ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ...

μεσα σε χρονια δανεικα,απροσμενα και ξενα...
μες τα ποταμια τα θολα που ζω σαν σμερνα...
μες την ανασα του βορια,σε συμπαντα ηττημενα...
θα σιγοκαινε σαν φωτια..
Η ΑΓΑΠΗ...ΚΑΙ...Η ΛΗΣΜΟΝΙΑ...
θα χουν τα ματια μου σκουρια,θα ζω χωρις εσενα...
θα με χλευαζουν τα παιδια,θα πιω απ'τη μαυρη στερνα...
μες των μηρων σου τη δροσια πως ξαποστενα τρυφερα...
τα χερια μου δυο ελαφια κουρασμενα...
κι εγω που δεν μπορω πια να ξεχασω το ονομα του...
να τριγυρνω εδω κι εκει ψαχνοντας τ'αρωμα του...
στον κηπο της Γεσθημανη να ξαγρυπνω διχως φωνη...
σαν λυπημενο φαντασμα στον ταφο της αγαπης...

ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