Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

ΧΑΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΜΟΝΗ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑ...


Περπατησα πανω σε αυτη τη γη και πονεσα τοσο πολυ...
τοσο βαθια...
που νομιζα πως ο πονος δεν θα σταματουσε ποτε...
Μερικες φορες αισθανομουν τοσο βασανισμενος που δεν ειχα ουτε
τη δυναμη να ζησω και η σκεψη του θανατου ηταν η πιο ευχαριστη σκεψη για μενα...

Ενιωθα οτι ειχα υποφερει τοσο πολυ,τοσο εντονα και για τοσο καιρο,οσο δεν ειχε υποφερει κανενας ανθρωπος,κανενας αντρας,γυναικα ή παιδι στο χρονο τον απαντα.
Ημουν απολυτα σιγουρος πως βασανιστικα για ολη την ανθρωποτητα.

και μα Τον Θεο,ενιωθα τοσο χαμενος...
περισσοτερο χαμενος κι απο την πρωτη συνειδητη σκεψη ενος παιδιου...
περισσοτερο χαμενος κι απο την πρωτη δεκαρα που κερδισες και ξοδεψες...
ειναι εκπληκτικο μεχρι ποιο σημειο μπορει να αισθανεται χαμενος ενας ανθρωπος...
και ωστοσο την ιδια στιγμη να ξερει που βρισκεται...

Ενιωθα μεσα μου να συνθλιβομαι σε βαθμο πολυ μεγαλυτερο απο οτι ενα λουλουδι
που εμεινε χιλιαδες χρονια συμπιεσμενο αναμεσα στα φυλλα ενος τεραστιου βιβλιου...Ημουν τοσο χαμενος,τοσο μονος,τοσο συντετριμενος,τοσο τραυματισμενος...
που νομιζα πως δεν θα μπορουσα να αντεξω ουτε ενα λεπτο παραπανω...
και νομιζω πως μια δυο φορες δεν μπορεσα...
τελικα ομως επεζησα...

Σταθηκα εδω τοσο μονος,τοσο απελπισμενος και αδειος...
που η επιθυμια μου να νιωσω την αγκαλια καποιου...οποιουδηποτε,να με τυλιγει,
εγινε πονος.
Ομως δεν ενιωσα καμια αγκαλια...
ωστοσο τα καταφερα...
Σταθηκα εδω και πεθανα χιλιες δυο φορες μεσα μου...
καθε φορα με πιο επωδυνο θανατο
και ορκιστηκα πως ποτε δεν θα βοηθουσα ανθρωπο...
ποτε δεν θα νοιαζομουν για κανεναν οσο θα ζουσα...

Τοσο ειχα κουραστει ψυχικα...τοσο ειχα κουραστει να δινω...τοσο ειχα κουραστει να νοιαζομαι για τους αλλους...
και ωστοσο παντα κατεληγα να νοιαζομαι για καποιον και για τα προβληματα του...
και εμαθα πολυ περισσοτερα απο οσα θα ηθελα για το τι σημαινει να δινεις...

και γιατι ενιωθα ετσι...;η αιτια δεν εχει σημασια...

Αυτο που εχει σημασια ειναι το γεγονος οτι εμαθα απο αυτες τις καταστασεις...
εμαθα να αγαπω ολον τον κοσμο...
οταν καποιος σε κανει να πονεσεις...
οταν καποιος σε συνθλιψει...
δεν εχεις παρα να τον αγαπησεις...
και να συνεχισεις να προχωρας...να αγωνιζεσαι...

στο τελος ως αποτελεσμα ολων αυτων ανακαλυπτεις
πως ειναι ευκολο να ζεις...

