Και ηταν και αυτο το ξαφνικο μαντατο που ξεπηδησε μεσα απο το μεσημεριανο μου οραμα...
και σαν εφτασε η νυχτα πηρε σαρκα και οστα...
ζωντανεψε και ξυπνησε τον φιλο μου τον πονο...
εμεινα να κοιταζω με απορια αλλη μια φορα...
ακινητη και ανικανη να αντιδρασω...
και εκει που λες δεν παει παρακατω ολο και κατι σε διαψευδει...
εχει πολυ παρακατω και εβαλα στοχο φαινεται να πιασω πατο...
οσο για σενα που κρατας τα μεσα μου δικα σου...
να σαι καλα...γιατι αν με την τοση αγαπη σου δεν μου φτιαχνες λιγο πονο...
δεν θα ειχα λεξεις εγω να ξεπηδαν απο το κεφαλι μου...
και να χαριζουν ηδονη στις αδειες μου σελιδες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου