ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ ΜΟΥ....

θυμαμαι εκεινον...
εκεινο τον καιρο που το φθινοπωρο της ζωης μου μεταμορφωθηκε σε ανοιξη και παλι...
θα μεινω καθισμενη πλαι σου οσα θα εισαι εδω...
αν κοιμηθεις θα πλαγιασω μπροστα στην πορτα σου...
αν φυγεις μακρια θα ακολουθησω τα βηματα σου...
ωσπου να μου πεις φυγε...
και τοτε θα φυγω...
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΨΩ ΝΑ Σ'ΑΓΑΠΩ ΩΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΥ ΜΕΡΑ...

Στις οχθες του ποταμου πιεδρα καθισα και εκλαψα...