε κατι πολυ σημαντικοτερο απο τα προβληματα μας να μας πει...
και ισως μας αλλαξει τη ζωη...
...........................................................................

την προηγουμενη βδομαδα σερνομουν στην κυριολεξια...
δεν μπορουσα να παρω τα ποδια μου...
ολα μου φαινοταν μαυρα...
τιποτα απο οσα θα ηθελα να εχω στη ζωη μου δεν θα ειχα σκεφτομουν...
δεν θα καταφερνα τιποτα...
ειχα πολλα βαρη ξαφνικα να κουβαλησω και δεν ειχα κουραγιο...
με εφαγαν ολα τα γιατι του κοσμου παλι...
γιατι σε μενα...γιατι αυτο...γιατι εκεινο...αδικια...χαλια...κλαμματα...
ολα στραβα μου πανε...στραβα κι αναποδα...
παντου εμποδια...
τι γινεται με το συμπαν δεν μπορω να καταλαβω...
δεν φτανουν οσα στραβα μου ηρθαν...;
δηλαδη ποσα ακομα θες να αντιμετωπισω για να σταματησεις...;

οχι δεν απευθυνομαι πια Στον Θεο γιατι απο εκει κι αν δεν περιμενω απαντησεις...
συμπαν θα το λεω...και θα γκρινιαζω και οσο θελω γιατι στο φιναλε εχω το δικαιωμα να γκρινιαζω με ολα αυτα...
αφου προσπαθω...
προσπαθω τοσο πολυ να παω κοντρα σε ολα τα ασχημα...
κοντραρω με ολη μου τη δυναμη σε οτι δεν μου παει καλα...-στοπ...
αυτο ειναι το λαθος σου...
κοντραρεις οπου βρεις με οση δυναμη εχεις...
αφεσου και λιγο σε οσα συμβαινουν...
προσπαθεις τοσο να εισαι καλα που στο τελος εχεις το ακριβως αντιθετο αποτελεσμα...
προσπαθεις τοσο δυνατη να εισαι που στο τελος δεν εχεις κουραγιο να σταθεις στα ποδια σου...
αντι να τα βαζεις με το συμπαν μηπως να το αγαπουσες λιγο...;
αφου εσυ πρωτη και καλυτερη λες πως υπαρχει καποιος λογος που γινονται ολα κι ας μην τον βλεπουμε αμεσως...
-απλα κουραστηκα...να περιμενω να δω...
-δεν μπορεις να δεις...
ετσι οπως κανεις δεν μπορεις να δεις...
αντικατεστησε το "πως" με το "τι" πραγματικα θελεις...
κι ολα τα αλλα θα γινουν...
μη σε νοιαζει το "πως"...

ειπε ο "Δ"

........................................................................

το πρωι της επομενης βρηκα αυτο μολις ανοιξα το μαγαζι...και το μεσημερι μου εφερε και αυτο...
-μαμα να το δωσουμε και αυτο στη Βουλα...;
αφου με αγαπαει πολυ...και την αγαπαω κι εγω...
οταν μεγαλωσω θα την παντρευτω...
-Νικο το ξερεις οτι η Βουλα εχει αντρα.
-καλε μαμα οταν μεγαλωσω θα τον βαρεθει και θα εχει εμενα μετα....
-.....................(τι να σχολιασεις...;)


το βραδυ χτυπησε το τηλεφωνο και στο αδιεξοδο μου προβλημα εδωσε λυση ενα προσωπο που δεν το ειχα φανταστει ποτε...
το εβλεπα καθε βδομαδα το συγκεκριμενο προσωπο...
ηξερα την ειδικοτητα που ειχε...
ηξερα τα κοινα μας σημεια...
αλλα δεν το "εβλεπα" πραγματικα και φυσικα δεν φανταζομουν οτι μπορουσε αυτο το συγκεκριμενο προσωπο να με βοηθησει...

την επομενη πηρα ενα μυνημα...
το κοριτσι που νομιζε οτι εισεβαλλα στη ζωη της για να της "κλεψω" κατι που δικαιωματικα ηταν καποτε δικο μου λιγο πολυ με αποκαλεσε "αδερφη" κι οτι δεν θελει να με χασει...
της χαμογελασα πλατια και αληθινα...
εφτιαξα τραπεζι για ολους...
ολους εκεινους που δεν περιμενα ποτε...
οταν με επιασε ο πανικος οτι δεν θυμομουν την συνταγη της μαμας και δεν μπορουσα να την παρω τηλεφωνο να μου την πει κι εκει που ημουν ετοιμη να πατησω παλι τα κλαμματα προσπαθησα να αντικαταστησω το "πως" με το "τι" πραγματικα θελω...
η συνταγη ηρθε κατευθειαν στην μνημη μου...με εναν μαγικο τροπο...



