Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008

ΕΝΑ ΣΥΓΝΩΜΗ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ...


αυτη η σιγουρια ολων σας για την ταχα δυναμη μου...
θα σας εκπλήξει τελικα πολυ...
θα αναλωθειτε σε τυπικοτητες για το "πως" και το "γιατι"...
αφου δεν κανατε κανεναν κοπο να τα απαντησετε ποτε...
κι αφου εγω ουρλιαζα αλλα ειχατε κλειστα τα αυτια σας...
και αφου εγω κουνουσα τα χερια μου γιατι πνιγομουν...
αλλα εσεις νομιζατε οτι σας χαιρετουσα...
αφου τοσο πολυ απειχαμε μεταξυ μας τοτε...
και τωρα καμια απαντηση δεν θα παρετε στις τυπικες ερωτησεις σας...
αλλα εγω θα χαμογελαω ανακουφισμενη πια για την λυτρωση που τοσο αποζητουσα...
οσο για ολους εσας θα πω ενα ακομα συγνωμη...
που σας φορτωσα ακομα μερικα ερωτηματα στην τοσο αναπαντητη ζωη σας...
συγνωμη φιλοι μου...
αλλα εχετε την επιλογη να κανετε αυτο που ξερετε καλα και παντα κανατε...
απλα να μην ασχοληθειτε...

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πως θα μπορουσε καποιος να μην ασχοληθει... Γραφεις με λογια καρδιας που αγγιζουν οσους καταλαβαινουν...Αυτους που πονεσαν, που αγαπησαν, που εκλαψαν, που ΖΟΥΝ... στο παραμυθι; στο ονειρο;... Μην σταματησεις ποτε να γραφεις!

Φεγγαρολουστη είπε...

Εισαι υπεροχη...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

γλυκια μου φεγγαρολουστη σε ευχαριστω πολυ πολυ για ολα τα καλα σου λογια που ξερω οτι ειναι αληθινα!

Φεγγαρολουστη είπε...

Κι αν νυχτωνει κι αν ξημερωνει
το γιασεμι ειναι παντα ασπρο...