ειρηνη μου καλωσορισες στον παραμυθοκοσμο!!! σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια πολυ...τα παραμυθια μου τα πουλαω...τζαμπα γιατι εμενα μου στοιχισαν ακριβα... ελπιζω να σε βλεπουμε!!!
Το εντυπωσιακό με αυτό το τραγούδι, πέρα απ' το ότι είναι τραγουδάρα, είναι η ιστορία που κρύβει από πίσω του. Πέρσι στη συναυλία του Αλκίνοου και του Μάλαμα στο θεάτρο Πέτρας ήμουν μπροστά μπροστά και ζήτησα από τον Αλκίνοο να μας την πει... Ορίστε λοιπόν:
"Ένας φίλος μου είχε μια σχέση με μια κοπέλα κι ήταν πολύ ερωτευμένος... Μόνο που υπήρχε ένα πρόβλημα: τη συναντούσε μόνο στα όνειρά του! Έτσι, ένα βράδυ η κοπέλα εμφανίστηκε στο όνειρό του και του είπε ότι δεν θα ξαναέρθει, κι έτσι κι έγινε... Αυτός τότε στεναχωρήθηκε πολύ, εμπιστεύτηκε την ιστορία σε μένα και την έκανα τραγούδι..."
Την ιστορία την έχω ακούσει και με περισσότερες σάλτσες στο σενάριο, αλλά στην παρέθεσα όπως ακριβώς την είπε ο Αλκίνοος.
λογω τεχνης καλωσορισες! σε ευχαριστω που περασες την ιστορια αυτη εδω...ταιριαζει απολυτα με τα παραμυθια μου και ειναι πανεμορφη οπως και το τραγουδι
"Προχωραμε ανταλλασσοντας ανεπαρκειες με τους αγαπημενους μας... και το πιο ομορφο παραμυθι ειναι 'κεινο με το λυπημενο τελος... ειναι το μονο παραμυθι που σε βαζει στον πειρασμο να το πιστεψεις..."
Επειδη κλαιω ακομα στα κρυφα... καταπιανομαι ακομη με ονειρα... καιρων τ'ουρανου σκοτεινων... τοσο που αν πας εκεινη τη στιγμη να με αγκαλιασεις... πασαλειβεσαι αστρα...
Οδυσσεας Ελυτης
Ηξερες να δινεσαι αγαπη μου...δινοσουνα ολακερη και δεν κραταγες για τον εαυτο σου... παρα μονο την εγνοια αν ειχες ολακερη δοθει...
ολα μπορουσανε να γινουνε στον κοσμο αγαπη μου... τοτε που μου χαμογελουσες...
γιατι πριν μπεις ακομα στη ζωη μου... ειχες πολυ ζησει μεσα στα ονειρα μου...
στην πιο μικρη στιγμη μαζι σου... εζησα ολη τη ζωη...
θα ξαναβρεθουμε μια μερα... και τοτε... ολα τα βραδια και ολα τα τραγουδια θα 'ναι δικα μας...
Τασος Λειβαδιτης
"Ετσι συνηθως χανουμε τα πιο ωραια μας χρονια... απο ενα τιποτα... ενα αυριο που αργησε να 'ρθει η' ενα λυκοφως... που κρατησε πολυ"
"Καλοτυχοι εκεινοι που δεν γνωρισαν τον εαυτο τους... ανδρειοι εκεινοι που αποσιωπησαν την αθωοτητα τους... μα ευλογημενοι αυτοι που τα εδωσαν ολα... κι υστερα κοιταξαν ενα αστρο... σαν την μονη ανταποδωση..."
Ποσες φορες αληθεια συναρμολογησες τη διαμελισμενη σου ψυχη...; Σαμπως θυμασαι...; Ποσες νυχτες τρυπησες,για να βγεις στο φως...; Ποση βροχη καταπιες...; Ποσους ανεμους εκρυψες στην αγκαλια σου...; Τωρα μου γραφεις..."Ειμαι καλα.Βρηκα μια θεση στη ζωη.Μπορει προσωρινα.Αλλα να ξερεις ειναι θεωρειο! Επιτελους μου χαριστηκε Ο Θεος" Αμ,δε στη χαρισε Ο Θεος τη θεση,ματια μου. Στην πουλησε.Και μαλιστα,πανακριβα!
Αλκυονη Παπαδακη
Εχω μπει σε πολλα παραμυθια... κι ενω ηξερα το τελος του παραμυθιου προσπαθουσα να το παραποιησω... ενω ηξερα...πως δεν μπορω... καθομουν μεσα στη γυαλινη σφαιρα του παραμυθιου... νομιζα πως δεν μπορουσαν να με δουν απεξω... αλλα εκανα λαθος... δεν μπορουσα να δω εγω εξω... οι αλλοι με εβλεπαν καθαρα...