Στο συγκεκριμενο παραμυθι δεν υπαρχει τιποτα που να ειναι αποκυημα φαντασιας...
ισως ειναι το πρωτο παραμυθι που δεν εχει ουτε ενα φανταστικο στοιχειο...
ισως απλα να αλλαξα μερικα ονοματα...και χρονικες στιγμες...
το αποτελεσμα ειναι αυτο ακριβως απο μια οπτικη δικη μου...(ισως λανθασμενη...;ισως οχι)

δεν λεω πως ολα γιναν δια μαγειας καλα...
εκεινο που λεω ειναι οτι λυση υπαρχει συνηθως μπροστα μας...
αλλα δεν "βλεπουμε"...
το καλυτερο απο ολα ειναι οτι εγω προσωπικα παντα το πιστευα και το υπερασπιζομουν αυτο...
παρολα αυτα επεσα ανετα μεσα στην παγιδα κι ας την ηξερα...

αν ολοι οι παραπανω δεν ειναι αγγελοι στη ζωη μας...
αν ολα τα παραπανω δεν ειναι "τυχαιες συμπτωσεις"...
αν σε ολα τα παραπανω το συμπαν δεν εβαλε το χερακι του...
κι αν εγω δεν "ανοιξα" τα ματακια μου και παλι...
αν δεν το πιστευετε αυτο τοτε μη συνεχισετε να διαβαζετε τα παραμυθια...


εκτος...
αν απο σημερα και επειτα αρχισετε να βλεπετε κι εσεις ολα οσα συμβαινουν καθημερινα στη ζωη μας και εχουν κατι να μας πουν...
να μας δειξουν το δρομο οταν τον χανουμε...
να μας αφησουν μια ζωγραφια...
μια καραμελα...
ενα μυνημα...
κι ολοι εκεινοι που καποτε πιστεψαμε και εφυγαν σαν κλεφτες απο τη ζωη μας...
ολοι εκεινοι που νομιζαμε οτι μας μοιαζουν αλλα στην πρωτη ευκαιρια απεδειξαν το αντιθετο...
ολοι εκεινοι που νομιζαμε οτι μοιραζομαστε τον ιδιο ουρανο αλλα προτιμησαν καποιον αλλο...
οσο κι αν ποναει και αφηνει μια πικρη γευση...
δεν πειραζει...
ισως απλα να ημασταν μια μικρη σταση στο ταξιδι τους...ή εκεινοι στο δικο μας...
ολο και κατι θα μαθαμε κι εμεις και αυτοι απο αυτο...
ετσι δεν ειναι...;

Αν θες να λεγεσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ...
αρχινα να βλεπεις...
να αφουγκραζεσαι...
να νιωθεις...
κυριως να νιωθεις(αυτο αφιερωμενο στην κυρια με τα λιλα)...



Υ.Γ ενα μεγαλο ευχαριστω στον "Δ" που δεν θα το διαβασει ποτε αυτο αλλα που με βοηθησε και με βοηθα καθε που μπλοκαρω...

Υ.Γ2 στην "Σ" που αθελα της εγινε δασκαλα μου και ειπε τα καταλληλα λογια τις καταλληλες στιγμες(και που μολις σταματησα να γραφω και της εστειλα ενα μυνημα οτι την αγαπαω γιατι δεν χανω πια χρονο οταν το αισθανομαι αυτο)...

Υ.Γ3 στον "Π" που του χρωσταω ενα μεγαλο παραμυθι που ολο το παω πισω...γιατι απλα ειναι εκει...για να με μαζευει απο τα πατωματα,για να με αγκαλιαζει,για να μου λεει πως ολα θα πανε καλα,για να με αγαπαει...

Υ.Γ4 σου υποσχομαι πως μια μερα το μονοπατι θα ειναι δικο μας...(ξερεις εσυ)...
μη ρωτησεις πως το ξερω...αντικατεστησα το "πως" με το "τι" θελω πραγματικα...τα αλλα θα γινουν...
κανε κι εσυ το ιδιο...

Υ.Γ5 ενταξει πρεπει να παραδεχτω πως απο την συνταγη εκανα την πιο τεμπελικη εκδοχη και πως εβαλα περισσοτερο αλκοολ...
την επομενη φορα θα την ακολουθησω πιστα...

Υ.Γ6 εσυ θελεις να λεγεσαι Ανθρωπος...;
εγω πολυ!
γι αυτο θα κανω οτι μπορω για να γινω...



Υ.Γ(ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ)
σημερα εμαθα οτι "εφυγε" απο κοντα μας ο Γλαρος Ιωναθαν...ενας μπλογκερ που παλευε με τον καρκινο του πνευμονα...
δεν μπορεσα να του γραψω ποτε σχολιο...ολα ηταν τοσο ιδια με εκεινα της μαμας μου...
τα σχηματα των χημειοθεραπειων...τα φαρμακα...ολα...

καλο σου ταξιδι φιλε μου εκει που πας...!
νωρις εφυγες για την χωρα των αγγελων...




τα τραγουδια αφιερωμενα σε εκεινους που ξεχασαν να ειναι...
Ανθρωποι...