αποσμασμα απο το βιβλιο "Μια ζωη δεν μας φτανει"του David Frasure

................................................................................Ηταν μια νυχτα καλοκαιριου...
συνηθιζω να επισκεπτομαι ενα συγκεκριμενο βιβλιοπωλειο της πολης μας που ειναι ανοιχτο νυχτες...
ολο το κλιμα ηταν τελειως διαφορετικο εκεινο το βραδυ...
μπηκα μεσα και μια περιεργη ενεργεια πλανιοταν γυρω μου...
μια κοπελα με πλησιασε...
οσο κι αν προσπαθησα μετα δεν μπορεσα να θυμηθω τι συζητηση καναμε...
ουτε πως ηταν μπορεσα να θυμηθω...
ουτε απο που ξεφυτρωσε ξαφνικα...
ουτε θυμαμαι πως κρατησα το βιβλιο στα χερια μου...
το μονο που θυμαμαι ειναι να μου λεει πως "δεν χρειαζεται να το παρω αν δεν θελω απλα και μονο επειδη μου το προτεινε εκεινη..."
το θεμα ειναι πως δεν μου το προτεινε...
αλλα δεν μπορω να θυμηθω πολλα απο εκεινη τη νυχτα...

Το θεμα ειναι πως αυτη η νυχτα...
αυτο το βιβλιο μου αλλαξαν τη ζωη...
απο τοτε η πορεια αρχισε να βγαζει νοημα...
οι αναμνησεις εστεκαν καπου...
κι ολα εκεινα που ειχα μεσα μου αλλα φοβομουν να μοιραστω απεκτησαν υποσταση...

ολα οσα συνεβησαν απο εκει κι επειτα ηξερα πως μονο τυχαια δεν ηταν...
προσπαθησα πολλες φορες να αλλαξω εκεινα που ηξερα πως θα γινουν...
θα μπορουσες να το πεις "χαρισμα"...θα μπορουσες να το πεις και "καταρα"...
ακομα δεν ξερω τι ονομα να του δωσω...

προσπαθησα πολλες φορες να μη δωσω σημασια στα ξεκαθαρα "σημαδια"...
ηθελα να ηταν απλα "τυχαια"..."παιχνιδια του μυαλου"...
ηθελα πολυ να κανω λαθος...
περα απο το μυαλο...την ψυχη...αντιδρουσε και το κορμι...
απλα και μονο γιατι δεν μπορουσα να αποδεχτω...
οσα ηξερα...τωρα...
μετα απο τοσα χρονια ξερω πως δεν μπορω να αλλαξω πολλα...
ισως και τιποτα...
ξερω πως τιποτα δεν ειναι τυχαιο...

προσπαθησα πολλες φορες να πεισω αλλους ανθρωπους γι αυτο...
εψαχνα απεγνωσμενα να βρω καποιους να μου μοιαζουν...
ηθελα να μοιραστω ολα αυτα...
καμια φορα ειναι αβασταχτα τα μυστικα του νου...
προσπαθησα...
η αληθεια ειναι πως προσπαθησα πολυ...
συνηθως ματαια...
αν δεν ειναι η ωρα καποιου να θυμηθει,να παρει καποιο μαθημα,να δει λιγο αλλιως...
οτι κι αν πεις...οτι κι αν κανεις...ειναι ματαιο...
προσπαθησα να ελεγξω και την καρδια μου...
αυτη την αυθορμητη ανεξελεγκτη συνηθεια να ανοιγομαι...να δινομαι...να αφηνομαι...
προσπαθησα να γινω ετσι οπως ειναι οι πολλοι...
να μη νοιαζομαι...να μην ανησυχω...να μην δειχνω...
ετσι θα περνουσε ευκολα αυτη η ζωη μου ειπανε...
ετσι επιβιωνεις...
τα υπολοιπα ειναι για αλλες εποχες...

συνηθιζα να λεω στους ανθρωπους "μην με παρεξηγεις"...
απλα οταν μου βγει να πω σ'αγαπω το λεω...
οταν θελω να αγκαλιασω το κανω...
οταν δεν εισαι καλα θελω να σε παρω τηλεφωνο...
θελω να ερθω κοντα σου...να σου αφησω ενα χαδι...
να ξαγρυπνησω διπλα σου...
θελω να σου αφησω ενα τραγουδι...θελω να σου δωσω κατι...εστω κατι μικρο...
να σου δειξω πως σημαινεις κατι για μενα...
πως μου αρεσει το μεσα και το εξω σου...

"μη με παρεξηγεις"...
συνηθως με παρεξηγουσαν...
παρερμηνευτηκαν ολες οι κινησεις...ολες οι λεξεις...ολα...

