ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ...

ειναι τα καλοκαιρια που δεν εχουν πια αρωματα...
τα τραγουδια που δεν παιζουν πια στο ραδιοφωνο μου...
η βροχη που συνεχιζει να πεφτει μονο πανω στην ομπρελα μου...
τα καινουργια μου ρουχα αφορετα στην ντουλαπα μου...
τα λουλουδια στο μπαλκονι μου που μαραθηκαν...
τα γραμματα μου που δεν βρηκαν παραληπτη...
τα γραμματα σου που κιτρινισαν...
τα μυνηματα που εμειναν αναπαντητα...
οι νυχτες που δεν με ακουσε κανεις...
οι φωτογραφιες που ξεθωριασαν...
τα χρωματα που αλλοιωθηκαν...
εσυ...που απλα δεν καταλαβες...
εγω...που δεν σου εξηγησα...
η ζωη που την ονειρευτηκαμε αλλιως...
η ιδια ζωη που τα φερνει αλλιως...
η ψυχη μου που διχαζεται...
η αγαπη μου που μοιραζεται...
τα ματια μου που δεν βλεπουν πια καθαρα...
τα χειλη μου που δεν λενε την αληθεια...
το μυαλο μου που αρχιζει να σαλευει...
το ειδωλο μου στον καθρεφτη που αλλαξε...
μονο αυτη η καρδια μου εμεινε η ιδια...που να την παρει...