Η ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ....

περναει ο χρονος και καπου εκει κι εμεις παρεπιπτοντως...
ποτε δεν πιστεψα στο παρεπιπτοντως...
δεν θεωρησα τυχαιο κανενα γεγονος και καμια συναντηση...
οποτε τολμησα να μιλησω γι'αυτο οι περισσοτεροι με κοροιδεψαν...
καποιοι πιο τολμηροι με χαρακτηρισαν τρελη...
πραγμα που εγω ποτε δεν αρνηθηκα...
απλα προτιμω τον ορο "αλλοπαρμενη"...που ειναι πιο ποιητικος...
καποιοι λιγοι που ηταν σαν εμενα συμφωνησαν με βεβαιοτητα πως ετσι ειναι...
υπαρχουν και οι μηδενιστες φυσικα που με την ψυχρη λογικη τους
προσπαθησαν να με πεισουν πως κανω λαθος αφου δεν εχω αποδειξεις...
και αφου ειδαν πως περιπτωση να με πεισουν δεν υπαρχει παραιτηθηκαν και αυτοι...
αναρωτιεμαι γιατι ειναι τοσο δυσκολο για τους ανθρωπους να πιστεψουν...
να πιστεψουν χωρις να δουν...
τοσο πια εμπιστοσυνη στα ματια μας και καμια στην καρδια μας...;;;
η παραμυθια χρειαζεται σε ολους...αλλα οι ανθρωποι ξεχασαν τα παραμυθια...
και την γαληνη που φερνουν αυτα στην ψυχη μας...
κακο πραγμα η λησμονια τελικα...κακο και το βολεμα στην ψευτικη πραγματικοτητα...