οι ανθρωποι συνηθως ειναι καχυποπτοι...
συνηθως πιστευουν πως κρυβεις κατι πισω απο αυτο που δειχνεις...
στην καλυτερη παιρνουν οτι εχεις να δωσεις κι υστερα χανονται...
στην χειροτερη...
αυτο ειναι κατι που δεν θελω να θυμαμαι...

λοιπον προσπαθησα πολυ...
να γινω καποια αλλη...που ισως θα ζουσε πιο ευκολα τη ζωη...
ουτε αυτο το καταφερα...

αυτο ειναι που δεν καταφερα ποτε...καθολου...
και ειναι το μονο που δεν εχω σκοπο να προσπαθησω να αλλαξω ποτε...
μεσα σε ολα οσα...
οσα εγιναν...
οσα δεν εγιναν...
οσα εχασα κι οσους εχασα...
οσα εδωσα...οσα πηρα...
οπου ακουμπησα και αφησε σημαδι...
για ολο τον πονο...
για καθε μικρη χαρα...
για καθε ελπιδα που ξεπροβαλε οταν αντικρυζα ψυχες στο δρομο...
για καθε απογοητευση...
για καθε λαθος κινηση...λαθος υπολογισμο...
για εκεινους που ηρθαν για να μεινουν...
για οσους εφυγαν...
για ολες τις σιωπες...
για ολες τις κραυγες...

η μοναδικη μου απαντηση ειναι η αγαπη...
το μοναδικο που εμαθα καλα...

κι ας επιμενουν σχεδον ολοι πως ειναι λαθος προσεγγιση...

η μοναδικη απαντηση σε ολα...
η αγαπη...
ενα μικρουλι σ'αγαπω...
που οταν το λες ,πρωτος εσυ νιωθεις αλλιως...
που οταν το εισπρατεις νιωθεις να ρεει η ενεργεια μεσα σου...
ενα μικρουλι σ'αγαπω...
που τοσο φοβομαστε...τοσο ντρεπομαστε να πουμε...
κι ισως αυριο να ειναι πολυ αργα...
ισως οταν αποφασισουμε να το εκφρασουμε,να το δειξουμε...
η ευκαιρια να εχει πια χαθει...

και δεν εγινε και τιποτα αν δεν παρετε πισω απαντηση...
εσεις που το νιωσατε θα το εχετε πει...θα το εχετε δειξει...
και αυτο φτανει...
αυτο ειναι που μενει στο τελος...
σε καθε τελος...

ενα μικρουλι...
τοσο δα...
σ'αγαπω...



Υ.Γ αφορμη γι αυτο το παραμυθι...
η αγαπη που αργησε ξανα αλλη μια μερα...

τα βλεμματα των ανθρωπων...
που τοσο αλλαζουν απο τη μια στιγμη στην αλλη...

τα συναισθηματα που μαθαμε να ξεπουλαμε ευκολα...

η ελλειψη...

ο εγωισμος που αφηνουμε να μπει πανω απο την καρδια...


αφορμη,αιτια κι αποτελεσμα γι αυτο το παραμυθι...
ο ανθρωπος...
που ακομα να ανοιξει τα ματια της ψυχης για να δει καθαρα...

Αφορμη...

το οτι εμαθα να χανομαι...
γιατι ειχα ονειρα πολλα...

"Γιατι ημουν παντα μονος...
και θα 'μαι παντα μονος..."

επιμενω να ζω στον κοσμο μου...
γιατι ειναι καλυτερος απο τουτον εδω...
και πια δεν με νοιαζει να πεισω κανεναν για τιποτα...

60 σχόλια:

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Θα πω μια καλησπερα γιατι με εχει κόψει η ζέστη και.....βαριέμαιιιιιιιιιιιιιιι

xristina kampa είπε...

όλοι βλέπουμε αλλά λίγοι αφήνουμε τον εαυτό μας να καταλάβει τι είναι αυτό που βλέπουμε. Ναι,φοβόμαστε, και αυτό προέρχεται γιατί σταματήσαμε να είμαστε πλέον παιδιά, αλλά μήπως χάνοντας αυτή την αθωότητα ξεχάσαμε να κοιτάμε και τον άλλον στα μάτια?

