Κυριακή 29 Ιουνίου 2008

ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ...


Ενα κοριτσι που παραπονεθηκε οτι θα προτιμουσε να ηταν σε μια παραλια
και να λιαζοταν παρα στο σπιτι της να υπακουει σε εναν αντρα πολυ μεγαλυτερο της...
οι μεγαλυτεροι αντρες δεν σε καταλαβαινουν τελικα μου ειπε...
βιαστηκα...ειμαι μολις 22...
τι ομορφο το κοχυλακι στο λαιμο σου παρατηρησε...
ναι...της απαντησα και σκοτεινιασε για λιγο το βλεμμα μου...
πρεπει να φυγω μου ειπε..και εφυγε...
Μια γυναικα που ειδε την νεραιδα στο κορμι μου και θυμηθηκε και το δικο της ονειρο
για ενα σημαδι στο δικο της κορμι...
της το αναβαλλαν οι διαφοροι αντρες της ζωης της...
μεχρι που ο ιδανικος φοβος ενος ιδανικου αντρα εσβησε μια για παντα την επιθυμια της...
οι θυμησες σκοτεινιασαν το προσωπο της και εφυγε λυπημενη...
Ενας μικρος που ετρεξε με λαχταρα στην αγκαλια μου και μου εσκασε ενα σοκολατενιο φιλι...
εισαι δικια μου μου ειπε...
φυσικα του απαντησα...
σιγα που θα του χαλουσα το παραμυθι του...
χαμογελασε ευτυχισμενος που αν και πιο "μεγαλη" εγω...τελικα ειμασταν ιδιοι...
Ενας μεγαλης ηλικιας αντρας μου αποκαλυψε πως ο κοσμος ειναι πονηρος...
αλλα εκεινος θελει να δωσει αγαπη...
εσυ την δεχεσαι μικρη μου μου ειπε...φαινεται απο μακρια...
δυστηχως για σενα την δινεις κιολας....
μου αφησε την αγαπη του φτιαγμενη για μενα σ'ενα κουτι γλυκα και εφυγε
ευχαριστημενος που εδωσε αγαπη και καποιος την δεχτηκε...
Ενας νεοτερος αντρας με κοιταξε επεξεργαστικα...
εισαι εσυ;;; με ρωτησε...
σουφρωσα το προσωπο μου ετοιμη να αμυνθω...
με κοροιδευετε;;; απαντησα...
οχι οχι μη θυμωνεις...απλα καθε μερα μου φαινεσαι πως αλλαζεις...
μου χαμογελασε με κατεβασμενα ματια σαν να ζητουσε συγνωμη που με αναστατωσε...
λυπηθηκα που παρολιγο να του χαλασω το παραμυθι...
ειναι το πολλαπλο μου ειδωλο του απαντησα γυριζοντας του το μειδιαμα...
Τελευταια ηρθε μια πριγκιπισα...
ντυμενη στα ροζ με μεγαλα καστανα ματια...
με πλησιασε και μου ειπε το μυστικο της στο αυτι...
στο σπιτι του παππου και της γιαγιας εξω στον κηπο εχει πολλες νεραιδες...
καθε μεσημερι που αυτοι κοιμουντε εγω βγαινω εξω και παιζω μαζι τους...
κοιταχτηκαμε με το ιδιο συνωμοτικο βλεμμα...
το ξερω...της απαντησα...
το κανω κι εγω ακομα οταν παω στο σπιτι του παππου και της γιαγιας...
ακομα εκει ειναι εκεινες...

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

I want somebody to share
Share the rest of my life
Share my innermost thoughts
Know my intimate details
Someone who'll stand by my side
And give me support
And in return
She'll get my support
She will listen to me
When I want to speak
About the world we live in
And life in general
Though my views may be wrong
They may even be perverted
She will hear me out
And won't easily be converted
To my way of thinking
In fact she'll often disagree
But at the end of it all
She will understand me

I want somebody who cares
For me passionately
With every thought and with every breath
Someone who'll help me see things
In a different light
All the things I detest
I will almost like
I don't want to be tied
To anyone's strings
I'm carefully trying to steer clear
Of those things
But when I'm asleep
I want somebody
Who will put their arms around me
And kiss me tenderly
Though things like this
Make me sick
In a case like this
I'll get away with it

Depeche Mode
Somebody

Dedicated to u my little fairy princess
Your Lover and Friend
fro eternity

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ανωνυμε...
words are very unnecessary
they can only do harm...
enjoy the silence...
i can only say may be i am
that "somebody"...

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Unknown είπε...

αχ ναιαδα ,μακαρι να σαι τοσο καλή να μη χαλας τα παραμύθια των άλλων αν και περισσότερο με νοιάζει για αυτό που έχτισες στην ψυχή μου και χωρίς καμμια υπόσχεση υπάρχει,έτσι για να αιωρείται από ένα ξυλάκι και δυο σχοινιά σαν την κούνια που έφτιαχνε ο παππούς και την κρεμούσε από ένα δέντρο.πάρε τώρα κι ένα αλμυρό...φιλί, γιατί υπάρχεις και καθώς περνάς δίπλα μας, από την μακριά φούστα σου το αεράκι που σπαταλάς για εμάς ,είναι όαση δροσιάς στο ζεστό
καλοκαιράκι.

ΝΑΪΑΔΑ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΝΑΪΑΔΑ είπε...

βασιλη για αλλη μια φορα σε ευχαριστω απο καρδιας...δεν χαλαω παραμυθια...τα δικα μου μονο μου χαλανε...αλλα με τον καιρο μαθαινω να το αντιμετωπιζω κι αυτο...και συνεχιζω...να παραμυθιαζομαι...