Εμεινα εκει να μαζευω σταχτες...
με τα λογια που ειχα ακουσει να χοροπηδαν στο κεφαλι μου...
και να μου τρυπανε την καρδια...
το λευκο μου φορεμα γεμισε κοκκινα λουλουδακια και παλι...
προσπαθησα να δικαιολογησω την φλογα που πριν λιγο με εκαιγε...
τι φταιει και αυτη σκεφτηκα...
η σπιθα την αναγκασε να φουντωσει...
καταραστηκα κατευθειαν την καρδια μου που επιμενει να δικαιολογει
την φωτια που με εκαψε...
εφερα στο μυαλο μου τις απεγνωσμενες μου προσπαθειες
να ριξω νερο στη φωτια...
και παλι σκεφτομουν πως να δροσισω την φλογα,παραβλεποντας την καταστροφη
που προκαλουσε σε μενα...
δυστηχως εκεινη δεν εβλεπε τις καλες μου προθεσεις και δυναμωνε περισσοτερο...
ηταν αποφασισμενη να μην αφησει τιποτα ζωντανο...
και τα καταφερε...
ουτε τα δακρυα μου για τις απωλειες αυτης της καταστροφης δεν την δροσισαν...
τωρα ειμαι εδω...μαζευω σταχτες...
τι φταει κι αυτη...;
η σπιθα την αναγκασε να φουντωσει...
μονο που δεν προλαβα να της πω οτι η σπιθα δεν ημουν εγω...
λαθος φωτια εβαλες...
αλλα τι εφταιγες κι εσυ...;
8 σχόλια:
Γλυκιά μου καινούρια φίλη :)
Νιώθω ότι σήμερα κάτι σε πονάει παραπάνω. Αλλά μια αγκαλιά από μένα (χωρίς νεραϊδόσκονη, βλέπεις εγώ δεν είμαι νεράιδα) ελπίζω να σε κάνει να ξεχαστείς λίγο. Λες και θέλουμε να ξεχαστούμε.
Σε φιλώ. Σε νιώθω. Τι φταίει κι αυτή η καημένη;
Καλησπέρα νεραϊδούλα μου.
καλη μου jacki κανω και τον πονο παραμυθι για να του δωσω αλλο τελος...με αγαπαει ο πονος και συχνα πυκνα με επισκεπτεται...πρεπει να αρχισω να του κανω γλυκες μαλλον γιατι ολο τον διωχνω κι εκεινος επιμενει...οι αγκαλιες παντα ευπροσδεκτες...σε ευχαριστω τοοοσο πολυ για την αγκαλια που μυρισε γιασεμι...
οι αγκαλιες να ναι πλέον τα τείχη που θα περιφρουρούν την αγγελική ψυχούλα σου,γιατί μπορεί να μη μεταφράζεις πάντα τι λέει ο άνεμος ψιθυριστά ,πως σ αγαπάμε..και μένεις μόνη στην πηγούλα σου να ξεχνιέσαι και το νερό καλυπτει τον ψιθυρο του..
Αν χρειαστείς τη βοήθεια από ένα αεράκι να σου μαζέψει ό,τι έχει απομείνει από τις στάχτες, μπορείς να υπολογίζεις στο χρώμα μου.
Μπορώ και να σου φέρω άλλα χρωματιστά λουλουδάκια στο φόρεμά σου...
Καλημέρα:)
"ΜΑΖΕΥΩ ΟΤΙ ΣΚΟΡΠΙΣΤΗΚΕ..."
''τωρα ειμαι εδω...μαζευω σταχτες...''
νομιζω πως γραφεις για τη ζωη...
μας λεηλατει συχνα....
βαζει φωτιες σε λαθος δαση.............
καλη σου μερα
βασιλη μου μπορει και να εχεις δικιο...ειναι φορες που κλεινομαι στην πηγη μου και δεν ακουω τιποτα απο τους μαγικους ψιθυρους του ανεμου...σε ευχαριστω που μου το θυμιζεις και ελπιζω ακομα οτι ισως μπορω να το αλλαξω αυτο...
mauveair ναι σε χρειαζομαι...μπορεις να σκορπισεις μακρια ολες τις σταχτες και να μου φερεις αλλα λουλουδακια χρωματιστα και χαμογελαστα...;κι εγω θα περασω μετα να σε λουσω με χρυσοσκονη...εσυ θα φυσας κι εγω θα σκορπαω χρυσοσκονη...και ολα θα ειναι καλυτερα
fei καλη σου μερα και καλωσορισες στα παραμυθια...!!!γραφω για την ζωη και για ολους αυτους και αυτα που φερνει στο δρομο μας και μας αναβουν φωτιες...λαθος φωτιες χωρις να φταιμε...
Δημοσίευση σχολίου