Prisoned Soul είπε...

Θα ψάξω και θα το πάρω το βιβλίο...
Θα το διαβάζω και θα σε σκέφτομαι, θα σκέφτομαι τα λάθη σου, τα λάθη που και εγώ κάνω. Γιατί μπορεί να είναι όντως πάνω απ΄ολα η αγάπη αλλά έχω μάθει πως δεν είναι πάντα ότι καλύτερο να τη δίνεις απλόχερα... και στον καθένα...

Πολλές από τις σκέψεις σου υπάρχουν και κατακλίζοτν το μυαλό μου...

Hfaistiwnas είπε...

Και η αγάπη μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, εμάς τους ίδιους, το βλέπεις με πειράματα στον ίδιο σου τον εαυτό..
Όσα παθαίνουμε, είναι για μας, για να φτιάξουμε τον εαυτό μας, μικρά μαθήματα και κάτι μεγάλο, για τον εαυτό μας, και βγαίνουμε δυνατοί..

b|a|s|n\i/a είπε...

όσοι φοβούνται την αγάπη είναι αυτοί που φοβούνται τον εαυτό τους. και αυτοί που αγαπούν δεν φοβούνται τους άλλους. ό, τι δεν μοιράζεται μοιάζει να μην βιώνεται στην πραγματική του διάσταση. και η αγάπη είναι να βιώνεται. αληθινά.
φιλιά σου πολλά και πολλά και περισσότερα!

Matriga είπε...

Ναϊάδα μου,
Η αγάπη είναι το παν στη ζωή μας. Όποιος την φοβάται, δεν αγαπά ούτε τον ίδιο του τον εαυτό...

Εσύ κοριτσάκι μου, είσαι μεγάλη καρδιά και ξέρεις να αγαπάς απλόχερα και με την αγάπη είμαι σίγουρη ότι θα κάνετε παρέα μόνιμα ;)

Πολλά κοχυλένια φιλιά!

elpenor είπε...

ουφ...

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Κορίτσι με το υπέροχο όνομα Ναϊάδα.
Θα ήθελα θερμότατα να παρακαλέσω - και αν δεν οφείλεται στην οθόνη μου ή και στα μάτια μου- αν γίνεται λίγο πιο έντονα τα γράμματα ή λίγο πιο ανοιχτό το φόντο. Αν είναι δικό μου το φταίξιμο υπόσχομαι ότι θα την πετάξω την οθόνη μου. Για τα μάτια μου δεν σου υπόσχομαι.
Όσα καταφέρνω να διαβάσω είναι τόσο όμορφα που λυπάμαι...
Με πολλές ευχές μου για όμορφες μέρες.

Ανώνυμος είπε...

ΑΓΑΠΗ.....
Δεν ζούμε χωρίς αγάπη... γεμίζει την ψυχή μας...
Τόσο δύσκολο για κάποιους ν' αγαπούν κ τόσο αυτονόητο για κάποιους άλλους να την δίνουν απλόχερα....
Οι σκέψεις σου είναι κ δικές μου...
Την καλησπέρα μου...

Sταυρούλα Κουγιουμτσιάδη είπε...

Xαμένη στη μόνη αγάπη που έμαθες...
Εκεί να μείνεις! αλλιώς, θα χάσουμε μια ακόμα ελπίδα, οι άνθρωποι, να άρει κάποτε ο Θεός την εξορία μας από τα μάτια Του.
Ζεστή αγκαλιά, ακριβή μου!

kryos είπε...

Καλημέρα αγαπημένη μου νεράιδα ... νομίζω ότι τα είπες όλα , δεν βλέπω τον λόγο να αφήσω δικές μου λέξεις δίπλα στο δικό σου κείμενο .. θα πω μόνο ακόμη μια φορά πως χαίρομαι γι αυτή την οπτική σου , μπορεί να υπάρχει πόνος αόρατος στα μάτια άλλων , αλλά είναι πλούσια αυτή η ζωή ... υπάρχουν άνθρωποι που δεν έζησαν ούτε μια μέρα .

Μια υπέροχη γεμάτη θαύματα Κυριακή θα σου ευχηθώ !!!

nikos είπε...

