Καμια φορα ζητας μια ανασα μεσα σε ενα ονειρο...
δεν ξερεις απο που σου κοβεται ο αερας μονο νιωθεις την δυσφορια...
και ζητας...
η ανασα δεν σε νοιαζει απο που θα ερθει αρκει να μπορεσεις να παρεις αερα ξανα...
ετσι απροσμενα ηρθε μια ανασα ονειρακι...
σε λιγες στιγμες αρχισε να μου δινει ανασες...οχι μια μα πολλες...
απροσμενες...ευαισθητες...αγαπησιαρικες και δυνατες ποτε ποτε...
οταν ηταν δυνατες εγω φοβομουν λιγο...
ηξερα οτι ειναι ονειρο και πως ανα πασα στιγμη μπορω να ξυπνησω...
αλλα δεν ηθελα...
ειχα τη δυναμη να ξυπνησω και ειχα και τη δυναμη να σταματησω τις ανασες...
αλλα ζητουσα κι αλλο...
και συνεχισα να παιρνω κι αλλο...παραπανω απο αυτο που ζητησα...
το ονειρακι με συντροφευε καθε μερα και καθε στιγμη...
αρχισε να μου μιλαει...και του μιλουσα κι εγω...λιγο πιο διστακτικα...
σιγα σιγα φτιαξαμε μαζι εικονες μεσα στο ονειρο...
εικονες μαγικες με ανασες και αγγιγματα...
μου ελεγε παντα αυτο που ειχα στο μυαλο μου...
λιγο πριν του το πω εγω...
αυτο ηταν λιγακι τρομαχτικο...σκεφτομουν πως ειναι δυνατον...;
τοσο πολυ να με ξερει με μια του επισκεψη σε ενα ονειρο...;
κι οσο εγω αμφεβαλα,τοσο εκεινο επεμενε να μου δειχνει πως ειναι αληθινο ονειρο...
μια στιγμουλα μονο...μια λεξη ειπε και παραδοθηκα...
η μαγικη στιγμουλα που αλλαζει την ροη των πραγματων...
αυτη η μαγικη στιγμουλα που παντα την αποζηταμε και οταν ερχεται την τρεμουμε...
ακομα δεν καταλαβα γιατι...
επιασα τον εαυτο μου να κανει προσπαθειες να ξυπνησει...
εγω που ποτε δεν χαλασα ονειρο...τωρα ταρακουνουσα το ονειρακι μου...
γιατι δεν ξερω να απαντησω...
ισως φοβηθηκα οτι εκεινο μολις ξυπνησω δεν θα ξαναρθει...
ισως εγω δεν ηθελα να του χαλασω την δικη του ροη...
παντως δεν το εκανα...οχι ακομα...ισως και να μην το κανω καθολου...
αλλωστε χορτασα εφιαλτες τοσες νυχτες...
και την ανασα την ζητησα εγω...
ηρθε με τη μορφη ενος ονειρου...
μαλλον θα ημουν αδικη αν δεν την δεχομουν...
αν χαμογελαω ακομα ειναι που βλεπω το ονειρακι...
αληθεια η' ψεμα...
παραμυθι...
αν με δειτε να χαμογελαω μην με ξυπνησετε...
παιρνω ανασες...
ονειρα...φλογες μακρινες μου...
του φευγιου μου ονειρα...
κι αγνωστες φωνες μου...
εσυ κοιμησου κι εγω θα συνεχισω να ονειρευομαι...
12 σχόλια:
Όνειρο, ανάσα και αέρας
Όνειρο πραγματικό, πιο αληθινό από την κάθε μέρα.
Ζήσε τ' όνειρο...
Σσσσςςς κοιμάται και χαμογελάει δε βλέπετε...Μην της χαλάσετε το όνειρο.
Μ' αρέσει που βλέπεις ονειράκια καλά. Κι εγώ περιμένω πότε θα πέσω να κοιμηθώ να ησυχάσω. Αλλά έρχονται και με βρίσκουν οι εφιάλτες. Δε θέλω να πέσω να κοιμηθώ. Βαρύ το προσκέφαλό μου.
Καλημέρα σου ομορφιά. Σσσσςςς ακόμα κοιμάται.
Ωραία...ακόμη δεν ξημερωσε καλα καλα το ριξαμε κι αλλο ενα δάκρυ..
που θα το βρω αυτο αραγε μονο μουσική...ποιος ξερει...
..μια ανασα ονειρακι ειναι μονο..δεν εχει να κανει με την αληθεια η το ψεμα..χμμ και δεν θα τολμησει κανεις να σε ξυπνησει..χαμογελας τοσο ωραια..καλημερα μικρη μου με αγαπη
mauveair μου λιγο φοβαμαι μη ξυπνησω αποτομα αλλα το ζω...
φυσα λιγακι στο προσωπο μου!
jacki μου γλυκια μου φιλη...ουτε κι εγω το ηθελα να κοιμηθω...απροσμενα ηρθε το ονειρακι και ακομα το φοβαμαι...
ξερεις τι θα κανουμε;
εσυ θα ξαπλωσεις κι εγω θα σου διαβαζω παραμυθια...θα αποκοιμηθεις και πριν καλα το καταλαβεις θα εχω πασπαλισει με αστεροσκονη τα ονειρα σου και θα πετας επανω σε ροζ συννεφακια...
οχι αλλους εφιαλτες...στο υποσχομαι με μια αγκαλια γεματη ονειρο!!!