Η αληθεια μετραει για οσο την αντεχεις... γι' αυτο τις ερωτησεις που θα κανεις να προσεχεις...
Μετραει η αληθεια για οσο την αντεχω... γι'αυτο τις ερωτησεις που θα κανω θα προσεχω...
"Το αγορι που κρυφτηκε σε ενα γυαλινο παραμυθι"
...
Νεραϊδένια μου κόρη Σε ποιες αλήθειες χάνεσαι, παιδάκι πράμα; Ποιες νύχτες ανεμόδαρτες σε στοιχειώνουν, τζάνεμ; Νωρίς ειν’ ακόμα! Νωρίς, Γι’ αλήθειες, κοφτερές λεπίδες Για ξεσκισμένα κουρέλια ψυχές, Για ματοβαμμένα ουρλιαχτά κι απελπισμένες θύμισες. Καρδιά μου εσύ, ολάνθιστη Τι ξέρεις από θολωμένο νου σε εγρήγορση κι αγιασμό φαρμάκι Λυτρωτικό βάλσαμο συντροφικού πόνου κι αγρύπνιας; Νωρίς ειν’ ακόμα! Οι νύχτες σου, νύχτες ζωής και ξόδεμα έρωτα θε να ‘ναι, Ακούς; Στη ζάλη της αγάπης πύρινη λαίλαπα να καις Κι ανάσες γρήγορες, μισές Με τα μικρούλικα «αχ!» παρθένας ηδονής στιγματισμένες. Ακούς; Κι οι αλήθειες και τα ψέματα κι η μέθη για νυστέρι Ύστερα! Ώρα όταν θα ‘ναι, Ακούς; Εδώ ψηλά, όπου φυσάν αέρηδες κι Απρίλης δε ζυγώνει… Εδώ που, λιποτάχτες δέρνονται κι αποστάτες αναμετρόνται Με ερινύες, Ειμαρμένες Ύβρεις Νεμέσεις Τίσεις. Νωρίς ειν’ ακόμα, τζάνεμ! Ύστερα, Εδώ,……
9 σχόλια:
Mε σκότωσε..
Μη ξημερώνεις ουρανέ...
Γιατί και που ξημερώνει εγώ στους δρόμους τρυγυρνώ, κι αν χαράζει το φως δε φτάνει εδώ.
Καλημέρα. Αγαπημένος ο Ιωαννίδης.
αγοράζω όσο όσο τα παραμύθια σου...! Τι ωραίο μπλογκ?!
Πολύ μου άρεσε...
Πράγματι πολύ αγαπημένος ο Ιωαννίδης... έτσι... μην ξημερώνεις ουρανέ...
Μαρια μου κι εμενα...με σκοτωνει καθε που ξημερωνει...
jacki μου...που να εισαι..ποια χερια σε τυλιγουνε..ποια τραγουδια σε νανουριζουνε...;
αγαπημενη πολυ πολυ και η Αλεξιου...
ειρηνη μου καλωσορισες στον παραμυθοκοσμο!!!
σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια πολυ...τα παραμυθια μου τα πουλαω...τζαμπα γιατι εμενα μου στοιχισαν ακριβα...
ελπιζω να σε βλεπουμε!!!
μάλλον θα βαρεθήτε να με βλέπετε... :)
Το εντυπωσιακό με αυτό το τραγούδι, πέρα απ' το ότι είναι τραγουδάρα, είναι η ιστορία που κρύβει από πίσω του. Πέρσι στη συναυλία του Αλκίνοου και του Μάλαμα στο θεάτρο Πέτρας ήμουν μπροστά μπροστά και ζήτησα από τον Αλκίνοο να μας την πει... Ορίστε λοιπόν:
"Ένας φίλος μου είχε μια σχέση με μια κοπέλα κι ήταν πολύ ερωτευμένος... Μόνο που υπήρχε ένα πρόβλημα: τη συναντούσε μόνο στα όνειρά του! Έτσι, ένα βράδυ η κοπέλα εμφανίστηκε στο όνειρό του και του είπε ότι δεν θα ξαναέρθει, κι έτσι κι έγινε... Αυτός τότε στεναχωρήθηκε πολύ, εμπιστεύτηκε την ιστορία σε μένα και την έκανα τραγούδι..."
Την ιστορία την έχω ακούσει και με περισσότερες σάλτσες στο σενάριο, αλλά στην παρέθεσα όπως ακριβώς την είπε ο Αλκίνοος.
Καλημέρες και καλή συνέχεια στη blogo-σφαιρα! :)
λογω τεχνης καλωσορισες! σε ευχαριστω που περασες την ιστορια αυτη εδω...ταιριαζει απολυτα με τα παραμυθια μου και ειναι πανεμορφη οπως και το τραγουδι
Δημοσίευση σχολίου