Και πολύ καλά κάνεις. Δεν έχεις ανάγκη να πείσεις κανέναν, δεν χρειάζεται. Άλλωστε σε έναν τέτοιο κόσμο αγάπης, δυστυχώς, κάποιοι δεν θέλουν να μπουν, ό,τι κι αν κάνεις εσύ. Συνέχισε, μικρή μου, προχώρα. Είναι πολύ όμορφος ο κόσμος σου. Και μη σε νοιάζει τίποτα. Καληνύχτα και πολλά φιλιά.

Natalia είπε...

εξαιρετικό κείμενο και post...

ο κόσμος σου φαίνεται ενδιαφέρων και πολύ όμορφος... θα τον ζήλευαν πολλοί

καλησπέρα και φιλιά

ElenaG είπε...

Pare se parakalo tin Axtida tilefono
Se filo+

ξωτικό είπε...

Nαι μωρέ ψυχή υπέροχη, η απάντηση για όλα είναι η αγάπη !!

Με την αγάπη μου και με την σκέψη μου να πετά πολύ συχνά κοντά σου,εύχομαι να περάσεις όμορφα και πολύ αγαπησιάρικα (όσο θα λείπω),και να συνεχίσεις να ομορφαίνεις τον κόσμο !!

elis.pandora. είπε...

δεν το θέλουμε μα έτσι γίνεται αν αφεθείς να ομοιάσεις,σκοτάδι στην ψυχή...κράτα γερά μικρούλα μου!

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

και τωρα τι? καλησπερα !

lena_zip είπε...

Ναϊάδα μου τι παραπάνω να πω εγώ σε αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα παραπάνω να πω.
Γράφεις ορισμένα πράγματα που δεν υπάρχουν πιο κατάλληλες λέξεις από αυτές που χρησιμοποίησες.

Σου χαμογελώ. Πολλά φιλιά.

Unknown είπε...

ήρθα για ένα χαμογελάκι κι ένα βρόχινο φιλάκι...

;)

Katerina είπε...

λυπημένη ανάρτηση μα...
τόσο μα τόσο πολύ όμορφη!!!

σου αφήνω ένα θαλασσινό φιλί :)

Ανώνυμος είπε...

Μόνο όταν δίνεσαι μπορείς να υπάρχεις... και μόνο τότε μαθαίνεις... και μόνο τότε η αγάπη αποκτά μία ουσία πέρα από ξερά γράμματα και ήχους...

Υπέροχο το βιβλίο...

flash είπε...

Το πρώτο κομμάτι είναι από το "μια ζωή δεν μας φτάνει".. ωραία, μου άρεσε και θα το ψάξω..
το δεύτερο όμως μικρή μου νεράιδα, το απόλαυσα τόσο όσο είχα απολάυσει τον μικρό πρίγκηπα όταν τον πρωτοδιάβασα...
και γι αυτό δεν θέλω να αλλάξεις, σε παρακαλώ.. για τίποτα στον κόσμο!
κι επειδή κι ο μικρός πρίγκηπας ήταν μέσ την απορία.. σου λέω πως η αγάπη είναι η ΜΟΝΗ προσέγγιση.. αφού το ξέρεις, γιατί με ρώτησες;; :)))
φιλάκια ολόγλυκα!!!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

καλησπερα κι απο μενα Ρικη μου!!!

φιλια σου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

χριστινα μου δεν αφηνουμε τον εαυτο μας να πιστεψει...
απορω για ποιο λογο το κανουμε αυτο σε μας τους ιδιους...
αραγε δεν κατανοουμε με την τοσο πλουσια λογικη μας ποσο επωδυνα ζουμε ετσι...;
οχι...δεν κατανοουμε γιατι αυτο θελει καρδια και οχι μυαλο...
δυστηχως το μυαλο υπερεκτιμηθηκε και η καρδια εμεινε να πιστευεται πως ειναι για τους ρομαντικους...

τοσο λαθος οι ανθρωποι...
σε τοσο λαθος μονοπατια...