Μαρια μου μαζεψε τα δακρυα σου σε ενα βαζακι...ξερω καπου ενα ποταμι που μπορουμε να παμε να τα χυσουμε...το ποταμι ειναι μαγικο...τα παιρνει μακρια και οταν βρει στερεο εδαφος να τα αφησει,αυτα γινονται λουλουδακι μικρα,πολυ μικρα και μονο ευωδιαζουν...τιποτα δεν θυμιζει τον πονο που ειχαν καποτε σαν δακρυα...
φωτεινουλα μια ανασα ειναι μονο...ενα ονειρακι...εχεις δικιο...μαλλον συνηθισα τους εφιαλτες και αρχισαν να με τρομαζουν τα ομορφα ονειρακια...
εχεις την νεραιδοαγαπη μου!!!
Πως είναι οι νεράιδες όταν χάνονται και έρχονται για να πάρουν ανάσες στον δικό μου κόσμο, τον σιδερένιο. Έτσι σαν το όνειρο σου. Στάθηκε που λες μπρος μου μια από εκείνες, παρόμοια του είδος σου μια μέρα . Θα σε ρωτήσω κάτι μου είπε .
-Tι πρέπει να κάνει μια νεράιδα για να την αγαπήσει αληθινά ένας θνητός άντρας, δίχως να του κάνει μάγια;
Κοίταξα σε ένα βιβλίο παλιό ,των νεράιδων και της είπα.
-Δεν υπάρχει τέτοια ευχή ,τέτοιο μαγικό . Το μόνο που βρήκα είναι αυτό ,που λέει ότι μια νεράιδα μπορεί να γίνει γυναικά θνητή ,μόνο άμα ¨κόψει¨ την μαγεία της.
-Μου κάνει .Είπε και παίρνει ένα από τα σπαθιά που είχα στα ράφια μου, για τους ιππότες και κόβει τις φτερούγες της.
-Τώρα πες μου αυτό το κόκκινο ζεστό υγρό ,τι είναι που τρέχει από τις ωμοπλάτες μου;
-Αίμα, που θα πει πως δεν είσαι πια αθάνατη ,πως δεν έχεις πια την μαγεία μιας νεράιδας να σε προστατεύει. Της απάντησα σχεδόν χαμένος.
Ύστερα γονάτισε μπρος μου και μου λέει.
-Τι είναι αυτό το φριχτό πράγμα που νιώθω;
-Eίναι ο πόνος που νιώθεις στις πληγές της πλάτης σου. Της λέω
-Όχι , δεν είναι της πλάτης μου ,είναι κάτω από το αριστερό μου στήθος.
-Και αυτός πόνος είναι .
Την περιποιήθηκα με μαγικές ευχές που μου άφησαν οι νεράιδες για ώρα ανάγκης. Την είδα αδύναμη σχεδόν ,να κατευθύνετε στην Δύση το επόμενο πρωί .Της λέω πριν φύγει .
-Τώρα δεν θα μπορείς να ακούς το φεγγάρι ,τα πλάσματα της φύσης ,άμα σου μιλάνε. Και αν δεν ,δεν σε αγαπά εκείνος ο άντρας ,ούτε τώρα; Τι θα κάνεις ;
-Δεν θα κάνω, γιατί ήδη δεν με αγαπά, ούτε και σαν θνητή. Να είσαι καλά αγάπη μου ,τα φτερά μου να σε προστατεύουν εσένα και εκείνη που αγαπάς, που λαχταρά πραγματικά η καρδιά σου.
Όπως και να έχει ,σιδερένια καλημέρα σου και γραφείς πολύ όμορφα και ονειρικά.
sidera μου βλεπω πως κατεχεις καλα την τεχνη του παραμυθιου...
καημενη νεραιδα...αγαπησε εναν θνητο..και κοιταξε την... θυσιασε τα παντα για εκεινον...προτιμησε να μη του κανει μαγια που ηταν πιο ευκολο για εκεινη γιατι ποθουσε η καρδια του να χτυπησει για εκεινη διχως τη δικη της επιρροη...
προτιμησε να πονεσει εκεινη...να χασει τα φτερα της...τη δυναμη της...την αθανασια της...
μα κι οταν ακομα καταλαβε πως δεν θα την αγαπησει ουτε ετσι...ηθελε απλα την ευτυχια του...και χαρισε και τα φτερα της προστασια...
γιατι ετσι αγαπανε οι νεραιδες sidera μου...δινουν τα παντα χωρις να ζητανε τιποτα...δεν ειναι οτι κανουν κατι ιδιαιτερο που ειναι αξιεπαινο...απλα ετσι ξερουν αυτες...ετσι εμαθαν...
εσυ sidera μου τοσο καιρο κοντα τους στο μαγικο σου δασος θα πρεπει κατι να χεις καταλαβει για το ειδος μας...
δεν επρεπε να μπλεχτουμε αναμεσα σας...ο κοσμος σας δεν μας πιστευει πλεον...και οι αντρες σας συνηθως κλεβουν τη ματια μας...δωρο για καποια αλλη...
σε ευχαριστω για τα ομορφα σου λογια για τα κειμενα μου...
και σε ευχαριστω που με τα δικα σου ομορφαινεις τα παραμυθια μου!!!
αν χαμογελας δε θα σε ξυπνησω
απλοσ μια ευχη θα φοναξω απο εδω μακρυα
να χαμογελασεις
fei μη...αν χαμογελαω μη με ξυπνησεις...ζω το ονειρο και ελπιζω να ξυπνησω μεσα σε αυτο μονο...
αλλα την ευχη στειλτην σε παρακαλω...την χρειαζομαι...
μονο φροντισε να ειναι απο καρδιας...μονο τοτε πιανουν...
νεραιδενιο ευχαριστω!!!
Δημοσίευση σχολίου