την Ευρυδικη αγαπησε ο Ορφεας και απο την Ευρυδικη αγαπηθηκε υπερ παντα θνητων...
ενω η φυση ετοιμαζε την ταιριαστη τους ενωση,ενα φιδακι πηρε τη νυμφη με δαγκωμα...
και την εστειλε στον αδη...
για τον Ορφεα ηταν το τελος του κοσμου που εγνωριζε...
την αγαπη πως να γυρισεις πισω στο φως...;
Ο Ορφεας δρομο παιρνει,δρομο αφηνει και φτανει με οπλο μοναδικο τη λυρα του
στον υπογειο αδη...
οι ψυχες ανακουφιστηκαν απο την ουρανια μουσικη...
η Περσεφονη,η πικραμενη θεα λυγισε απο τον ερωτα...
και επετρεψε στον Ορφεα να γυρισει στο φως με την αγαπημενη του...
αλλα ο ορος που εθεσε ηταν...η Ευριδικη επρεπε να βλεπει την πλατη του καλου της...
ωσπου να ανεβει στο φως..οχι το προσωπο του...
τοτε στην εξοδο κοντα,ο Ορφεας λυγισε και εστρεψε να δει την σκια που τον ακολουθουσε...
ευθυς η Ευρυδικη εγινε αυτο που παντοτε ηταν...ανεγνωριστη και αορατη...
ο ορφεας στον αδη..
2 σχόλια:
αυτη η υπομονη που να βρεθει...πόσο να αντέξει κανείς χωρις ότι αγαπά,πόσο ψεύτικος μοιάζει ο κόσμος καπως έτσι..
σε φαντάζομαι να χαμογελάς και ξάφνου όλα να αλλάζουν,
οι καταδικασμένες στον άδη ψυχές μας ,ίσως συναντηθούν τελικά γύρω απ τη φωτιά σε μια θάλασσα στον επάνω κόσμο
και όσοι πιο πολύ πόνεσαν,πιο πολύ θα αγαπηθούν..
σε φιλώ
ενα αισιο τελος στο παραμυθι καλε μου...ποθητο αισιο τελος...
Δημοσίευση σχολίου