σε φιλω καλη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

sweet μου μακαρι να το βρεις!
ειναι υπεροχο αλλα τουλαχιστον εδω στα μερη μας εξαντληθηκε απο ολα τα βιβλιοπωλεια γιατι εψαχνα να το χαρισω κι εγω καπου...

νομιζω κοριτσακι μου...
και πιστεψε με την πατησα πολλες φορες, πως η αγαπη ειναι για να την αισθανομαστε στο επακρο και να την δινουμε στο επακρο...
ισως περασουν χρονια...αλλα καποια στιγμη θα δεις πως δεν την εδωσες ποτε αδικα απλοχερα...
κι ας μην φανηκε οταν την εδινες...

σε φιλω νεραιδενια κι αγαπημενα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ηφαιστιωνακο μου ετσι ακριβως...
απλα ειμαστε τυφλοι...για να δουμε πως η αγαπη εμας πρωτα αλλαζει...εμας επωφελει...
κι ολα οσα γινονται μας μαθαινουν πως να προχωραμε...να ζουμε...
αρκει να βλεπουμε...

φιλια σου νεραιδενια γλυκε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ό, τι δεν μοιράζεται μοιάζει να μην βιώνεται στην πραγματική του διάσταση. και η αγάπη είναι να βιώνεται. αληθινά.

Βasniaki νομιζω εδω τα ειπες ολα ομορφια μου!

δεν εχω να προσθεσω τιποτα...

σε φιλω αληθινα και αγαπημενα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

matrigaki μου ποσο αδεια θα ηταν η ζωη μας χωρις την αγαπη...;
ποσο μιζερη...

τα αφηνω ολα πανω της οπως παντα...
κι οτι γινει...
η αγαπη ειναι για να αγαπας και να αγαπιεσαι...
η αγαπη ειναι το παν...

φιλια σου νεραιδενια κοριτσακι μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

elpenor γλυκια μου...

χαμογελο τωρα!!!
μεγαλο...!
ελα ειπα...

που θα παει θα φτιαξει οτι χαλασε...

σε φιλω πολυ!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Χριστοφορε καλε μου αλλαξα την γραμματοσειρα και το χρωμα το εκανα πιο εντονο γιατι μου ειχατε παραπονεθει αρκετοι αναγνωστες...
ελπιζω τωρα να μπορεις να δεις ...αν οχι και παλι δεν φαινεται καλα ενημερωσε με και θα ανοιξω κι αλλο το χρωμα...

σε ευχαριστω για την προσπαθεια να διαβασεις παρολες τις δυσκολιες που αντιμετωπισες!

νεραιδενια καλησπερα σου αφηνω!!!

Matriga είπε...

Ναϊάδα μου,
Τώρα είναι πολύ καλύτερα!!!
Μπράβο στον Χριστόφορο που στο είπε και σε σένα που μας έκανες τη ζωή πιο εύκολη ;)

Πολλά φιλιά καλή μου και μια δροσερή αγκαλίτσα :)

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

liouska καλωσορισες στα παραμυθια μου!

αυτη ειναι και η δικη μου αποψη και πρακτικη στη ζωη...
ειναι αυτονοητη η αγαπη...
βγαινει παντα αυθορμητα και καθαρια...
εμεις ειμαστε εκεινοι που της βαζουμε στοπ...

σε ευχαριστω για το περασμα σου!

νεραιδενια καλησπερα σου αφηνω!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Σταυρουλα μου αγαπημενη...
που αλλου θα μπορουσα να ειμαι...;
οπου αλλου θα μαραθω γρηγορα και ασχημα...
θα μεινω εδω και οπου βγαλει...

σε φιλω με ολη μου την αγαπη μοναδικο πλασμα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

krye μου αγαπημενε!
η χαρα μου μεγαλη καθε που περνας απο εδω...
τα λογια σου παντα σημαντικα και ποτε αδεια...
παντα γεματα νοημα και αληθειες γι αυτο να αφηνεις οποτε περνας εστω και μια σου λεξη!

ναι καλε μου...
υπαρχουν ανθρωποι που δεν ζησαν ουτε μια μερα...
κι ο πονος οσο τραγικος και αν ειναι σου μαθαινει τελικα πως ζεις και πως αξια σε αυτο το περασμα εχει μονο η αγαπη...ατελειωτη,διχως ορια...

σε ευχαριστω απο καρδιας για το περασμα σου!

σου ευχομαι ολοψυχα να εισαι πολυ καλα!!!

σε φιλω!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Νικο μου μετα απο πολλες προσπαθειες πια δεν εχει νοημα...
το εχω καταλαβει και πια δεν εχω την αναγκη να αποδειξω...ουτε να πεισω...
ζω μονο αυτο που ξερω και νιωθω εγω και σε οσους με αφηνουν το προσφερω απλοχερα...
σε οσους δεν με αφηνουν αποσυρομαι διακριτικα οτι κι αν νιωθω...

προτιμω τον κοσμο μου...!

σε φιλω πολυ πολυ γλυκε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ναταλια μου σε ευχαριστω πολυ!
ο κοσμος μου ειναι ομορφος και δεν θελω να τον ζηλευουν...
θελω μονο να ειμαστε πολλοι που ζουμε εκει...!

φιλια σου νεραιδενια κοριτσακι!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ελενα μου φυσικα και θα την παρω...
ειχα αυτες τις μερες τρεξιματα και δεν μπηκα μεσα εδω...
θα τηην παρω αυριο κιολας!

σε φιλω πολυ!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ξωτικουλι μου!!!
πας διακοπουλες!!!
τι ωραια!!!

να περασεις υπεροχα και να μας φερεις νεες μαγικες εικονες απο αυτες που ξερεις εσυ να αποθανατιζεις!

σε ευχαριστω τοσο πολυ για τα ομορφα σου λογια που ξερω και νιωθω την αληθεια τους!

σε φιλω με πολυ πολυ αγαπη και ευχομαι να περασεις υπεροχα!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

elis μου αν δεν θελουμε δεν θα γινει...
απο τα σκοταδια περναμε ολοι μας...σχεδον ολοι μας...
και ειναι μαγευτικα δεν λεω...
και μπορουν να σε αιχμαλωτισουν...
και κοντεψαν πολλες φορες...
αλλα...
οταν ακους τους χτυπους της καρδιας σου μεσα στο μαυρο της νυχτας σε οδηγουν καπου και αν ακολουθησεις τον δρομο σε βγαζει παντα στην αγαπη...

η επιλογη δικη μας παντα...

σε φιλω κοριτσακι μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Μαγε μου...
τι...;
συνεχιζουμε...
προχωραμε οσο κι αν πεφτουμε ξανασηκωνομαστε...
κοιταμε στα ματια...
δινουμε...
παιρνουμε...
ακουμπαμε...
αγαπαμε...

φιλι σου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

lenaki μου εισαι απο εκεινους που ξερουν...
κι ετσι τα λογια ειναι περιττα...
αφου ετσι κι αλλιως τα νιωθεις...

σε φιλω με αγαπη πολυ!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

βροχουλα μου και πολυ καλα εκανες!!!

σου χαμογελω πλατια και σου αφηνω ενα φιλι ολο δικο σου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Κατερινακι μου γλυκο...
η αγαπη δεν ειναι λυπημενη...
αυτο ειναι το μυνημα...
πως οσο κι αν πονεσουμε σε αυτη τη ζωη...οσο κι αν δωσουμε χωρις ανταποκριση...οσο κι αν προδωθουμε...
αξιζουν ολα...
γιατι εγιναν με αγαπη...
και δεν πειραζει που δεν...
αφου η αγαπη υπαρχει ετσι κι αλλιως...

πολλα σου φιλια κοριτσακι μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

οδοιπορε μου ακριβως!
μονο τοτε η αγαπη αποκτα αξια!!!
μονο τοτε...

χαιρομαι που εχεις διαβασει το βιβλιο και σου αρεσε!!!

πραγματικα μου αλλαξε την ζωη...

σε φιλω καλε μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

flash κοριτσακι μου γλυκο!!!
το περασμα σου και οι λεξεις σου αφησαν μια πολυ γλυκια γευση και μυρωδια!!!

με συγκινεις και με τιμας πραγματικα...
δεν συγκρινονται τα φτωχα μου λογια με το αριστουργημα του Εξυπερυ αλλα αν και λιγο...τοσοδουλι λιγο το απολαυσες οσο εκεινο τοτε κι αυτο το παραμυθι ειχε τον σκοπο του και τον εκπληρωσε...

σε ευχαριστω...
σε ευχαριστω...
σε ευχαριστω τοσο πολυ!!!

μεγαλη αγκαλια και φιλια απο μενα κοριτσακι μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

matrigaki μου χαιρομαι που ειναι πιο ξεκαθαρα τωρα!
το μονο που δεν θελω ειναι να σας κουραζω...
μονο να ταξιδευουμε θελω...

φιλακια κοριτσακι μου!!!

Unknown είπε...

με σκορπισμένο νου σε βρήκα νεράιδα γαλανή ...

σε φιλώ

elpenor είπε...

:)))))


;)

Μικρές ανάσες είπε...

Μια γρήγορη βόλτα για καλό καλοκαίρι και πολλές βουτιές!!!

ElenaG είπε...

Koritsaki mou gliko xronia sou polla kala kai evlogimena.
Den pires tin Axtida...kai etsi den kataferame na sinenoithoume!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

meggie καλωσορισες στα παραμυθια μου!

νους σκορπισμενος και καρδια ανοιχτη...
τι καλυτερο!

φιλια σου νεραιδενια!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

elpenor γλυκια μου!!!
ετσι μπραβο!!!

τωρα ελαμψε η σελιδα του παραμυθιου!!!

σε φιλω γλυκια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Μικρες ανασες καλο καλοκαιρι και πολλες πολλες δροσερες βουτιες καλη μου!!!

φιλια σου πολλα!!!

ναδα.- είπε...

Την τελευταία λέξη του ποστ σου δεν την κατάλαβα.
Ενι γουει
Φιλί

Καλό καλοκαίρι

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ελενακι μου σε ευχαριστω πολυ για τις ευχες σου!!!
ειχα θεμα κοριτσακι μου...δεν ημουν εδω...
θα σου εξηγησω καποια στιγμη...

σε φιλω πολυ πολυ και σε ευχαριστω και παλι μεσα απο την καρδια μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Ναδα μου αγαπημενε...
που εισαι εσυ και σε εχω χασει παλι...;;;

τελευταια παραγραφος του παραμυθιου:

επιμενω να ζω στον κοσμο μου...
γιατι ειναι καλυτερος απο τουτον εδω...
και πια δεν με νοιαζει να πεισω κανεναν για τιποτα...

καλο καλοκαιρι και σε σενα!!!

φιλι μεγαλο και χαμογελαστο!!!

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

..."επιμενω να ζω στον κοσμο μου...
γιατι ειναι καλυτερος απο τουτον εδω...
και πια δεν με νοιαζει να πεισω κανεναν για τιποτα..."...

κι εγώ το ίδιο κάνω, μικρή μου αγάπη!!!

Την αγκαλιά μου!!!

Σταλαγματιά είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=EWqLnCE_4EM


Μια μελωδία που μου κρατά συντροφιά το πρώτο Αυγουστιάτικο βράδυ....

Μικρή μου Νεράιδα όλα έρχονται να και φεύγουν, το έμαθα καλά αυτό, μα κάτι αφήνουν πίσω τους στο βιαστικό πέρασμα τους....

Να προσέχεις εσένα...πάνω απ όλα και απ όλους !!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Λιτσακι μου αγαπημενο...
μετα απο ενα σημειο αρχιζεις κι αλλαζεις κι αναθεωρεις...

και τελικα το προτιμω πολυ περισσοτερο...

φιλια σου με την αγαπη μου!!!

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

Σταλαγματια μου καιρο εχω να σε δω...
ελπιζω να εισαι καλα...

το κομματι απιστευτα ωραιο...
μοναχικο...μελωδικο...νοσταλγικο...

ολα ερχονται και φευγουν καλη μου ναι και σιγουρα αφηνουν κατι...ολα εχουν κατι να αφησουν...

εμεις εδω...
θα μετραμε και θα νιωθουμε ολα οσα αφησαν στο περασμα τους οι ζωες...

σε φιλω γλυκα και νεραιδενια!!!